Erik Jonk Films & series 23 feb 2022, 18:01

Leestijd: 3 minuten

Filmrecensie Dog: regiedebuut Channing Tatum en een meer dan geweldige hond

Eenvoudigweg Dog. Soms hoeft een filmtitel niet zo ingewikkeld te zijn. Dus noemde ster-acteur  Channing Tatum zijn regiedebuut simpelweg Dog. Niet Tatum zelf – hij speelt ook de hoofdrol – is een keertje de filmster waar het om draait, maar die hond. Bestaat er een Oscar voor dieren eigenlijk?

De cv van Channing Tatum qua films tussen 2005 en nu is ellenlang (laten we alleen Magic Mike maar even noemen, dan weet je genoeg). Op diezelfde cv van de acteur staat nu één film waarbij ‘rol én regie’ staat genoteerd. Daarom is Dog (vanaf morgen te zien in de bioscoop) deze keer Metro’s Filmrecensie van de Week.

Dog is van dezelfde makers als Magic Mike. Het ons-kent-ons-gehalte is daarmee groot. Maar erg is dat niet. Dog is een film geworden die je best kunt missen. Maar ook eentje die je prima in de bios kunt gaan kijken, zeker als je een hondenliefhebber bent (en niet alleen dan uiteraard).

Channing Tatum ex-soldaat in Dog

We zien Tatum in Dog als voormalig soldaat Briggs die diende in de strijd tegen de Taliban. Hij wil graag mee op een volgende missie naar Pakistan, maar hij mag niet door een in de oorlog opgelopen hersenletsel. Briggs wordt min of meer zoet gehouden met een ‘andere klus’, die hem – je gelooft zijn meerdere die hem de opdracht met de hond geeft meteen niet – misschien een volgende missie kan opleveren.

Briggs moet Dog, een legerhond die overigens Lulu heet maar door Briggs zo niet genoemd wordt, naar de begrafenis van een overleden voormalig strijdmakker brengen. De soldaat was het baasje van Lulu. De taak lijkt simpel: 2000 kilometer langs de Pacifische kust rijden en afleveren maar. Op de begrafenis zal Dog als eregast worden beschouwd.

Maar dan kennen we het gedrag van die eregast nog niet. Lulu is totaal onhandelbaar en zelfs gevaarlijk, waarbij Briggs soms wanhopig krampachtig zijn best doet om zijn klus te laten slagen. Alles gaat eigenlijk mis, vooral als de gewelddadige hond wiet ruikt of iemand in Taliban-kleding ziet. Het beest wordt dan knettergek.

De hond is een bijzondere acteur

Er zitten overdreven ‘dingen’ in Dog, maar over het algemeen kijk je naar een zeer acceptabel verhaal. Een verhaal waarbij je ook van mijlenver – ongeveer die hele Pacifische kust lang – ziet aankomen waar het heen gaat: een betere band tussen Briggs en Dog. De band tussen mens en dier in goede en slechte tijden is in dit ‘komedie-drama’ mooi om te zien en prima neergezet. Of die begrafenis wordt gehaald, je krijgt dat natuurlijk wel te zien, is van ondergeschikt belang.

De rollen van hond en mens zijn in Dog zo groot, dat je zou kunnen zeggen dat Channing Tatum eigenlijk zichzelf regisseert. En ‘team hond’ natuurlijk. Hoe ze het spel van deze beste acteur van de film voor elkaar hebben gekregen: petje af. Of er meerdere honden zijn gebruikt, Metro kan het niet zeggen. Maar als kijker krijg je het gevoel van wel. Het contrast tussen rustig dier en compleet razend getraumatiseerd beest (kom niet aan z’n oren!) is enorm en ongetwijfeld niet door één dier te doen.

Dog is vooral door die hond het bekijken waard. Al zullen heel wat (vrouwelijke) filmfans ook graag naar Channing Tatum kijken, zo heeft de geschiedenis wel geleerd. Hij speelt zijn rol als Briggs overigens uitstekend. Waarschuwing tot slot: mensen die extreme angstig voor honden zijn, die kunnen maar beter thuis blijven.

Beoordeling uit 5: 3. 

Metro’s filmrecensie van de week lees je elke woensdag rond 18.00 uur. Op donderdag verschijnen nieuwe titels altijd in de Nederlandse bioscopen (een enkele keer op woensdag). Verslaggever Erik Jonk kiest er wekelijks eentje uit.

Filmrecensie Ik Wist Het met Sigrid ten Napel: veel liever wordt het niet