Erik Jonk Films & series 9 mrt 2022, 18:11

Leestijd: 4 minuten

Recensie: in bijzondere ‘moeders-film’ Madres Paralelas wordt het steeds gekker

Net als je denkt: dat er nu nóg iets ergs of toevalligs gebeurt, kan echt niet… gebeurt het toch. Welkom bij de Spaanse film Madres Paralelas met wereldster Penélope Cruz.

Madres Paralelas – letterlijk vertaald: paralelle moeders – is volgens de aankondiging van de makers ‘een fascinerende blik op moeders en het moederschap. Dat moet wel hartverwarmend zijn, dachten we bij Metro. Daarom is Madres Paralelas in deze vreselijke tijd door de oorlog in Oekraïne Metro’s Filmrecensie van de Week. Hartverwarmend? Ja, ook. Maar het blijkt veel meer dan dat. Toekomstige moeders en ook vaders: vergeet de tissues niet.

Toevallig samen in Madres Paralelas

De Spaanse meester Pedro Almodóvar maakte met Dolor y Gloria al eerder een (succes)film over het moederschap. Toen ook met Penélope Cruz, net als met Antonio Banderas. In Madres Paralelas vormen twee vrouwen het middelpunt, Janis (Penélope Cruz) en Ana (Milena Smit). Zij bevallen tegelijkertijd in hetzelfde ziekenhuis en liggen toevallig op dezelfde kamer. Beiden zijn alleenstaand en ongepland zwanger. Janis, van middelbare leeftijd, is blij, maar tiener Ana is bang en onzeker. De weinige woorden die de vrouwen wisselen, vormen de basis voor een band die hun levens later een beslissende wending zal geven. Terwijl Janis het verleden van haar familie een gezicht probeert te geven, vecht Ana juist om los te komen van haar familie. Zo klinkt in elk geval de filmbeschrijving in het kort. Maar Metro belooft: de bioscoopganger krijgt veel meer.

Prijs voor Penélope Cruz

Madres Paralelas was de openingsfilm op het Filmfestival van Venetië. Daar werd Penélope Cruz onderscheiden als beste actrice. De Spaanse is nu 47 – wat ziet zij er nog geweldig en fit uit – en heeft sinds 1992 een ellenlange film-cv opgebouwd. Laten we er met Murder on the Orient Express en Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides toch twee noemen. Veel minder bekend is de Spaanse met Nederlandse achternaam, Milena Smit. De actrice is 25, maar speelt de onzekere tiener bijzonder overtuigend. Smit heeft een opvallend uiterlijk, dat het erg goed doet op het grote witte doek. Die gaan we vast vaker zien.

Madres Paralelas start met een berg info over een oorlogsgraf met meerdere doden, waaronder de overgrootvader van Janis. Dat is even doorbijten. Het is wel de opmaat naar het moederschap van Cruz’ personage. De man die haar wil en kan helpen bij het openen van het graf, wil namelijk nog wat meer. Fotografe Janis raakt daarbij zwanger. Ze is dolblij, ook als de vader er niet voor zijn kind zal zijn.

Geweldige rol Rossy de Palma

En zo zijn we in de ziekenhuiskamer aanbeland met daarin de twee vrouwen, twee ongelukjes, één keer geen spijt en één keer wel. Beide bevallingen verlopen goed, maar de twee meisjes – Cecilia en Anita – worden wel ter observatie opgenomen. Om het koud van te krijgen is het bezoek van Ana’s moeder (een geweldige rol van Rossy de Palma). Die heeft het eerst over haar oh zo belangrijke toneelauditie, voordat ze naar de pasgeboren Anita vraagt. Als zij als gescheiden vrouw vervolgens op tournee gaat, staat haar tienerdochter met kind er praktisch alleen voor. Diezelfde Ana geniet na de bevalling gelukkig wel met haar meisje.

Gelukkig is bewust gekozen. Wat volgt is… tja, wat volgt eigenlijk niet? Metro zal verder niets verklappen, maar de personages van Penélope Cruz en Milena Smit komen elkaar weer tegen. Er is een vader die zegt ‘ik denk dat ze niet van mij is, want ik herken haar niet’. En we komen meer te weten over het verleden van Ana. Waarschuwing: er gebeuren verschrikkelijke dingen en ook ‘al te toevallige zaken’. Echter, het verhaal van Madres Paralelas is niet ónmogelijk. Dat maakt het misschien wel mooi. Maar vooral: er gebeurt telkens iets waardoor je denkt ‘nu kan het niet meer erger’ of ‘nu kan het echt niet meer gekker’. En dan gebeurt het toch…

Madres Paralelas meeslepend

De filmmakers hebben ervoor gezorgd dat Madres Paralelas ondanks het gebrek aan tempo twee uur lang meeslepend blijft. Onvoorziene en soms huiveringwekkende ontwikkelingen blijven zich tenslotte maar opstapelen. En voor toekomstige moeders die nu bijna niet meer naar de bios durven gaan: liefde voor je kind komt héus aan bod.

Aan het einde van Madres Paralelas is de kijker opeens weer bij het oorlogsgraf terug trouwens. Door het boeiende verhaal over de twee moeders zou je dat haast vergeten. Het voelt ook wel even als een tweede, wat onnodige verhaallijn. Maar uiteindelijk blijkt het toch goed uitgewerkt. Met een zeer creatief eind-shot van Madres Paralelas als toetje.

Beoordeling uit 5: 4.

Metro’s filmrecensie van de week lees je elke woensdag rond 18.00 uur. Op donderdag verschijnen nieuwe titels altijd in de Nederlandse bioscopen (een enkele keer op woensdag). Verslaggever Erik Jonk kiest er wekelijks eentje uit.

Hartverwarmend: Frozen-actrice steekt meisje in Oekraïense schuilkelder hart onder de riem