Erik Jonk Films & series 8 nov 2023, 18:12

Leestijd: 4 minuten

Hardcore Never Dies: vaak donkere tijd, maar ook zin om even helemaal naar de tering te gaan

Je hebt van die films waar je gewoon ontzettend veel zin in hebt. Hardcore Never Dies is er zo eentje. Het geldt voor veel mensen, omdat de trailer ‘al zo lekker is’. Even 108 minuten alles vergeten, zoals de Nederlandse jeugd dat jarenlang nachtenlang deed op de razendsnelle beats.

160 tot 200 beats per minute, daar gaat het bij hardcore om. En doorhalen door xtc in je mik te gooien, al mogen we dat misschien niet zeggen omdat dat niet voor iedereen gold in de vermaarde hardcore-jaren 90. Die donkere kant zien we echter wel in de Nederlandse speelfilm Hardcore Never Dies, met Joes Brauers en Jim Deddes. Maar ook mooie beelden uit die tijd natuurlijk. Wat te denken van de Nokia en op tv de Uhhh… Vergeet Je Tandenborstel Niet! van Rolf Wouters.

Metro ging dus met veel plezier alvast naar de bios, voor de Filmrecensie van de Week.

Verzonnen hardcore-verhaal na eerdere docu

Het voelt wel een beetje gek, knetterharde hardcore kijken in een bioscoopstoel. Maar Hardcore Never Dies is natuurlijk vooral een verhaal. Een documentaire hebben we in 2019 met de gelijkende titel Thunderdome Never Dies al in de bios gehad. Tegenwoordig kun je die op streamingdienst Videoland bekijken.

Hardcore Never Dies gaat over twee Rotterdamse broers. Natuurlijk Rotterdam, de bakermat van de hardcore en gabber in Nederland. Joes Brauers is de keurige Michael, een jongen die voor een carrière als pianist wil gaan en werkt in een tomatenkas.

Onherkenbare Jim Deddes

Jim Deddes is zijn broer Danny, die al diep in de hardcorescene en het dealen van xtc zit. Hij heeft het gezin met ruzie verlaten. Vanaf tel één zit ie in de problemen, want hij moet 5000 gulden aftikken bij een niet zo vriendelijke pillen-leverancier. „Anders wordt je kop in je reet gedouwd, waar je moeder bij staat te janken.”

Deze Metro-kijker zag Deddes vooral als stagiair journalistiek in Mocro Maffia en de herkenning duurde even. De acteur is zichtbaar afgevallen om zijn rol geloofwaardig te kunnen maken. Schitterend. Als Danny Michael zijn wereld heeft binnengesleept, zien we ook een totaal andere Joes Brauers. Het levert een van de mooiste filmposters van het jaar op.

Ongeloofwaardigheid boeit niet zo

Als Danny zijn kleine broertje met een bezoek bij de tomatenkas vereert, is dat natuurlijk niet om alleen maar (weer) aardig te doen. Er moeten pillen worden verkocht. „Vrijdag negen uur, Maastunnel. Trek gympies aan.”

De transformatie tot gabber van Joes Brauers gaat nogal snel en het is een beetje ongeloofwaardig dat hij maar 17 jaar is (in werkelijkheid is de Limburger 24). Maar eigenlijk boeien deze twee zaken niet zo, daarvoor is de film te leuk en te schrijnend tegelijk. Er gaat in deze soms zo te gekke wereld van alles mis. De te gekke wereld duurt namelijk altijd te kort (‘even zweven tussen hemel en aarde’): de pillen werken niet meer, of het verdiende geld wordt veel te rap uitgeven. Hoe dat allemaal afloopt: gaat Hardcore Never Dies vooral zien.

Naast de ellende is er veel om met een glimlach te bekijken. Zo staan mensen van Jezus Leeft! bij hardcore-events de feestgangers erop te wijzen „dat daarbinnen niets goeds is”. In één van de portiers herkennen we Maxim Hartman.

Duim omhoog voor hoofdrollen Hardcore Never Dies

Joes Brauers doet in deze hardcorefilm wat hij kan: heel goed acteren. We doen hem tekort als we zeggen dat je van deze vent niet anders verwacht. Dan weer staat hij als kapelaan in een musical (Dagboek van een Herdershond, waarvoor hij een Musical Award kreeg). Een andere keer is hij een indrukwekkende soldaat op vredesmissie in de film Do Not Hesitate, de Nederlandse Oscarinzending van 2022. Over die laatste film sprak Brauers met Metro. De acteur kan eigenlijk alles, maar een vanzelfsprekendheid is dat natuurlijk nooit.

De grote verrassing van Hardcore Never Dies is Jim Deddes. Wat is hij kneitergoed in het spelen van een, tja, ontzettende lul. Zijn vriendin wordt prima neergezet door Rosa Stil. En mooi is ook de rol van ‘maat’ Jordy Dijkshoorn, in wie we de frontman van ‘sloopact’ De Likt herkennen.

Hakken dan wel hakkûh, mensen! Ook al zien we hier een best donker verhaal, velen zullen ook terugdenken aan een tijd waaraan veel plezier werd beleefd. Al dan niet helemaal naar de tering.

Beoordeling uit 5: 4

Metro’s Filmrecensie van de Week lees je elke woensdagavond. Op donderdag verschijnen nieuwe titels in de Nederlandse bioscopen (zoals Hardcore Never Dies), soms op woensdag. Verslaggever Erik Jonk kiest er wekelijks eentje uit. Volgende week: The Hunger Games: The Ballad of Songbirds and Snakes. Welke jongeren gaan er nu weer allemaal dood en wie blijft er als enige over?

Hoe een ‘onschuldig’ kinderspelletje grote gevolgen voor je latere leven kan hebben

Reacties