Erik Jonk Films & series 30 okt 2024, 18:10

Leestijd: 4 minuten

Je bent 16 en vindt je eigen baby op de stoep… wat doe je dan?

Vreselijke kop natuurlijk, boven dit artikel. Maar het is wel precies de vraag die je beantwoord krijgt in het Nederlandse filmdrama Paradijs. In dit geval is Noah nog maar een tiener, als zijn eigen zoontje van 0 jaar in een maxicosi op de stoep voor zijn ouderlijk huis staat. Dus tja, wat doe je dan, als kersverse vader van een hulpeloze baby?

Paradijs met zowel een onbekende als bekende hoofdrolspeler, Zeb Claessen en Ellen ten Damme, draait vanaf morgen op het grote witte doek. Zou je voor zo’n beladen onderwerp en avondje lekker naar de bioscoop gaan? Metro deed dat alvast wel, voor de Filmrecensie van de Week.

Het verhaal over de baby van Paradijs

De 16-jarige Noah vindt zijn baby – Ziggy – dus op de stoep, uit het niets. Wat blijkt: zijn ex-vriendin Marije, die zelf geen actieve rol in Paradijs heeft, is met de noorderzon vertrokken. Haar telefoon neemt ze, ook na tachtig keer bellen, niet op. Noah wordt daarmee in één klap de volwassen wereld in geslingerd. Maar volwassen, dat is hij natuurlijk helemaal niet. Zo’n joch wil gamen en vrienden meeten, geen baby om voor te zorgen (hoewel hij zelf verantwoordelijk voor zijn bestaan is natuurlijk).

Volledig in ontkenning van die verantwoordelijkheid en om van zijn probleem af te komen, pakt hij de scooter om met zijn zoontje op zoek te gaan naar de moeder. Gaandeweg wordt de zoektocht naar zijn ex een reis naar verbinding en vaderschap. En hoe is en wordt de band met zijn moeder? Fijn om Ellen ten Damme te zien met iets wat zij graag doet en goed kan trouwens. Met de perikelen rond Ali B waren we wel even klaar en Ellen vermoedelijk nog meer.

Regisseur kreeg zelf een baby

Bobbie Koek is verantwoordelijk voor de regie van Paradijs. Zij schreef ook het scenario over de achtergelaten baby. De wat oudere tv-kijker zag haar eerder als actrice, toen zij meerdere jaren Inke vertolkte in Kinderen geen bezwaar. Paradijs is geen verhaal over wat Koek zelf is overkomen, hoewel zij vier jaar geleden wel een baby kreeg. Haar zoon zette de filmmaakster wel op het spoor om tot Paradijs te komen.

Koek zegt: „Het eerste jaar heb ik enorm veel moeite gehad om te wennen aan het moederschap. Het overviel me, de immense verantwoordelijkheid, de vrijheid die ik altijd voor lief nam, maar die me nu plotseling was ontnomen. Ik moest echt naar het ouderschap toegroeien. Dat is gelukkig gelukt.”

‘Dan weet ik wel hoe dat gaat’

Het is, ook al weet je het waarschijnlijk als je naar deze film gaat, even slikken als je aan het begin van Paradijs die baby huilend op de stoep ziet staan. Wat een situatie met zo’n kindje. Het blijft veel huilen, maar de moeder van Noah weigert dat telkens maar op te lossen („dan weet ik wel hoe dat gaat”). Noah, een jongen nog maar die zich scheert terwijl er nog amper wat te scheren valt, moet aan de bak. Ondertussen heeft hij ook een baantje in een palingslachterij en verschijnt hij als een echte puber ‘gewoon’ te laat voor het avondeten. „Maar je hebt een kind!”, roept z’n moeder dan.

Wil je meer over pubers weten? Lees dan ook Metro‘s artikel over een alleraardigst puberprogramma op tv.

Ruim zes uur met een baby op de scooter

Als Noah besluit om de moeder van zijn baby te zoeken, komt hij aan de weet dat zij in België zit. Met de scooter is dat vanuit regio Rotterdam 6 uur en 47 minuten, maar hij gaat. Met de poepende baby voor z’n buik. Wat hij daarmee bereikt en wat er uiteindelijk gebeurt met deze ongezonde en onhoudbare situatie, dat moet je natuurlijk zelf bij Paradijs gaan zien.

Mooi is het gegeven dat er in ieder geval een bandje tussen de 16-jarige vader en het kleintje kan ontstaan. Maar net zo interessant is de band tussen moeder en zoon. Een moeder die er op een gegeven moment uitflapt dat Noah bij haar ook niet zo gewenst was: „Maar ik heb wel mijn schouders eronder gezet.”

Paradijs is goed gedaan en kent, voor deze kijker in elk geval, een poeh-einde. Of dit ook een aantrekkelijke film is voor de bioscoop, is twijfelachtig. Goed hoor, daar niet van. Maar het lijkt eerlijk gezegd meer een film voor op tv. Petje af voor die jonge hoofdrolspeler, Zeb Claessen. Paradijs is zijn eerste filmervaring, want hij is een student Marketing en Commerciële Economie.

Beoordeling uit 5: 3

Metro’s Filmrecensie lees je op woensdagavond. Paradijs kun je vanaf morgen in de bios zien. Binnenkort vertellen we je meer over Tegendraads, over arbeidsmigranten. We hebben het dan echter over Italianen in Twente in 1961, een heel bijzonder verhaal waarbij er in zestig jaar tijd niet veel veranderd lijkt.

Opa Cor hartverwarmend, met Johan Derksen als lijk en Matthijs van Nieuwkerk als politieagent

Katja Schuurman als De Mannenmaker: van kansloze sukkel maakt ze een echte kerel

Reacties