Constance van Amstel Geld & Carrière 13 nov 2017, 09:31

Leestijd: 4 minuten

‘De beste baas die ik me kan wensen: mezelf’

Ze zijn een aparte groep binnen zelfstandig werkend Nederland: de onvrijwillige zzp’er. Mensen van wie hun contract niet is verlengd of bij een reorganisatie het veld moesten ruimen. Een op de tien is vaak noodgedwongen voor zichzelf begonnen. Maar wat blijkt uit recente cijfers van TNO en het CBS: bijna 90 procent van hen is zo tevreden, dat ze nooit meer in vaste dienst willen werken. Metro sprak vier ervaringsdeskundigen.

Weg tijdens verlof

Ellen den Ouden (34) was manager online marketing en sales bij een hypotheekverstrekker toen na een jaar haar contract niet werd verlengd. De functie kwam te vervallen. ,,Ja dat kwam wel onverwacht. Ik zou terugkomen van zwangerschapsverlof, maar ik werd eerder teruggeroepen met de boodschap dat ik helemaal niet meer terug hoefde te komen.” De wens om voor zichzelf te beginnen was er al langer, maar de stap waagde Ellen nooit. ,,Ik vond het eng. Wist niet of ik ’t leuk zou vinden en of ik wel genoeg geld zou verdienen. Ik heb eerst ook naar nieuwe vaste banen gekeken, maar toen ik via een oud-collega een opdracht kreeg toegespeeld, dacht ik: oké, nu ga ik het doen.” Het bleek de beste beslissing ooit: ,,Ik werk nu freelance als online marketeer. Met mijn bedrijf Digitale Drukte kom ik bij heel veel bedrijven en overal waar ik kom is wel iets te verbeteren. Zeg nooit, nooit, maar ik heb heb geen plannen om ooit nog weer een vaste baan te nemen.”

‘Flabbergasted’

Bosschenaar Martijn Bloksma (33) werkte een jaar als social mediamanager, toen hij te horen kreeg dat zijn contract verlengd zou worden. Nog geen uur later werd hij opnieuw naar boven geroepen: ,,Er zaten andere mensen aan tafel en de beslissing werd teruggedraaid. Ik kon mijn spullen pakken. Het was een paar weken voor kerst en ik was flabbergasted en wist niet hoe te reageren.” Hij ging maar weer solliciteren. ,,Maar overal zochten ze mensen voor een paar uur per week en daar kon ik niks mee. Na de zoveelste sollicitatie dacht ik: als ik als ik al die klussen zelfstandig zou doen, heb ik ook een fulltime baan. Die gedachte borrelde ter hoogte van afrit 22 op en daar ben ik mijn bedrijf Afrit 22 eigenlijk begonnen!” Inmiddels is Martijn een ander bedrijf begonnen, Brand New Journey. ,,Ik heb de leukste baas die je kan wensen, hij is het altijd met me eens! Zonder gekheid: dat is wel in essentie waarom ik het zo leuk vond om voor mezelf te werken: de vrijheid.”

Eindelijk gelukkig

Arlette Hovinga is pas 26, maar heeft na heel wat gestuntel op de arbeidsmarkt nu haar roeping gevonden in de muziekindustrie. ,,Ik begon al jong als freelancer, maar maakte er echt een puinhoop van. Ik was zo onzeker, dat ik zelfs mijn financiën niet durfde te bespreken met mijn boekhouder. Het ging helemaal mis en ik besloot maar in loondienst te gaan. ‘Muziek is een hobby’, zeiden mijn ouders altijd en dat nam ik dus maar aan.” Na een jaar moest Arlette echter alweer weg bij de regionale omroep waar ze werkte en ging ze in eerste instantie weer zoeken naar een vaste baan. ,,Maar toen kreeg ik een klus aangeboden die ik niet kon afslaan. Opnieuw in de muziekwereld, daar waar ik het liefste ben, dus heb ik het opnieuw geprobeerd. Ik ben nu vier maanden bezig en het gaat heel goed. Ik doe nu iets waar ik goed in ben en waarvan ik weet dat ik het kan. Ik doe van alles: van boekingen voor agencies tot het slepen met koffers als stagehand, en ik ben heel erg gelukkig. Geen baan in loondienst meer voor mij!”

‘Zit ik op mijn leeftijd zonder baan’

‘Al 52’ was Thijs van Halewijn toen hij na acht jaar trouwe dienst te horen kreeg dat ‘het niet meer matchte’ bij het marketingbureau waar hij voor werkte. ,,Ik mag het niet zeggen, maar ik dacht wel: fuck, zit ik dan op mijn leeftijd zonder baan. Heel ouderwets ging ik dus gewoon weer op zoek naar een contract voor onbetaalde tijd voor het salaris dat ik verdiende, maar dat lukte natuurlijk niet meer. Maar ik dacht ook: waarom doe ik dit nog? Ik wil niet meer voor de tweede Porsche van de baas werken. Ik zat ook aan het plafond qua salaris en realiseerde: ik doe mezelf tekort. Als je jong bent is dat leuk, maar op mijn leeftijd niet meer.” Thijs is nu 57 en heeft als online marketing en business coach zijn passie gevonden. ,,Het allermooiste is nog wel dat alle credits in de vorm van inkomen nu naar mij gaan. Klanten willen jou betalen omdat ze jouw bijdrage waardevol vinden. Dat is ook goed voor je eigenwaarde. Voor de duidelijkheid: ik wil zelf helemaal geen Porsche, maar een goed leven leiden en weten dat je het op eigen kracht hebt gedaan, is kicken!”