Erik Jonk Films & series 5 jun 2024, 18:11

Leestijd: 4 minuten

Film Skunk over jeugdpsychiatrie gebaseerd op ware verhalen, maar je wilt niet eens weten wát er precies waar is

Je hebt van die films, die gaan je niet in de zogeheten ‘kouwe kleren’ zitten. Skunk bijvoorbeeld, over de jeugdpsychiatrie, in dit geval in België. Ga vooral kijken kunnen we hier allemaal maar zeggen. En oordeel zelf.

‘Gebaseerd op ware verhalen’, is iets wat je op voorhand bij het zien van Skunk wel mag weten. Een Vlaams filmdrama dat overigens start met het zinnetje ‘Ieder kind heeft een verhaal te vertellen’. Skunk draait vanaf vanaf morgen in de bioscoop. Metro zag het werk van regisseur Koen Mortier alvast om te komen tot de Filmrecensie van de Week.

Het verhaal van de verwaarloosde Liam in Skunk

Skunk volgt de verwaarloosde tiener Liam (Thibaud Dooms), die opgroeit op in een gezin waar drugs en geweld de hoofdrol spelen. Als jochie ziet hij seksfeesten in de woonkamer, waarbij zijn moeder de hoer speelt en waarvoor de mannen letterlijk in de rij staan. Het enige wat zijn vader dan doet? Liam naar boven trappen. Als zijn verschrikkelijke thuis wordt ingeruild voor een jeugdinstelling, vindt de jongen troost, maar komt hij ook terecht in een groep jongens die stuk voor stuk hun eigen problematiek hebben.

Liam is gevoelig, op zijn hoede en bang om gekwetst te worden. Als hij rust wil, poept hij zijn broek vol zodat anderen door de stank dan maar verdwijnen (dat was buiten de jeugdpsychiatrie ook al een succesnummer). De tiener is door zijn jeugdtrauma echter dusdanig beschadigd dat hij ook een gevaarlijke, agressieve kant heeft. Stukje bij beetje lukt het zijn begeleiders om hem open te breken, maar of dat uiteindelijk tot een goed resultaat leidt?

Niemand zat op Skunk te wachten

Skunk (de geur van een destructief leven) was al een boek, geschreven door jeugdwerker Geert Taghon. Het verkocht voor geen meter, wat met zo’n verhaal dat je naar de keel grijpt bijzonder is. Filmmaker Mortier zag dit echter voor zich op het witte doek. Alweer bijzonder: hij moest hemel en aarde bewegen om financiën rond te krijgen, geen hond zat er op te wachten. Het resultaat mag er gelukkig zijn: Skunk is een behoorlijke topfilm die in België nu wel lovend werd ontvangen en de nodige prijzen won.

De jonge acteur Thibaud Dooms levert daarbij een meesterwerkje af, niet in de laatste plaats als hij geen tekst heeft. Ook hij won een prestigieuze prijs. In Berlijn werd Dooms verkozen tot één van de tien Shooting Stars. Met deze award worden talentvolle Europese acteurs in de schijnwerpers gezet.

Katje in brand

Volgens de makers zien we in Skunk hoe in een jeugdinstelling (Ewout Genemans bezocht er één in Nederland voor een serie), hard wordt gewerkt terwijl er weinig financiële middelen voorhanden zijn. Dat laatste komt niet helemaal uit de verf, maar verder? Poeh. Je ziet als kijker in ieder geval dat je nooit in dergelijke psychatrie wilt belanden. De omgang met de medebewoners is soms geen pretje om te bekijken (waarom steekt iemand in hemelsnaam een jong katje in brand?). De medewerkers Pauline (prachtige rol van Nathali Broods), Jos en David doen alles voor de kids, maar praten regelmatig tegen muren.

Hoe gek ie soms ook is, Thibaud Dooms weet zijn personage Liam sympathie mee te geven. Je wilt hem haast persoonlijk tegenhouden als hij aangeeft het in die instelling best wel tof te vinden, maar liever naar huis wil. Omdat hij zijn ouders mist… why??? Vooral die moeder is knettergek.

Einde om stil van te worden

Ieder kind heeft een verhaal te vertellen, daar begon dit stuk mee. Voor Liam geldt dat in ieder geval. Het duurde even voor deze Metro-kijker, die aan de beroemde rozegroene elpee van Doe Maar dacht, begreep waarom de film Skunk heet. Gezien de vertaling – stinkdier – moet het met die nogal bijzondere broekpoeperij te maken hebben.

Wat absoluut blijft hangen is het einde. Daar vertellen we natuurlijk niets over, maar je zult er even stil van zijn. Deze schrijver wil eigenlijk helemaal niet meer weten welke stukjes er nou precies waarheid zijn van dat ‘gebaseerd op ware verhalen’.

Beoordeling uit 5: 4

Skunk kijkt weg als een documentaire. Misschien is dit werk als televisiefilm nog wat beter op z’n plek dan in de bios. Een vrolijk avondje uit heb je daar in elk geval niet.

Metro’s Filmrecensie van de Week lees je op woensdagavond. Op donderdag verschijnen nieuwe titels meestal in de Nederlandse bioscopen (zoals Skunk), soms op woensdag. Verslaggever Erik Jonk kiest de films uit. Volgende week: De Mooiste Dag. Daarin veroorzaakt Katja Schuurman een zeer ernstig ongeluk. Twee jaar later leert zij het slachtoffer kennen, maar die weet van niets.

Beladen én grappige film Ezra: als ouders van een kind met autisme een totaal ander idee hebben

Blik achter de schermen in Het Kinderziekenhuis: kindje van 3 dagen, maar nog niet vastgehouden

Reacties