Erik Jonk Films & series 14 sep 2022, 18:01

Leestijd: 3 minuten

Recensie Soof 3: einde feelgoodsucces met ‘n kneiter van een boodschap

Daar is ie dan ein-de-lijk: Soof 3. De film is het slot van een succesreeks met prachtige hoofdrollen voor – natuurlijk – Lies Visschedijk en Fedja van Huêt. Koken en kijken maar (en een beetje huilen). Om het afscheid en om de rode draad, een belangrijk onderwerp.

Omdat Soof 3 de afsluiting is van een filmreeks, is de titel natuurlijk Metro’s Filmrecensie van de Week. Wát een bezoekers trokken de vorige twee (zie kader). De producenten KeyFilm en Millstreet Films dachten ondanks het succes over een gepast einde na. Toen het thema borstkanker gevonden was, werd die gedachte doorgezet. Soof 3 moest waardig eindigen en dat zou op die manier gebeuren. Later deze week het Metro-interview met de hoofdrolspelers. Nu de recensie.

Soof 3 meer dan een jaar uitgesteld

Het is hartje zomer als de pers de gelegenheid krijgt om Soof 3 te zien. Hartje zomer… 2021. De film zal in september van dat jaar in première gaan, maar later toch niet. De coronatijden zijn te onzeker. Een verplaatsing naar december volgt, want dat past wel, zo rond de kerst. Weer gaat het eindfeestje niet door, want juist dan gaat het land helemáál op slot. Al snel in 2022 wordt besloten: we verschuiven de hele boel naar september.

Soof is altijd in handen geweest van een vrouwelijke regisseur, maar wel drie verschillende. Eerst was daar Antoinette Beumer, toen Esmé Lammers en nu Anne de Clercq die ook de serie een paar jaar geleden voor haar rekening nam. Maar Soof blijft Soof…

Klungelende chaoot

Zij is en blijft natuurlijk die wat klungelende chaoot in haar restaurant. Al past charmant ook zeker bij deze kookfreak. In Soof 3 heeft zij eindelijk haar leven lekker op de rit. Ze is gelukkig, de Kooksoof loopt prima en de kinderen zijn groot en klaar om uit te vliegen. Soof houdt als vanouds alle ballen in de lucht, voor iedereen. Ze krijgt echter slecht nieuws van haar arts Eva (Noortje Herlaar). Soof heeft borstkanker.

Op dat moment beeldbelt net dochter Sascha (Roos Dickmann) dat zij vanaf haar reis vanuit India naar huis komt en iets meeneemt. „Toch niet iets met een slurf hè?”, is de typische Soof-reactie. Het blijkt wel iets met een slurf: haar toekomstige schoonzoon (Manpreet Bachu). Het stel is al verloofd en wil binnen zes weken trouwen.

Kop in het zand

Soof grijpt het huwelijk van haar dochter met beide handen aan om haar kop in het zand te steken (hoewel ze die ene belangrijke vraag aan haar arts wel durft te stellen). Zij moet leren zelf ook eens hulp toe te laten, omdat ze die hulp waard is en haar familie van haar houdt. Maar ja, wie Soof van de vorige twee films kent…

Ondertussen mag de uit India overgekomen familie niet weten dat zij en haar ex Kasper (Fedja van Huêt) gescheiden zijn. En komt beste vriend Jim (Dan Karaty) Soof ophalen voor een verrassingsvakantie in Parijs. Ze gaan, terwijl niemand weet waar ze is. Voor wie al fan van de vorige twee verhalen en het hoofdpersonage was: genoeg ingrediënten om weer naar de bioscoop te spurten toch? Vooral snel doen, voor de deuren onverhoopt toch weer sluiten. Zover zal het gelukkig niet komen, want die openen morgen al in zo’n beetje in elke bios in Nederland.

Je krijgt een einde van een feelgood-reeks (met ook de nodige humor, wees gerust) met een kneiter van een belangrijke boodschap. Trek je mond open als die kloteziekte je overkomt. Hoe moeilijk dat ook is.

Beoordeling uit 5: 3,5 (voor de echte Soof-fans 4)

Metro’s filmrecensie van de week lees je elke woensdag om 18.00 uur. Op donderdag verschijnen nieuwe titels altijd in de Nederlandse bioscopen (soms ook op woensdag). Verslaggever Erik Jonk kiest er wekelijks eentje uit. Volgende week: de ‘re-release’ van Avatar.

Recensie Bodies Bodies Bodies: sterk staaltje van Halina Reijn