Erik Jonk Films & series 24 aug 2022, 18:01

Leestijd: 4 minuten

Filmrecensie Fall: met kriebelknieën van de hoogtevrees in de bioscoop

Heb je last van ernstige hoogtevrees? Ga. Niet. Naar. De. Film. Fall. Of misschien ook wel, als je de uitdaging met die hoogtevrees – al is het op het witte doek – wilt aangaan. Maar, wees gewaarschuwd: er staat je horror te wachten.

Het onderwerp van Fall is zo bijzonder, vonden we bij Metro dan, dat de titel is uitgekozen voor de rubriek Filmrecensie van de Week. Fall zou eerder deze maand al verschijnen, maar distributeur Dutch FilmWorks besloot door de goede weersvoorspellingen tot uitstel tot 1 september. Aangezien we dan The Princess over het leven van prinses Diana op de planning hebben staan, krijg je de recensie van Fall deze week al.

Huiveringwekkend verhaal Fall

Als twee vriendinnen Becky en Hunter voor een social media-stunt de TV-toren B-67 van 600 meter hoogte beklimmen (welke gek verzint zo’n filmscenario!), komen ze vast te zitten. Helemaal bovenaan. Op een platform van een paar vierkante meter, omdat de buitentrap van de enorme paal (de laatste 60 klimmeters) naar beneden is gestort. In de brandende hitte van de Californische woestijn. Zonder eten, met één fles water… die meters lager nog in een tas hangt te wiebelen en onbereikbaar is. En, ook dat nog: zonder bereik op hun telefoons en zonder dat iemand weet dat ze daar zitten. Terug klimmen is absoluut onmogelijk. Nu zijn de vrouwen op elkaar en hun vindingrijkheid aangewezen. Risico nemen en hun levens met een Fall op het spel zetten, is een must. Geen risico nemen betekent een zekere dood.

Een tweede verhaallijn is het feit dat Becky bij het bergbeklimmen een jaar eerder haar man Dan verloor. Al bungelend aan een rotswand zag zij hem te pletter storten. Becky is absoluut niet van plan om ooit nog te klimmen en al helemaal niet in en aan zo’n bizarre tv-toren. Maar als de energieke en nogal enthousiaste Hunter haar toch overhaalt, kan zij net zo goed de urn van Dan op haar rug dragen, om die na de klim vanaf de top uit te strooien.

Dit is pas horror

Deze Metro-verslaggever geeft meteen maar toe: dingen op hoogte doen, behoort niet tot zijn hobby’s. Maar horrorfilms, daar haalt hij de schouders normaal gesproken over op. Zombies die al dodend door het beeld sjokken, ach. En een hand door een brievenbus steken, een mes erdoor krijgen en die hand dan tóch terugtrekken zoals dit jaar in Men gebeurde? Gruwelijk, maar ze doen maar. Nee Fall dan… De film wordt aangeduid met thriller, maar voor hoogte-angsthazen is dit gewoon horror. Pure horror.

En je hóópt nog enigszins dat zulke tv-masten niet bestaan. Zeshonderd meter, zo’n dunne paal? Kan nooit. Toch maar even googlen… En oh nee, die B-67 bestaat in Californië volgens de filmmakers nog echt ook en is ‘slechts’ de op vier na hoogste tv-toren van Amerika. Om zich in te leven hadden de scenarioschrijvers Jonathan Frank en Scott Mann trouwens de top van de toren van papier nagemaakt. En natuurlijk werd Fall niet op de echte B-67 gefilmd, maar werd een constructie gebouwd waarop de twee Amerikaanse actrices Grace Caroline Currey (Becky) en Virginia Gardner (Hunter) goed uit de voeten konden. Knap dat je dan de verstikkende angst kunt nabootsen.

Extra verhaallijn wel nodig?

Becky en Hunter, dat is wat je de film lang (1 uur en 45 minuten) ziet. Naast die horror-mast natuurlijk en kleine bijrollen als de omgekomen Dan en Becky’s vader. Het is echter meer dan genoeg, want Fall houdt je continu op het puntje van je stoel. Even lijkt het zelfs of dat extra verhaallijntje over het tragische verleden van Becky overbodig is. De uitzichtloze situatie van twee meiden die binnen enkele dagen zullen sterven op een krankzinnige plek, is voor een film goed genoeg. Maar een totaal onverwachte wending in de verhaallijn aan die zijkant, maakt veel goed.

Er gebeurt héél erg veel in Fall

Misschien gebeurt er op dat platform wel té veel, maar ach. Regisseur Scott Mann, die Fall dus ook meeschreef, pakt in elk geval lekker uit met alle mogelijkheden die hij maar kon bedenken. Zowel qua creativiteit van de twee dames om van de verdomde paal af te komen, als filmtechnisch. Zo hebben zij een drone bij zich, waarbij Hunter ondanks de hopeloze situatie capriolen uithaalt, die haar volgers later nooit zullen kunnen geloven.

We kunnen op deze plaats van alles vertellen over wat beide dames in hun paar verschrikkelijke dagen allemaal proberen om van die verdomde paal af te komen, maar dat doen we niet. Het is veel, het is inventief, hopeloos… en prachtig voor een film.

Ga maar gewoon kijken, als je durft. En maak hier alsjeblieft geen online challenge van.

Beoordeling uit 5: 4

Metro’s filmrecensie van de week lees je elke woensdag om 18.00 uur. Op donderdag verschijnen nieuwe titels altijd in de Nederlandse bioscopen (soms ook op woensdag). Maar let op: Fall is dus vanaf donderdag 1 september te zien. Verslaggever Erik Jonk kiest wekelijks een film uit. Volgende week: The Princes (over prinses Diana van Groot-Brittannië).

Filmrecensie Hart op de Juiste Plek: Stijn Fransen leuk in terugkeer naar ‘dorps-hel’