Erik Jonk Films & series 20 jul 2022, 18:01

Leestijd: 5 minuten

Filmrecensie Strijder met Touzani: confronterend, hard en hartverwarmend

Hartverwarmend. Dat is het woord dat past bij de familiefilm Strijder die vanaf morgen in de bioscoop draait. Een film die over voetbal gaat, maar waarvoor je absoluut geen voetbalfan hoeft te zijn. En leuk: we zien het acteerdebuut van die ongekende balkunstenaar, Soufiane Touzani.

Vorige week kondigden we het al aan: in twee weken tijd verschijnen vier Nederlandse familiefilms in de bioscopen. Misschien is dat wat veel van het goede, maar je zou ook ‘de keuze is reuze’ kunnen zeggen. Eerder besteedde Metro aandacht aan paardenfilm Silverstar van Britt Dekker en de lieve varkentjes-animatie Knor. Nu is het tijd voor Strijder in Metro‘s Filmrecensie van de Week. En dan is er ook nog een winactie (gratis overnachting op schip ss Rotterdam) naar aanleiding van de film Boeien! met Cees Geel en Klaasje Meijer.

Strijder heeft alles in zich

Ga gerust met de (ook wat oudere) kinderen naar Strijder, want da’s een geslaagde familiefilm die alles in zich heeft. We zetten hieronder in vier punten op een rij waarom Strijder zo hartverwarmend is en tegelijk ook een avontuur waarbij je soms even moet slikken.

• 1 Het verhaal

In Strijder zien we de 12-jarige vrienden Dylan en Youssef die maar aan één ding denken: de Touzani Cup winnen. Alleen met het beste team komen ze een stap dichter bij hun droom en dat is natuurlijk zoals zoveel jongens (en tegenwoordig ook meisjes): profvoetballer worden. Wanneer Dylan een heftig ongeluk krijgt, staat niet alleen deze droom, maar ook hun vriendschap op het spel. De eerst onafscheidelijke vrienden trainen niet meer samen. Youssef traint met het team en Dylan met de stoere skater Maya, het meisje op wie hij een oogje heeft. Dylan doet er alles aan om terug te keren in het team. Daarbij krijgt hij hulp van zijn grote voetbalheld Soufiane Touzani, een ras-optimist die zegt dat alles mogelijk is, als je maar doorzet. Zal het de jongens lukken om samen en inclusief een rolstoeler op het veld de Touzani-cup te winnen?

Mooi verhaal natuurlijk, maar misschien nog wel indrukwekkender: Strijder is op de strijd van een jongen uit het werkelijke leven gebaseerd.

• 2 De jongens

Hoewel nog totaal onbekend, kunnen we de tieners Maik Cillekens en Anouar Kasmi in de armen sluiten. De twee zijn ontwapenend. Goed gekozen ook wel voor een familiefilm: de een is Marokkaan, de ander een onvervalste kaaskop met een schitterend rode haardos. Hun karakters Dylan en Youssef delen geen clubliefde, de een is voor Ajax en de ander heeft Feyenoord in zijn hart gesloten. Zij noemen elkaar ook ‘Neus’ en ‘Kakkerlak’, voetbalkenners weten waarom. Dat gaat echter op een leuke manier, zo kan het ook. Maar is die Youssef écht wel voor Feyenoord eigenlijk?

Cillekens en Kasmi acteren alsof zij nooit anders doen. Hun vriendschap en ook de tijd dat het tussen de twee helemaal mis gaat, niets ziet er gekunsteld uit. Wat het personage Dylan allemaal overkomt, gaat soms door merg en been. Een jochie in een rolstoel dat z’n plas laat lopen, daar kijkt niemand graag naar. Maar de realiteit is het wel.

Soufiane Touzani in Strijder

• 3 De voetbalkunstenaar

Leuk leuk leuk: Soufiane Touzani op het witte doek. De vooral bij jongeren razend populaire trucjes met een bal-koning kennen van zijn tv-programma met voetbalsterren, Tika Taka Touzani. En met zijn onwaarschijnlijke balgevoel gooit hij ook hoge ogen op zijn YouTube-kanaal TouzaniTV (ruim 1 miljoen volgers). In Strijder verschijnt Touzani – even zonder trucs – vaak als een soort raad gevende geest voor het hoofdpersonage en uiteindelijk ook ‘in het echt’ bij zijn eigen voetbaltoernooi dat de jongens zo graag willen winnen.

Kan Soufiane Touzani goed acteren? Nee. En is dat erg? Ook niet, want Touzani speelt gewoon zijn behoorlijk charmante zelf. Hij praat zoals hij praat in ‘Tiki Taka‘. Hij spuit tal van wijsheden die je niet van je ouders wil horen, maar wel van deze ster. Het is in deze film vooral aandoenlijk om te zien als hij rolstoel-voetballer Dylan op het toernooi een wereldprimeur gunt.

• 4 Dingen niet uit de weg gaan

Sterk aan Strijder is dat het niet alleen zoetsappig verhaaltje is, maar lastige dingen niet uit de weg gaat. Zoals eerder gemeld: een jongetje in een rolstoel kan zijn plas weleens laten lopen, het is niet anders. En de eerste keer na het ongeluk dat hij naar school gaat, moet Dylan toch echt met een busje mee. „Ik ben geen mongool”, roept hij dan ontredderd. Dat klinkt hard, maar je kunt je er alles bij voorstellen.

Uiteindelijk draait het natuurlijk wel om het feit dat elk kind een droom heeft en hoopt dat die – op welke manier dan ook en desnoods met een rolstoel – ooit uitkomt. Regisseur Camiel Schouwenaar vangt dat verhaal soms in prachtige beelden. Treffend is bijvoorbeeld een shot als Dylan in z’n rijdende zetel als keeper penalty’s wil stoppen. Je ziet alleen een doel en een eenzame doelman, terwijl de ballen aan alle kanten om z’n oren vliegen.

Beoordeling uit 5: 4

Metro’s filmrecensie van de week lees je elke woensdag om 18.00 uur. Op donderdag verschijnen nieuwe titels altijd in de Nederlandse bioscopen, zoals Strijder (soms ook op woensdag). Verslaggever Erik Jonk kiest er wekelijks eentje uit. Volgende week The Story of My Wife (met Gijs Naber).

Filmrecensie Zwanger & Co: één grote roze wolk-toestand