Erik Jonk Films & series 7 dec 2022, 18:01

Leestijd: 4 minuten

Film Armageddon Time: ‘Huh, zaten er negers op jouw school?’

Armageddon Time is een film die zowel vertedert als eentje die je het af en toe koud laat krijgen. Als we het bij dat laatste over ‘blank en zwart’ hebben bijvoorbeeld. Maar het is vooral een, soms wat lastig, verhaal over een Amerikaans gezin. Mét Sir The Silence of the Lambs Anthony Hopkins.

Filmproducent Universal kondigde Armageddon Time als volgt aan: „Een zeer persoonlijk coming of age-verhaal van de gerenommeerde filmmaker James Gray over de kracht van familiebanden en het najagen van de American Dream. De sterrencast van de film bestaat onder meer uit Anthony Hopkins, Anne Hathaway en Jeremy Strong.” Vooral dat laatste, de eerste zin wat minder, triggerde om deze titel te gaan bekijken voor Metro‘s Filmrecensie van de Week.

Kleine kunstenaar Armageddon Time

We belanden bij Armageddon Time in de jaren 80 in New York. We zien groep 8 van een basisschool, een klas van Paul Graff (Michael Banks Repeta). Hij tekent zijn leraar na (‘om iemand te laten lachen’), maar krijgt ongenadig op z’n flikker. Paul wil een beroemd kunstenaar worden en wordt daarbij eigenlijk alleen gesteund door zijn opa (Anthony Hopkins). Hij is vriendjes met Johnny, een zwarte jongen uit een arm milieu die bij zijn oma woont. Uiteindelijk komt Johnny (Jaylin Webb) zelfs op straat terecht. Paul steelt geld van zijn ouders om zijn vriend mee te kunnen laten gaan op schoolreisje, zo schrijnend is de situatie.

Afranselpartij in Armageddon Time

Binnen het gezin van Paul lijkt het veel meer pais en vree, maar schijn bedriegt. Zo zien we dat het jongetje door zijn vader een partijtje afgeranseld wordt als hij een gekregen drugssigaret heeft gerookt en dat is niet fijn om naar te kijken. Paul haalt soms het bloed onder de nagels van zijn ouders vandaan. Bijvoorbeeld door altijd te zeuren om het deeggerechtje dumplings, dingen die hij zonder blikken of blozen ook telefonisch bestelt als het gezin nog aan het avondeten zit. Aaron Rabinowitz (Anthony Hopkins) en zijn vrouw zijn ooit vanuit Oekraïne naar Amerika gekomen, nadat de dame van gerespecteerde leeftijd vroeger haar Joodse ouders vermoord heeft zien worden. Het stel heeft eigenlijk wel in de gaten wat er in de familie speelt en houdt de boel een beetje bij elkaar. Dat Pauls zo geliefde opa hartstikke ziek is en niet lang meer heeft, dat weet het jochie dan weer niet.

Wat Paul wel weet, is dat hij naar een privéschool wordt gestuurd en geen contact meer mag hebben ‘met die zwarte jongen’. Johnny op zijn beurt moet naar ‘een school voor achterlijke kinderen’. Hij ziet daar maar vanaf. Het straatleven wordt zijn doel en uiteindelijk een reis naar Florida, waar hij nog familie heeft. Paul houdt contact en laat Johnny af en toe in zijn speelhome in de tuin slapen. De slimme naïeveling verzint een inbraakplan zodat de twee jonge gassies samen naar Florida kunnen reizen.

Filantroop Fred Trump

Die privéschool van Paul wordt trouwens gesponsord door filantroop Fred Trump. Juist ja, de vader van. De ergste zin uit Armageddon Time wordt door een leerling van diezelfde school tegen Paul uitgekraamd: „Huh, zaten er negers op jouw school?” Armageddon Time is een prima, onderhoudende film. Maar die zin blijft hangen. Hoewel we er op het gebied van racisme nog lang niet zijn, blijkt het dus nog maar veertig jaar geleden dat het voor velen zelfs not done was om met zwarte mensen om te gaan. En dat dat zelfs voor kleine kinderen een rol van betekenis speelde. Alleen opa is er weer voor een tip, recht uit zijn hart: „Wat zeg je als andere kinderen lelijk tegen negers praten?” Paul: „Niks natuurlijk.” Opa: „Je gaat er wél iets van zeggen. Opa gebruikt even lelijke woorden, maar laat ze de tering krijgen.”

Wat ook blijft hangen: het geweldige spel van de ontwapenende jonge acteurtjes, want wat zijn ze goed. En dat geldt al helemaal voor die Sir, Anthony Hopkins. Op 31 december hoopt hij zijn 85ste verjaardag te vieren. Maar alles wat hij in Armageddon Time laat zien, is nog raak. Als we regisseur James Gray mogen geloven, had hij een stukje karton op de belangrijkste camera geplakt. Daarop stonden slechts vier woorden: liefde, warmte, humor en verlies. Die termen zijn voor Armageddon Time allemaal gelukt, maar je moet bij zo’n film als deze toch vrezen voor ‘goed gemaakt, maar de bioscopen zullen niet volstromen’. Een lekker avondje uit heb je met deze titel van bijna twee uur namelijk niet. Netflix zou er wel goed aan doen om hem uiteindelijk in de filmdrama-lijst op te nemen.

Beoordeling uit 5: 3,5

Metro’s filmrecensie van de week lees je elke woensdag rond 18.00 uur. Op donderdag verschijnen nieuwe titels altijd in de Nederlandse bioscopen, zoals Armageddon Time (soms ook op woensdag). Verslaggever Erik Jonk kiest er wekelijks eentje uit. Volgende week, natuurlijk: Avatar: The Way of Water.

Violent Night: Genieten van een kerstfilm met een bebloede moordende kerstman