Erik Jonk Films & series 16 mrt 2022, 12:02

Leestijd: 3 minuten

Filmrecensie De Drekkies: leuk, zo’n nieuwe stinkende animatie-familie

Eeuwig doorgaan met animatiefiguurtjes die we allemaal kennen, met telkens een nieuw avontuur, is natuurlijk handig als de bioscoopkassa’s blijven rinkelen. Soms is een nieuwe animatie-familie echter heel verfrissend. De Drekkies bijvoorbeeld. Zij stinken vanaf vandaag in de Nederlandse bioscopen.

Een nieuw filmvolkje dus. Daarmee komt deze Duitse productie De Drekkies in aanmerking voor Metro’s Filmrecensie van de Week. Een film gericht op kinderen, maar prima om met het hele gezin heen te gaan.

Het verhaal van De Drekkies

Wat Drekkies (in het Engels heten zij The Uglies) precies voor wezentjes zijn… Metro weet het eerlijk gezegd niet. Vriendelijke wezentjes in elk geval, die rondvliegen op een net zo aardige kwijlende draak. Twee dingen staan buiten kijf: Drekkies stinken. En ze eten vuilnis. Van schone dingen als de was die lekker fris aan de lijn wappert, moeten zij niets hebben.

De Drekkies zoeken in deze film een nieuwe plek om te wonen. Ze worden door de mensen om hun stank en toch wat buitenaardse uiterlijk overal weggesturd. Het animatiegezin belandt in Stinkiestad, een mooi rustig plaatsje dat last heeft van een grote stinkende vuilnisbelt. Toeristen laten het door de stand afweten. Burgemeesterszoontje Max (type nerd met een brilletje, speelt cello) is een knutseltalent. Hij probeert met professor Schuimkop en zijn nichtje Lotte met een machine het stankprobleem op te lossen. Dat loopt echter in de soep.

Het redden van lieve stinkerds

Maar dan: daar zijn De Drekkies! Die vormen de oplossing, ziet Max meteen. Gewoon opeten, die vuilniszooi. Zijn eigen moeder en de gewetenloze aannemer Hamer hebben echter heel andere plannen. Zij willen de afvalberg ruimen – het nieuwe thuis van De Drekkies dus – en op de plek een groot en sprankelend welnesscentrum neerzetten. Je raadt het al welke vraag er in deze animatiefilm De Drekkies vervolgens moet worden beantwoord: kunnen de lieve stinkerds van hun ondergang worden gered?

De Drekkies is simpelweg grappig, lief en leuk. De klunzige bouwvakkers van meneer Hamer die er allemaal hetzelfde uit zien: grappig. Het baby-Drekkie (met vernietigende worp): lief. Drekkies-namen als Smoezel en Smurrie: leuk.

Aandoenlijk, da’s misschien wel passend als er naar één overkoepelend woord wordt gezocht. Maar heeft het verhaal van De Drekkies geen moraal?, hoor ik je al vragen. Toch wel (‘vuil recyclen is goed’), maar die moraal ligt er nergens opdringerig bovenop.

Nederlandse stemmen: Matheu en Stefania

De bekendste stemmen in de Nederlandse versie van De Drekkies zijn van Matheu Hinzen (Max) en Stefania (Lotte). Hinzen speelde in de Hazesfilm Bloed Zweet & Tranen de jonge André en vertolkte de hoofdrol in de musical Ciske de Rat. Stefania uit Utrecht kennen we als presentatrice van de Kids Top 20 bij NPO Zapp. Maar niet alleen daarvan natuurlijk. Stefania deed voor Griekenland met Last Dance mee aan het Eurovisie Songfestival in Rotterdam en haalde een mooie tiende plaats.

View this post on Instagram

A post shared by Stefania (@stefania_)

Volgens een ander medium, dat de Nederlandse versie bekeek, zijn de Vlaamse stemmen in De Drekkies die er naast Hinzen en Stefania zijn wat moeilijk te volgen. Metro kan daarover niet oordelen, want wij krijgen de Engelstalige versie voorgeschoteld.

Beoordeling uit 5: 3.

Metro’s filmrecensie van de week lees je elke woensdag rond 18.00 uur. Op donderdag verschijnen nieuwe titels altijd in de Nederlandse bioscopen (een enkele keer op woensdag, zoals De Drekkies). Verslaggever Erik Jonk kiest er wekelijks eentje uit.

Dennis van der Geest over Million Dollar Island: ‘Chaos en bizar sociaal experiment’