Bon Bini Bangkok Nights: stoelriemen weer vast voor anderhalf uur heerlijk beledigen
Je hebt van die zekerheidjes in het leven. Zoals bij de Bon Bini-films van Jandino Asporaat. Een zekerheidje dat je zo ongeveer wel weet wat je krijgt. Maar ook dat het in recensies geen vijf sterren regent en desondanks de bioscopen vol gaan lopen.
Je kunt je neus ervoor ophalen, maar de eerste vier Bon Bini‘s trokken bij elkaar zo’n 2 miljoen toeschouwers. 2 miljoen! En oh ja, onderweg werden er ook nog even vier Gouden Kalveren opgehaald. Voor nummero 5, Bon Bini Bangkok Nights, ging Metro daarom natuurlijk weer zitten voor de Filmrecensie van de Week.
Bon Bini trekt altijd drommen mensen
Of Jandino Asporaat nu in twijfel trekt of de mens op de maan is geweest („ik stel alleen maar vragen”) of dat zijn broodjes in zijn ‘echte’ FC Kip-restaurant in Rotterdam als veel te duur worden beschouwd: het maakt voorlopig en waarschijnlijk allemaal niets uit. Bioscoopliefhebbers vreten Bon Bini nu eenmaal sinds Bon Bini Holland in 2015. Later volgden Bon Bini Holland 2, Bon Bini: Judeska in da House en Bon Bini Holland 3.
De bioscopen zullen deze eindejaarsweken sowieso wel vol zitten. Wat te denken van De Tatta’s 2 en Wonka? Dan heb je mooie publiekstrekkers op het grote witte doek. Die laatste werd door Metro beloond met vijf welverdiende sterren.
Het verhaal van Bon Bini Bangkok Nights
Wanneer Judeska (Jandino Asporaat) en Ping Ping (Phi Nguyen) een lening afsluiten bij de malafide Aziatische zakenmagnaat Lo Pei Chan om hun fastfoodketen F.C. Kip uit te breiden – en ze de kleine lettertjes niet lezen – raken ze alles kwijt waar ze zo hard voor hebben gewerkt. Vandaar die ‘echte’ tussen haakjes zojuist trouwens, want het kipsmikkel-walhalla is er nu dus zowel in de film als in Rotterdam.
Judeska en Ping Ping traceren Lo Pei in het exotische Bangkok waar hij een zwaarbewaakte villa bezit. Daar beramen ze met het hele team van F.C. Kip een gewaagd en levensgevaarlijk plan om terug te stelen wat hen is afgepakt. De heist loopt natuurlijk heel anders dan gepland, wat hachelijke maar ook komische avonturen oplevert. Tuktuks racen over het Thaise platteland en er zijn wilde vuurgevechten op Khao San Road te zien. Slapen doe je maar overdag, krijgen we als kijker mee, want dit is Bon Bini: Bangkok Nights. Met iets meer actie dan in de vorige Bon Bini‘s, moet worden gezegd. We zouden het ook Bon Bini Kung Fu kunnen noemen.
Harde humor is vertrouwd
Het begint allemaal met een idee om een FC Kip in Ghana te starten trouwens, als start voor een wereldwijde uitbreiding. Maar daarvoor krijgt Judeska, met een leeuw op haar buik, van de witte oude mannen van de Nederlandse bank niet haar gevraagde negen ton lening aan euro’s. Die zeggen echter ook: „U wilt natuurlijk terug. Dat is goed voor ons allemaal.”
Kijk, daar hebben we de vertrouwde Bon Bini: harde grappen en iedereen wordt beledigd. „Harde humor is een reden van het grote succes”, zei Jandino Asporaat vorig jaar in een interview met Metro. Daar pakte hij de kern.
Genderneutrale toiletten en ‘teling!’
Werkelijk iedereen krijgt er van langs en dat op een manier waarop je, als je je zo uit op social media, dagenlang aan een hoge boom wordt opgeknoopt. In de bios niet, daar liggen de kijkers in een deuk. Gelukkig maar. Zo wordt die Ping Ping belachelijk gemaakt (hij zegt de letter l waar dat een r moet zijn, „teling!”), maar die wordt wel gewoon door een Aziaat gespeeld. Ping Ping doet op zijn beurt z’n beklag over de witte mensen. „Na zestien uur werken zijn ze al moe, waaróm?” En vraag Judeska alsjeblieft niet of er in haar FC Kip genderneutrale toiletten aanwezig zijn. Wat ook klinkt: „Ik ben een pan-seksuele transfobe inboorling.”
Gelukkig is daar ook weer de Rotterdamse schreeuwlelijk Gerrie, één van de vijf rollen die Jandino Asporaat zelf voor z’n rekening neemt. Of zij nou een rol in de verhaallijn heeft of totaal niet, Bon Bini kan niet zonder het personage Gerrie. Ze krijgt in haar Zuid-Hollandse flatje niet eens schadevergoeding voor de aardbevingen in Groningen. En dus gaat dit wijf los, zoals ze over alles doet. Niets in ons koude kikkerlandje klopt, dus de PVV moet Gerries stem wel hebben gekregen.
‘Krijg de vinkentyfus’
Elk vooroordeel wordt in Bon Bini weer bevestigd, maar daarom vinden zovelen die anderhalf uur in de bios waarschijnlijk even lekker. Even ver weg van alles wat maar moet deugen. En kun je daar niet tegen? „Krijg de vinkentyfus”, zou Gerrie zeggen. Judeska zou het, geheel in de lijn met haar stopwoordje, „hinderlijk” vinden.
Nee, Bon Bini kan nog wel even mee, als Jandino Asporaat niet al te vaak maanlandingen en een ramp als 9/11 in twijfel gaat trekken. Laat hij het vooral bij zijn werk als theatermaker en die dekselse Judeska houden.
Beoordeling uit 5: 3,5
Metro’s Filmrecensie van de Week lees je elke woensdagavond. Op donderdag verschijnen nieuwe titels in de Nederlandse bioscopen (soms op woensdag, zoals Bon Bini Bangkok Nights). Verslaggever Erik Jonk kiest er wekelijks eentje uit. Volgende week iets heel anders: In the Land of Saints and Sinners, een thriller over IRA-terroristen.