Erik Jonk Films & series 15 jun 2022, 18:01

Leestijd: 3 minuten

Filmrecensie horror Men: tip, trek je niet even in je up terug in een vakantiehuis

Zin om even te griezelen de komende tijd? Bezoek dan de horrorfilm Men, die vanaf morgen in de Nederlandse bioscopen draait. Maar ga je deze zomer nog lekker even in een vakantiehuis in een of ander bos of afgelegen gebied bivakkeren? Kijk Men dan maar niet…

Tijd om te griezelen in de bios dus. Daarom is Men Metro‘s Filmrecensie van de Week.

Het verhaal van Men

De jonge vrouw Harper (Jessie Buckley) trekt zich na de dood van haar ex-man terug op het Britse platteland. Daar wordt haar rust in een kasteelachtig vakantiehuis verstoord wanneer het lijkt alsof iets of iemand haar stalkt. Haar gevoel klopt: een naakte zonderling houdt zich rond het huis op, maar wordt gearresteerd (en later weer vrijgelaten). Wat begint als een sluimerende dreiging wordt – het is wel horror natuurlijk – een regelrechte nachtmerrie. Harper wordt belaagd door de demonen uit haar verleden. Maar vooral door zonderlinge types uit het dorpje waarin zij na de scheiding en dood op adem wil komen (maar vooral continu buiten adem is). Regisseur Alex Garland heeft een voorliefde voor sciencefiction in horrorfilms als Ex Machina en Annihilation. Wie Men gaat kijken en weer hoopt op veel ‘sci-fi’, komt grotendeels bedrogen uit. Dit is een beklemmend horrordrama en grotendeels behoorlijk realistisch (wel zo eng…).

Mafkees van een dorpspastoor

De dood van de ex-man wordt bij de start van Men behoorlijk subtiel in beeld gebracht (bij latere flashbacks allesbehalve). Maar direct na die subtiliteit bevinden we ons met Harper op het wat duistere Britse platteland. Jessie Buckley is een prima Harper. Zij beleefde ook al ‘dingen’ in de psychologische thriller Beast en was te zien in The Lost Daughter). Zij maakt meteen kennis met de gelikte verhuurder van het vakantiehuis, Geoffrey. Zijn grappen: erg. Z’n grijs: eng. Eigenlijk weet je meteen dat er iets aan deze kerel in zijn 500 jaar oude onderkomen niet klopt.

En dat gebeurt ook als Harper andere types treft. Die naakte kerel in de tuin uiteraard, een politieagent, een nogal directe dorpspastoor – wat een mafkees – en een jonge kerel die met een masker op op een begraafplaats zit en vraagt of Harper verstoppertje wil spelen. Geoffrey is overigens een onherkenbare Rory Kinnear, drie keer de vertolker van Bill Tanner in James Bond-films. Maar is die Kinnear in Men… ach, ontdek zelf ook maar.

Minutenlange scene

Behalve de ontmoetingen met de dorpelingen, staat Harper verder alleen al beeldbellend in contact met haar beste vriendin, Riley (Gayle Rankin). Je kunt wel raden dat de verbinding natuurlijk regelmatig wegvalt… Tussen al het geweld door had regisseur Garland blijkbaar tijd over, want hij ruimde voor het begin van Men een minutenlange scène in waarbij Harper wandelt in een bos in de buurt. Een wandeling waarbij zij in een tunnel gaat staan ‘echoën’. Het duurt zo lang dat het ook intrigeert. Uiteindelijk voelt de scène toch als een opmaat naar al het gruwelijks wat je nog te wachten staat.

En gruwelijk wordt het. Bij die naakte kerel zou jijzelf waarschijnlijk meteen de auto naar huis hebben gepakt, maar Harper niet. En zo wacht haar een meeslepende hel. We zullen maar niet in detail treden natuurlijk. Maar echoën in een tunnel zul je na Men misschien niet meer doen. Dat roept alleen maar naakte bosmannen en nog veel meer op. Een krant in de brievenbus doen? Je zult altijd weer even aan Men denken. Een gruwelijker scene in een horrorfilm had deze verslaggever niet eerder gezien. Het engst: veel is als gemeld best realistisch. En dat maakt horror écht eng.

Jammer daarom dat de laatste vijftien, twintig minuten van Men redelijk stompzinnig zijn. Al zullen sommige horrorliefhebbers het ook wel als tamelijk geniaal gaan bestempelen. Wat zeker is: Men blijft even hangen.

Beoordeling uit 5: 3

Metro’s filmrecensie van de week lees je elke woensdag om 18.00 uur. Op donderdag verschijnen nieuwe titels altijd in de Nederlandse bioscopen, zoals Men (soms ook op woensdag). Verslaggever Erik Jonk kiest er wekelijks eentje uit. Volgende week – zet je schrap – Elvis!

Recensie Jurassic World Dominion: dino’s kijk je op het grote doek, wel zo lekker