Kun je je zonden ‘stil’ achter je laten en begraven? Niet als de IRA op je pad komt…
Als je even niet vrolijk het nieuwe jaar in wilt gaan, bezoek dan snel nog de IRA-film In the Land of Saints and Sinners. Dit verhaal is namelijk geen ‘pretje’. Maar, positief blijven kan nooit kwaad, je kunt in elk geval je eigen zonden eens overdenken.
Of In the Land of Saints and Sinners qua bezoekersaantallen een kans maakt tegenover het kijkcijfergeweld dat momenteel in de Nederlandse bioscopen te vinden is, Metro heeft daar een hard hoofd in. Maar als films als Wonka, De Tatta’s en Bon Bini Bangkok Nights niks voor jou zijn, dan kun je deze veel zwaardere Britse film misschien wel waarderen.
IRA-film recensie van de week
Met traditioneel weinig nieuwe films die uitkomen in de laatste week van het jaar, waren we toch benieuwd naar dit werk van regisseur Robert Lorenz. En daarmee is In the Land of Saints and Sinners natuurlijk Metro‘s Filmfrecensie van de Week.
Dat land van heiligen en zondaars is in dit geval het uiteraard continu regenachtige Noord-Ierland in de jaren zeventig. Je zit meteen volop in het IRA-geweld in In the Land of Saints and Sinners, want je start met kijken als getuige van ‘lekker autobommetje waarbij kids om het leven komen’, midden in een winkelstraat in Belfast. Dat ‘lekker’ is natuurlijk zo cynisch als wat, want wat je ziet is verschrikkelijk. Zes mensen komen door de enorme bom om het leven, waaronder drie kinderen.
IRA en Bloody Sunday
Mocht je de geschiedenis even niet kennen: de IRA is voluit het Iers Republikeins Leger. Dit nietsontziende leger onstond al in 1916, met als doel een eilandbreed Ierland voor elkaar te krijgen, zonder banden met het Verenigd Koninkrijk.
Het beroemdste moment van de IRA is Bloody Sunday, je kent de naam misschien wel als song van U2. Op Bloody Sunday, 30 januari 1972, toen Britse soldaten veertien jongens en mannen doodschoten in het Noord-Ierse Derry. Jarenlang gold dit als de dodelijkste aanslag in het land (in 1998 kwamen door een autobom van de IRA 29 mensen om het leven).
Je verleden begraven, als dat kan
Terug naar het Noord-Ierland in In the Land of Saints en Sinners in 1974. Daarin zien we dat de daders van de autobom in Belfast zich richting een klein, verlaten kustdorpje begeven.
Daar woont Finbar Murphy (Liam Neeson). Of misschien beter gezegd: daar houdt hij zich schuil. Murphy heeft een allesbehalve fris verleden vol zonden. Die zonden probeert hij nou juist achter zich te laten en te begraven (waarom we voor dit laatste woord gekozen hebben: ga In the Land of Saints and Sinners dan vooral kijken). Hoe dan ook: de komst van keiharde, koelbloedige IRA-leden kan die Murphy nou net niet gebruiken. Grappig: hoewel hij eigenlijk een verderfelijke kerel is, heeft Liam Neeson zijn kop dusdanig mee, dat je al snel sympathie voor hem hebt. Da’s altijd wel prima bij het kijken van een film als deze.
Welke prijs betaal je?
Sommige zonden kunnen niet begraven worden, willen we ook maar even meegeven. De beschadigde Murphy wordt in de confrontatie met de IRA-terroristen waarschijnlijk gedwongen om zijn verleden prijs te geven. Meegetrokken in een steeds venijniger wordend kat-en-muisspel moet Finbar Murphy zijn dorpsgenoten beschermen. Hij loopt dan alleen wel het risico dat zijn geheime identiteit onthuld wordt. Welke prijs is hij bereid te betalen?
Verder kunnen we over In the Land of Saints and Sinners niet te veel verraden, want dat zou zonde zijn. Wat Metro kan beloven: Liam Neeson is uitstekend op dreef (en hij is niet de enige), het verhaal is goed en beklemmend en de (Noord)-Ierse plaatjes in deze film zijn prachtig. De vraag die blijft hangen (voor bioscoopgangers die nog met zonden het nieuwe jaar 2024 in gaan): kun je nog iets goeds doen, voordat je je welverdiende straf krijgt?
Beoordeling uit 5: 4
Metro’s Filmrecensie van de Week lees je elke woensdagavond. Op donderdag verschijnen nieuwe titels in de Nederlandse bioscopen, zoals In the Land of Saints and Sinners (soms op woensdag). Verslaggever Erik Jonk kiest er wekelijks eentje uit. Volgende week: One Life, het ongelooflijke verhaal van een man die 669 Joodse kinderen uit handen van de nazi’s wist redden. Niet onbelangrijk daarbij: het is waargebeurd.
Heerlijk einde Dertigers als kerstfilm, met herkenbare situaties om jeuk van te krijgen
Bon Bini Bangkok Nights: stoelriemen weer vast voor anderhalf uur heerlijk beledigen
Komen we aan van al die kerstdiners en borrels? Deskundigen leggen het uit