Erik Jonk Films & series 15 feb 2023, 18:01

Leestijd: 4 minuten

The Whale: Oscar-waardig en top of fatshaming-film over moddervette man?

Veelbesproken is The Whale bij voorbaat al. Dus deze film gaan vanaf morgen heel wat volk naar de Nederlandse bioscopen trekken. Je kunt dan gelijk zelf oordelen over de discussie die op weg naar de release is ontstaan. Is The Whale nou terecht een Oscar-kanshebber? Of is dit een te platte film over een dikke man, oftewel: hebben we hier te maken met fatshaming?

De eerste kwalificatie is alvast waar. Een kanshebber voor een felbegeerd Oscar-beeldje is The Whale namelijk (drie keer zelfs, zie kader). Kritiek rond fatshaming is er echter ook. Daarom is deze film van de ook al eerder voor Oscars genomineerde regisseur Darren Aronofsky (Black Swan) Metro‘s Filmrecensie van de Week.

The Whale niet gezien, wel een mening

Onder meer op NPO Radio 1 is The Whale al besproken. Zo zag een Volkskrant-columniste in de trailer een aantal clichés over obesitas voorbijkomen, voor haar een reden om niet naar de film te gaan. Ze ziet liever eens een film over bijvoorbeeld een dikke superheld, waren haar woorden. De bioscoop links laten liggen, maar wel een mening over The Whale hebben? Dat is bijzonder.

Metro zag The Whale – uiteraard – wel.

Het verhaal van The Whale

Het bijna twee uur durende drama draait om Charlie (Brendan Fraser, The Mummy Trilogy), die kampt met obesitas. En hoe. Hij is moddervet, een ander woord is er helaas niet voor. Van de bank afkomen is een gigantische klus, naar de wc gaan een barre tocht en prestatie van formaat. Charlie geeft online Engelse les, waarbij hij zijn leerlingen telkens vertelt dat zijn laptop-camera nog stuk is. Zijn huis verlaat hij nooit, eten laat hij dagelijks bezorgen (de bezorger mag het alleen buiten neerzetten zonder Charlie te zien). Eén persoon laat hij in zijn leven toe, de hulp in de huishouding (Hong Chau) die ook zijn gezondheid nauwlettend in de gaten houdt. Dat laatste overigens zonder succes.

Zo ziet Brendan Fraser er in werkelijkheid uit:

View this post on Instagram

A post shared by Brendan Fraser (@brendan__fraser)

Zijn 17-jarige dochter Ellie (een prachtige rol van Sadie Sink, zelf 20 jaar) stapt echter onaangekondigd binnen. Charlie laat haar toe en wil vanaf dat moment niets liever dan het contact met zijn kind herstellen. Ellie neemt het hem echter zwaar kwalijk dat hij van haar moeder gescheiden is, de familie in de steek heeft gelaten en nooit van zich heeft laten horen. Kort samengevat: Ellie vindt Charlie walgelijk, niet alleen qua postuur (‘word ik ook zo dik?’). Langzaamaan ontdekt de kijker hoe Charlie de man geworden is die we zien, en hoe hij hoopt toch een vader voor Ellie te kunnen zijn.

Hoesten, vreten en zweten

Deze verslaggever had niet het idee dat hij bij The Whale naar fatshaming en een batterij aan clichés over obesitas zat te kijken. Dikke mensen bestaan, net als héél dikke mensen, zoals in deze film. Ze zuchten, hoesten, eten en zweten en kunnen bijna niets zelfstandig. In het geval van Charlie denkt hij zo ongeveer ook elke minuut dat hij dood gaat. Obesitas kan een belangrijke oorzaak hebben, zoals in The Whale het geval is. En daar kun je films over maken, of een toneelstuk (The Whale is dat voor oorsprong). Een cliché hier en daar? Dat stoort in dit geval niet.

Ook het pak dat voor Charlie is gemaakt, een fatsuit, stoort niet. Brendan Fraser speelt hem geweldig, die Oscar-nominatie is niet zo gek. Wat Sadie Sink op het witte doek brengt, maar echter ook indruk. Hoe meer The Whale vordert, hoe meer getraumatiseerd zij lijkt te zijn. Het enige cliché dat ondergetekende kon ontdekken, is dat het rond het huis van de obesitas-man altijd regent. Dat wekt wel erg veel drama op.

Voor een goede film tipt Metro The Whale in elk geval. Zo kun je gelijk ook je eigen mening vormen.

Beoordeling uit 5: 4

Metro’s filmrecensie van de week lees je elke woensdag rond 18.00 uur. Op donderdag verschijnen nieuwe titels altijd in de Nederlandse bioscopen, zoals The Whale (soms ook op woensdag). Verslaggever Erik Jonk kiest er wekelijks eentje uit. Volgende week: Cocaine Bear, een waargebeurd verhaal over een beer die 200 kilo coke uit een neergestort vliegtuig opeet.

Magic Mike’s Last Dance meer dan een plat Chippendales-festijn