Erik Jonk Films & series 2 jan 2025, 17:04

Leestijd: 4 minuten

Nicole Kidman ‘op’ een 30 jaar jongere stagiair is even wennen, maar Halina Reijn heeft met Babygirl iets bijzonders gemaakt

Het gonst al een maand of vier over ‘die film van Halina Reijn’, maar vandaag is hij eindelijk in de Nederlandse bioscopen te zien: Babygirl. Is dat gonzen, met name over wereldster Nicole Kidman terecht? Ja, toch wel.

Het was eind augustus toen vanaf het filmfestival van Venetië het bericht kwam dat er voor Babygirl een staande ovatie van een minuut of zeven was geweest. Met name Amerikaanse recensenten meldden ‘te zijn weggeblazen’ door dit overspeldrama. Nu krijgen Amerikanen al snel een rode blos op de wangen van een erotisch drama als deze, over een topzakenvrouw die een affaire begint met een dertig jaar jongere stagiair, maar toch…

Hoofdrolspeelster Nicole Kidman is inmiddels genomineerd voor een Golden Globe als beste actrice en in Venetië werd zij al tot ‘de beste’ uitgeroepen. Alle reden natuurlijk, zeker door Halina Reijn, om Babygirl te bekijken voor Metro‘s Filmrecensie van de Week.

De doorbraak voor Halina Reijn?

Halina Reijn acteerde lang, heel lang, maar inmiddels heeft zij de smaak van het regisseren te pakken. Dat begon – met vriendin Carice van Houten – in 2019, met hun film Instinct (Metro‘s dubbelinterview van toen lees je hier). Met Bodies Bodies Bodies zorgde Reijn voor een sterk staaltje horror. Nu is dan het langverwachte Babygirl daar, waarvoor zij Nicole Kidman, Antonio Banderas (man van Kidmans personage) en Harris Dickinson (de stagiair) wist te overtuigen. Het scenario van Babygirl is ook door de Amsterdamse geschreven en kan weleens haar doorbraak in Hollywood betekenen, als dat het al niet is.

Het verhaal van Babygirl

Babygirl is een erotische thriller over de succesvolle CEO Romy (Kidman), die haar carrière en familie op het spel zet als ze een affaire begint met een jonge stagiair. Romy is na een jeugd in communes en sektes zakelijk succesvol in een heel andere wereld, die van de technologie en robots. Zij heeft een liefhebbende theaterregisseur als man (Banderas met grijze sik) en is een goede moeder. Maar ja, dan komt die hondsbrutale Samuel stagelopen, een jongen die op straat wel indruk maakt door een dolle hond binnen een paar tellen rustig te krijgen. Tegen Romy’s wil in wordt ze nog zijn mentor ook (wat voor de Babygirl-kijker een hilarisch eerste 10 minuten-gesprek met de wat rare kwibus oplevert).

Samuel is een soort machtig type dat macht wil over een vrouw die al macht heeft. Ondertussen kan die machtige Romy zich, of ze nou eerst wil of niet, overgeven aan dit heerschap om zo haar orgasmeprobleem eindelijk eens op te lossen. Een gezonde relatie is het met ‘dat jonge ding’ natuurlijk allesbehalve. Wat Halina Reijn betreft moest Babygirl echter een film over zelfliefde worden, op welke manier dat ook gebeurt. Die donkere kanten? Die horen daar maar even bij.

Babygirl, ‘s morgens om half 11

Een kwart eeuw geleden maakte Nicole Kidman al de erotische thriller Eyes Wide Shut. Babygirl gaat echter wat verder. De Metro-verslaggever bekeek de film ‘s morgens om half 11. Het is dan nog even wennen om naar een wippelewappende en masturberende 57-jarige Nicole Kidman te kijken. En om te horen dat ze porno wil kijken tijdens de seks. Daarbij moet gelijk worden gesteld dat alles keurig in beeld is gebracht (die preutse Amerikanen kunnen ook nergens tegen). Hoe Kidman een glas melk naar binnen slobbert: dan kan nog weleens een klassiekertje worden.

Babygirl is wel een ode aan de zelfliefde, zoals Halina Reijn het voor zich zag, geworden. Het is ook een eerlijke film. Het moge duidelijk zijn dat Nicole Kidman zelf niet vies is van een beetje botox hier en daar en dat geldt net zo zeer voor haar personage Romy. Een verheerlijking van ‘het plastic’ is het echter niet, als je de dochter in de film hoort: „Mam, je lijkt wel een dode vis.”

Misschien is het thema overspel op het witte doek al honderdduizend keer gedaan, maar ga Babygirl toch maar kijken als je door dat gegons al wat nieuwsgierig geworden was. Halina Reijn weet je als kijker goed vast te houden en daarmee heeft zij absoluut iets bijzonders gemaakt.

Beoordeling uit 5: 4

Deze maand praten we je in Metro’s Filmrecensie van de Week ook nog bij over Wolf Man (van de makers van The Invisible Man) en Diamant Brut, een drama over een meisje dat geobsedeerd is door uiterlijk en door reality-tv beroemd wil worden.

Wie ‘doorzettingsvermogen’ als goed voornemen heeft, kijkt naar de film Kankerlijers

Goudappels eindejaarstoetje van Oogappels, met mokkende Merel op haar best

Reacties