Erik Jonk Films & series 3 jul 2024, 18:12

Leestijd: 4 minuten

The Bikeriders: waren motorclubs van weleer ‘net zo’ als die motorbendes van nu?

Motorclubs hebben in ons land en elders nou niet echt een lekkere naam. Je kunt om wat er in het verleden op gebied van criminaliteit allemaal speelde beter motorbendes noemen (niet dat ze het zelf met die benaming eens zijn…). Hoe waren motorclubs vroeger, zeg een halve eeuw geleden, eigenlijk? De film The Bikeriders doet – met Austin Butler – een poging om dat te laten zien.

Vooral stoere kerels, leren jacks met allemaal hetzelfde clubembleem, grote ronkende bakbeesten onder hun kont; de één nog mooier dan de ander. Hartstikke leuk, zo’n mannenvereniging voor gezellige ritjes en uitjes. Motorclubs waren ooit vast zo bedoeld, maar de realiteit werd anders. Van gedoe (en geweld) tussen motorbendes onderling tot aan regelrechte georganiseerde misdaad: er was rond motorclubs altijd wel wat.

Motorclubs als paddenstoelen

The Bikeriders neemt bioscoopgangers vanaf morgen twee uurtjes mee naar het Amerika van eind jaren zestig en jaren zeventig. Motorclubs schoten in die tijd als paddenstoelen uit de grond, zoals in deze film het fictieve The Vandals. Was dat een gevalletje ‘vroeger was alles beter?’ en zou de filmkijker liever toen met zo’n stoere jongensclub meetuffen dan nu? Metro vormde z’n oordeel voor de Filmrecensie van de Week.

The Bikeriders volgt de opkomst van een motorclub uit het midwesten van de Verenigde Staten, The Vandals dus. Gezien door de ogen van de leden, verandert de club in de loop van zo’n tien jaar van een verzamelplaats voor outsiders naar een meer sinistere bende, waarbij ‘de unieke manier van leven’ (kuch) van de oorspronkelijke groep wordt bedreigd. Regisseur en scenarioschrijver Jeff Nichols baseerde zijn verhaal op een fotoboek van Danny Lyon over motorclubs uit 1968, ook The Bikeriders geheten.

Onvermijdelijke peuk in de mondhoek

We volgen als kijkers vooral ‘bendelid’ Benny en zijn vriendin/vrouw/ex Kathy. Benny is een stoere vent met onvermijdelijke peuk in de mondhoek en zonder ook maar een greintje expressie in z’n droogklotenhoofd. Austin Butler – wat was hij twee jaar geleden toch goed in Elvis – weet als acteur wel raad met deze Benny. Zijn clubgenoten noemen hem ‘de rijdende ramp’. Metro‘s favoriet is echter Kathy, een rol van de Britse Jodie Comer (Killing Eve). Zij zet een sympathieke dame neer, een enorme kwebbeltante en dat zonder ook maar een woordje te haperen. Knap. In veel scenes vertelt Kathy haar ervaringen over The Bikeriders in gesprekken met de journalist van dat fotoboek. Dat is prettig kijken, waarbij je soms het idee bekruipt dat dit een echte documentaire is.

Een derde belangrijke persoon in dit verhaal over motorclubs is voorzitter Johnny (Tom Hardy) met zijn heerlijke rotkop. Hij is nou net zo’n type dat je verwacht met beschermende woorden als „geen zorgen, de jongens willen alleen wat lol trappen”. Maar ondertussen. Johnny’s inspiratie voor The Vandals is The Black Rebel Motorcycle Club in de film The Wild One (1953) met Marlon Brando. De trigger is Brando’s antwoord op de vraag waartegen zijn ronkende groepering nou eigenlijk tegen rebeleert: „Waartegen niet?”

Liefde en wraak in motorclubs

Kathy vindt die Vandals eigenlijk maar niks, maar ja, Benny wel. Ze trouwt zelfs binnen vijf maanden met de kettingroker. Zo ontstaat een verhaal over liefde voor elkaar en over liefde voor motoren en de maten van motorclubs. Maten die eenmaal van hun voertuig afgestapt allemaal het zelfde loopje hebben trouwens, zo’n ‘zie mij eens lopen-loopje’ (herkenbaar!). Wraak ‘waar nodig’ vanwege die vrienden is daarbij blijkbaar iets onvermijdelijks en dat gaat niet zachtzinnig.

Soms en desondanks valt er best wat sympathie op te brengen voor z’n club als deze bikeriders. Maar vaker ook niet. Zuipen en toch rijden – zonder helm – is niet stoer. Je ziet uiteindelijk toch ook een zootje stakkers bij elkaar die (zware) criminaliteit allesbehalve schuwen. De terugkeer van veteranen uit de oorlog in Vietnam en de opkomst van harddrugs in plaats van wiet helpen daar niet bij.

De vraag die overblijft en die je je na het zien van The Bikeriders kunt stellen: zijn die ordinaire knokploegen van weleer heel anders dan die motorclubs met georganiseerde misdaad van de afgelopen jaren? Buiten het nadenken over die vraag om is dit ook ‘gewoon’ een fijne film.

Beoordeling uit 5: 4

Metro’s Filmrecensie van de Week lees je op woensdagavond. Op donderdag verschijnen nieuwe titels meestal in de Nederlandse bioscopen (zoals The Bikeriders), soms op woensdag. Verslaggever Erik Jonk kiest de films uit. Volgende week is totaal anders, een hele leuke aanrader voor gezinnen die in de zomervakantie thuisblijven of die nog een uitje zoeken: Superkrachten voor je Hoofd van Dylan Haegens. De YouTuber kreeg een topcast met onder meer Elise Schaap, Jeroen Spitzenberger en Bas ‘Ik ga zo lekker spelen op m’n fluit‘ Hoeflaak bij elkaar.

Hila Noorzai oefende beroemde zin Wie is de Mol? ‘Mijn vriend was dan de kandidaat’

Zo glad als een aal: het werkelijk dramatische seksleven van… de paling

Reacties