Erik Jonk Films & series 19 okt 2022, 18:11

Leestijd: 4 minuten

Kwestie van Geduld: hopelijk slikken Limburgers hun roots (maar leuk is het zeker…)

‘Het is een kwestie van geduld, rustig wachten op de dag, dat heel Holland Limburgs lult…’ Wie zong het nummer van Rowwen Hèze niet ooit op een feestje, zonder er ook maar een woord van te menen? In de bioscoop kun je vanaf morgen lekker Limburgs lullen, want de romantische feelgood Kwestie van Geduld is dan te zien. En zeker niet alleen in Limburg.

Omdat we weleens het verwijt krijgen dat we alleen over de Randstad schrijven, is Kwestie van Geduld Metro‘s Filmrecensie van de Week. Maar zonder gekheid: Nederlandse romcoms worden doorgaans niet overladen met complimenten en trekken ondertussen drommen mensen naar de bioscopen. Ook deze, met de zoveelste hoofdrol voor Barbara Sloesen in vrij korte tijd, verdient daarom wel een bespreking. En ook, of toch, dat Limburgs is een heel aardig onderwerp.

Letterlijk een kwestie van geduld

Barbara Sloesen is speelt zo’n ras-Limburgse, maar als chek-kok Monica heeft zij toch haar biezen gepakt en het super zuidelijk gelegen dorp Noorbeek ingeruild voor Amsterdam. Zij maakt furore in een populaire hotspot, maar wil meer: de vetste sterrentent opzetten in een oude garage in Amsterdam-Noord. Voordat het plan werkelijkheid wordt, moet zij een dagje terug naar Limburg om iets te regelen. Vriendlief (Manuel Broekman) runt de tent maar even.

Eenmaal terug in Limburg blijkt Monica geld te willen ophalen bij haar ex Sjeffie (Frans Dam zet een prachtige dorpskinkel neer), die zij tien jaar niet gezien heeft. Het stel had recht op de erfenis van de verongelukte ouders van Monica, maar de aanzienlijke berg poen was eigenlijk bedoeld om het ouderlijk huis samen te verbouwen. Monica wil haar aandeel nu in haar vette sterrentent steken, maar Sjeffie wil zijn ex pas haar zin geven „als alle bomen even dik zijn”. Om een lang verhaal kort te maken: de vertrokken Noorbeekse blijft – noodzakelijk – veel langer in Limburg dan gepland. Het heeft allemaal te maken met gedoe van vroeger, een cruciale rol van een tante (Bianca Krijgsman) en tja, toch ook met die dorpskinkel natuurlijk. Monica krijgt letterlijk te maken met die kwestie van geduld.

Bekrompen dorpelingen

Hopelijk kunnen de Limburgse bioscoopgangers hun neergezette roots hebben, maar voor buitenstaanders is het sowieso leuk. Als Monica is teruggekeerd, zien we haar thuishaven vol scheldende wielrenners en de bar/dancing die er sinds mensenheugenis onveranderd al is. Wat bekrompen dorpelingen – had overal kunnen zijn trouwens – willen bevallen in Noorbeek (‘anders wordt het een Maastrichts kind’). En de vrienden van Monica van weleer? Die hebben nooit de moeite genomen om eens naar Amsterdam te komen: „Een kop koffie is daar toch 5 euro? Krijg je er een schatkaart bij of zo?”

In Kwestie van Geduld wordt Limburgs gesproken (voor zover dat met alle verschillende dialecten al kan). Of dat is gelukt, daar moeten de zuiderlingen maar over oordelen. Deze verslaggever heeft werkelijk geen idee.

Derde hoofdrol Barbara Sloesen

Barbara Sloesen gaat wel lekker in hoofdrollenland. Met Kwestie van Geduld heeft zij namelijk haar derde dragende rol in twee jaar te pakken. Metro kwam haar onderweg al tegen voor interviews over de – wegens corona – middenin de zomer uitgebrachte kerstfilm Alles is zoals het zou moeten zijn en nog zo’n feelgood, Zwaar Verliefd! 2. Bij de zomerse kerstfilm werkte zij al samen met regisseur Ruud Schuurman, dus dat de twee elkaar weer gevonden hebben, is niet zo gek.

Schuurman weet dondersgoed wat Barbara Sloesen kan leveren. Op een of andere manier gaan de rollen die zij krijgt toegeschoven haar op het oog bijzonder gemakkelijk en natuurlijk af. Maar ja, dat noemen we ook wel talent. Noemenswaardig is nog het aandeel van Florence Vos Weeda. Niet lang geleden zag de tv-kijker haar nog als middelbare scholier in de hoofdrol van de serie De Slet van 6 VWO. Nu is zij de zwangere notarisvrouw die zich in het begin van Kwestie van Geduld ontpopt als Limburgse bitch. Grappig: tv- en radioverslaggever Lex Uiting die zijn enige hit Nao ‘t Zuuje (nummer 388 in de Top 2000) op een braderie staat te zingen.

De Limburgse oerband Rowwèn Heze mocht niet in Kwestie van Geduld ontbreken natuurlijk. Zij treden in de film met hun nummer dan ook op. Kwestie van Geduld is begrijpelijkerwijs ook de titelsong. Die kreeg met het meedoen van Roxeanne Hazes een nieuw jasje.

Beoordeling uit 5: 3,5

Metro’s filmrecensie van de week lees je elke woensdag rond 18.00 uur. Op donderdag verschijnen nieuwe titels altijd in de Nederlandse bioscopen, zoals Kwestie van Geduld (soms ook op woensdag). Verslaggever Erik Jonk kiest er wekelijks eentje uit. Volgende week praten we je bij over Grutte Pier, een voor de Middeleeuwen ‘belachelijk lange’ Fries van 2.10 meter met een nogal bijzonder verhaal.

Zee van Tijd: als je kind (5) in de oceaan verdwijnt en nooit meer wordt gevonden