Greatest Days: als je favo band terugkeert, maar jij als fangirl óók 25 jaar ouder bent
Ja mensen, het moest er eens van komen natuurlijk: ‘Take That The Musical’. Hij is er vanaf morgen in de bios, maar niet als verhaal over die Britse hitmachine van weleer en de ontroostbare fans toen ze in 1996 stopten. Greatest Days is juist ván Take That (en uiteraard met hun songs).
Nee, Robbie Williams is al heel lang niet meer bij Take That (sinds 2005 is de boyband nog altijd actief) en ook nu niet. Gary Barlow, Mark Owen en Howard Donald wel, als – heel deftig – executive producers van deze film Greatest Days. Het is een musicalfilm gebaseerd op hun musical The Band, die op West End Londen te zien was. Het werd een aardige hit. Metro was daarom benieuwd en koos Greatest Days uit als Filmrecensie van de Week. Hij zou eerder in de bios verschijnen, maar door het verwachte succes van Barbie werd de titel uitgesteld.
Musical is een verhaal met liedjes
Wie nu bang is voor een Disney-achtig iets in de Nederlandse bioscopen: musical is niet alleen Disney-achtig. De term betekent simpelweg ‘een verhaal met liedjes’. Pak ‘m beet Iron Maiden kan er dus ook eentje maken, zoals De Jeugd van Tegenwoordig al eens verraste met de superhelden-musical Marvellous van hun hand.
Greatest Days dus, is het verhaal óver een boyband – The Boys – en niet over Take That. Het verhaal gaat over vijf Britse vriendinnen, die een kwart eeuw geleden echte fangirls van The Boys waren. De groep van toen keert terug voor een concert in Athene. Er wordt een prijsvraag uitgeschreven om daar als VIP bij te zijn en uitgerekend Rachel, inmiddels verpleegkundige maar naar eigen zeggen de grootste fan van The Boys ter wereld ooit, wint de tickets. Haar (druiloor van een) vent krijgt ze niet mee, maar dat wil Rachel ook niet. Zij spreekt de meiden van die greatest days al heel lang niet meer, maar besluit hen toch mee te vragen.
Reünie in Greatest Days
Het levert op het vliegveld een nogal ongemakkelijk en afstandelijk weerzien op. Eén van de dames is totaal onherkenbaar. Ooit was zij het grote schoonspringtalent dat naar de Olympische Spelen wilde. Nu is zij vooral nog geschikt voor een bommetje. Wie nu hysterisch begint te gillen dat Metro dit écht niet kan zeggen: eigenlijk heb je gelijk, maar dit personage steekt er zelf de draak mee. Ook komt er later nog een serieuze uitleg van haar aanzienlijke verandering.
Grote vraag natuurlijk: hoe zal het de vriendinnen van Greatest Days vergaan in Griekenland? Worden zij weer de hechte club van toen?
Greatest Days van de meisjes
Leuk aan Greatest Days is dat de kijker ook teruggaat naar de meisjes van 25 jaar geleden. We zien ook The Boys zelf, met hun gelijke pasjes dansend in de straten of in de bus. Het concert dat de meiden ooit gezamenlijk bezochten, mag natuurlijk niet ontbreken. Het was een tijd van hopeloos huilen, hopend op veel meer. En van flauwvallen natuurlijk, je bent een fangirl of niet.
Bij dit wat voorspelbare verhaaltje mag een beetje film niet blijven, want anders hadden we te maken met een flinterdun musicalscenario. Dat gebeurt gelukkig niet. Je ziet vier volwassen actrices (Alice Lowe, Aisling Bea, Jayde Adams en Amaka Okafor), dus de vraag dringt zich op waar die vijfde gebleven is. De vraag wordt lang niet beantwoord, waardoor je aandacht toch wel behouden blijft.
Stemmig en spetterend
Zo hebben we gelijk ook het pijnlijke gedeelte van een musical te pakken (okay, da’s dan weer héél erg musical). Er is namelijk behoorlijk oud zeer, zoveel is wel duidelijk. Mooi moment om het lekker stemmige Back for Good er in te gooien. Net als een ook wel spetterende finale – de choreografieën zijn de film lang erg leuk om te zien – en een hele dikke máár.
Beoordeling uit 5: 3
Metro’s filmrecensie van de week lees je elke woensdag rond 18.00 uur. Op donderdag verschijnen nieuwe titels altijd in de Nederlandse bioscopen (zoals Greatest Days), soms op woensdag. Verslaggever Erik Jonk kiest er wekelijks eentje uit. Volgende week: Sisu, over een lompe en oersterke Laplander die in z’n eentje alle in Finland aanwezige nazi’s wil omleggen.
Cobweb van de makers van It: je ligt in bed en je hoort van binnenuit geklop op de muur…