Nina den Bouw Films & series 2 mrt 2022, 18:01

Leestijd: 5 minuten

Filmrecensie The Batman: Rillingen, hij overtreft alle verwachtingen

Met deze titel weet je in ieder geval gelijk waar de film over gaat. The Batman, lekker makkelijk. De Metro-recensent zat vol verwachting in de bioscoop. Kwamen de verwachtingen uit? Ja, dubbel en dwars.

Grote film natuurlijk, daarom is The Batman Metro’s Filmrecensie van de week. Hij is vanaf morgen in de Nederlandse bioscopen te zien.

Christopher Nolans trilogie is legendarisch, en dus moeilijk te overtreffen. Matt Reeves heeft als regisseur een moeilijke taak op zich genomen. Maar heeft het zijn vruchten afgeworpen? Dat heeft het zeker, zonder enige twijfel.   

Het verhaal

Twee jaar lang heeft Bruce Wayne (Robert Pattinson) de straten van Gotham City bewaakt als Batman. Hij is een schrikbeeld voor criminelen geworden en heeft zo de duistere kant van de stad leren kennen. Met slechts een paar trouwe bondgenoten – Alfred Pennyworth (gespeeld door Andy Serkis) en inspecteur James Gordon (geportretteerd door Jeffrey Wright) – in een stad waar corruptie bovenaan de agenda staat, staat de eenzame held voor de gewone burgers symbool voor wraak.  

Als een moordenaar het op sadistische wijze gemunt heeft op de elite van Gotham City, leidt een spoor van cryptische aanwijzingen hem naar de onderwereld, waar hij in contact komt met Selina Kyle, oftewel Catwoman (Zoë Kravitz), Oswald Cobblepot/de Penguin (Colin Farrell), Carmine Falcone (John Turturro) en Edward Nashton/de Riddler (Paul Dano). Als het bewijs duidelijkere vormen begint aan te nemen, komen de grootse plannen van zijn tegenstander aan het licht. Batman moet nieuwe samenwerkingen aangaan, de dader ontmaskeren en afrekenen met het machtsmisbruik en de corruptie waar Gotham City al zo lang onder lijdt. 

De recensent heeft het eerste half uur met kippenvel op haar rug in de bioscoop gezeten. Goede rillingen, maar ook van angst. De voice-over, de donkere schimmen, maar ook de stiltes en de oorverdovende hartslagen… Maar de schaduwen, die zijn overal. Iedere crimineel op straat denkt dat hij zich verbergt in de schaduwen. Het maakt ze bang, angstig. Niet alleen de criminelen van Gotham City, maar ook de mensen in de zaal. Helemaal als je „I’m vengeance” hoort.

Is Pattinson wel een geschikte The Batman?

Er zijn maar een handvol acteurs die een échte Batman kunnen zijn. Christian Bale is hier natuurlijk een zeer goed voorbeeld van. Over Robert Pattinson, onder meer bekend van Tenet en niet te vergeten, de Twilight-serie, waren er wat twijfels en vraagtekens. Toch waren er, vooral onder de filmtrailer, een hoop lovende reacties en verwachtingen te lezen. Pattinson zet een meer duistere, donkere versie van Batman neer. Ook meer van hoe dit karakter werd neergezet in de comics.   

Er zit grote potentie in Pattinsons versie van Batman. Pattinson en Reeves hun samenwerking onderscheidt zich van de voorgaande Batman-films van de Burton-, Nolan- en Snyder-films. De verwachtingen voor de sequel, waar ze nu overigens over aan het praten zijn, beginnen alweer te borrelen. Over de eventuele sequel kwamen er ook vragen naar boven over een verschijning van Superman en andere DC-helden. Reeves (regisseur) vindt het niet nodig, want hij wil het zichzelf niet te moeilijk maken over iets wat al zeer goed is op zichzelf.

Op elk aspect is The Batman heel goed

Het hele duistere aspect zit ook in de cinematografie. Het is donker, regenachtig en bangmakend; typerend voor Gotham City. Maar ook het lichtgebruik en de shots. De achtervolging met de Penguin in een over de kop slaande auto en Batman die uit de richting van het vuur komt lopen, zijn absoluut kippenvelmomenten.   

Ook de muziek en de sound-effects vormen een perfecte match. Als je dan ook de keuze hebt om de film in IMAX te bekijken, doe het. De stoelen trillen en de visuals zijn prachtig.  

Over de muziekkeuze valt eigenlijk niet te discussiëren. De donkere grunge-feel van Nirvana gaat heel erg goed samen met de bijna zeven minuten durende soundtrack. Michael Giacchino, onder meer bekend van de nieuwe generatie Star Trek-films, Spiderman: Homecoming en Star Wars: The Force Awakens, heeft een soundtrack neergezet die het duistere gedeelte in zich heeft, maar ook een melancholisch en empathisch gevoel bij je achterlaat.   

En dan is daar de ‘slechterik’, de Riddler. Angstaanjagend, maar zo goed. Wat hij met de slachtoffers doet na zijn sadistische moorden, is ziekmakend. Maar vooral hij, de Riddler (gespeeld door Paul Dano) is nachtmerrie-materiaal. De stem, kwaadaardige lach en de gehele outfit. Het is een totaal tegenovergesteld karakter dan we zien in de comics en de rol die al een keer vervuld is door Jim Carrey. Het is niet de egocentrische, slimme persoon die we kennen. Dit is een manier waarop we de Riddler nog nooit gezien hebben. 

Het is wel een erg lange film 

176 minuten(!), net geen 3 uur, dat is best lang voor een film. Hoe goed deze ook is, op een gegeven moment is je drinken en eten op, zit je bioscoopstoel niet meer zo lekker als in het begin en zal je toch ook naar het toilet moeten. Maar de lange zit is het zeker waard. Je krijgt er constant iets voor terug. Elke keer als je denkt dat de film voorbij is, komt er weer iets nieuws in het verhaal opduiken of gaat Batman weer achter iemand anders aan.   

Of je deze film in de bioscoop moet zien? Ja. De grootte van zo’n zaal, het harde geluid en het grote scherm geven deze film diepte en je bevindt je jezelf zo op de straten van Gotham City. 

Good bye <?> 

Beoordeling uit 5: 4,5 

Metro’s filmrecensie van de week lees je elke woensdag rond 18.00 uur. Op donderdag verschijnen nieuwe titels altijd in de Nederlandse bioscopen (een enkele keer op woensdag). We kiezen er wekelijks eentje uit. 

Filmrecensie Dog: regiedebuut Channing Tatum en een meer dan geweldige hond