Erik Jonk Films & series 8 dec 2021, 17:59

Leestijd: 5 minuten

Filmrecensie West Side Story: is de remake van een Oscar-winnaar op z’n plaats?

Maak je een remake van een monument als West Side Story? Een remake van een film die werd overladen met Oscars? Om met de deur in huis te vallen: Metro vindt van wel. Het belangrijkste argument: de verslaggever heeft met plezier in de bioscoop gezeten. En dat zullen vele liefhebbers van musicalfilms doen.

West Side Story van Steven Spielberg is de Metro–Filmrecensie van de Week. Een dappere stap in een tijd dat veel releases worden uitgesteld. Dat geldt deze week bijvoorbeeld voor Soof 3 en Bon Bini Holland 3. Maar niet voor West Side Story.

West Side Story stamt uit 1961 en was een vervolg op de veel geprezen musical van vier jaar eerder. Natalie Wood en Richard Breymer schitterden als Maria en Tony. West Side Story was goed voor maar liefst tien Oscars, waaronder die van Beste Film. Brand je je vingers aan zo’n succesverhaal om het in een gloednieuw jasje te steken? Steven Spielberg ging de uitdaging niet uit de weg.

Het verhaal van West Side Story

Voor wie het toch niet kent: West Side Story speelt zich – ook in de 2021-versie – af in 1957 in New York. Het toont het klassieke verhaal van heftige rivaliteit en jeugdige liefde. Rivaliteit tussen twee jeugdbendes: eentje met witte jongens (de Jets), eentje met Puerto Ricanen (de Sharks). Er wacht een grote rumble tussen de groepen. De jeugdige liefde is er tussen Tony en Maria. Hij is – in het begin zijdelings – betrokken bij de Jets. Haar broer is de leider van de Sharks. De liefde is overdonderend, maar dat is het slagveld tussen de bendes ook.

Steven Spielberg had al langer in zijn hoofd dat hij een musicalfilm wilde maken. Na Jaws, ET, Indiana Jones, War Horse en al die andere titels moest er ‘iets als West Side Story’ komen. Toen hij de rechten van laatstgenoemde wereldberoemde titel in handen kon krijgen, twijfelde hij niet. West Side Story 2021 moest er komen. Zelfde verhaal, zelfde tijd, maar met een frisse blik en jonge acteurs van nu. Of eigenlijk West Side Story 2020. De film werd al in 2019 opgenomen en was bedoeld voor vorig jaar. Maar ja, corona.

West Side Story voor veel mensen toch nieuw

De moed van Steven Spielberg is een van de redenen dat een remake op z’n plaats is. Hij heeft er ‘gewoon’ iets moois van gemaakt. En zeg nou zelf: het grootste deel van de wereldbevolking is van na 1961. Velen zullen West Side Story helemaal niet hebben gezien, ook de talloze herhalingen niet. Als Spielberg er dan een ‘film van nu’ van maakt, kun je dat alleen maar omarmen. Of gewoon niet naar de bioscoop gaan natuurlijk, als het je niet zint.

Wat Metro ook zint, zijn de twee hoofdrolspelers. Ansel Elgort als Tony is de bekendste van het duo. De enigszins lange slungel was onder meer al te zien in The Fault in Our Stars en Baby Driver. Hij is een prima Tony, waarbij zijn plezierige zangstem opvalt. Dat hij bekender is dan zijn tegenspeelster Rachel Zegler, is niet zo moeilijk. De Colombiaans-Amerikaanse was namelijk voor West Side Story nulkommanul bekend. Zij reageerde als 16-jarige een paar jaar geleden op de open casting en haar zang op YouTube viel bij Steven Spielberg in de smaak. Rachel Zegler werd uit enkele tienduizenden meiden gekozen, die allemaal Maria wilden zijn. Wie de film gaat kijken, snapt waarom. Rachel Zegler – goeie naam voor een actrice trouwens – zien we in West Side Story niet voor het laatst.

Acteurs een verbetering

Wat ook goed is, is dat Spielberg voor de Puerto Ricanen alleen latino-acteurs wilde hebben. De regisseur stelde als eis dat zij Spaans moesten kunnen spreken. Tijdens de persvoorstelling was er overigens geen ondertiteling, wat bij de Spaanse stukjes tekst behoorlijk lastig was. Libertad, dat lukt deze verslaggever nog wel; maar cerveza werd niet gezegd. Zonder gekheid, zelfs in de jaren zestig was er veel te doen om het feit dat witte acteurs wat donkerder werden geschminkt om de Sharks te spelen. En Natalie Wood was ook bepaald geen latino, maar dochter van een Russische immigrant.

Is er dan niets te mopperen? Ach, dat de Jets er misschien eerder uitzien als een mix van hockeyspelers en rockabilly-muzikanten dan een straatbende. Of de lengte van meer dan 2,5 uur (neem genoeg popcorn mee als je in een bioscoop zonder pauze zit). Ben je vooral niet vies van een film lang knokken? Dan moet je niet per se bij West Side Story zijn, ondanks die bendes.

Vooral gaan genieten

Maar verder? Gewoon lekker genieten geblazen. Van die bekende muziek die er ook in 1961 al was (je herkent, als je West Side Story nog nooit gezien hebt, meer dan je vooraf denkt). Je hebt af en toe de neiging om te gaan klappen, zoals bij een echte musical in het theater wel gebeurt. Van de sprankelende dansscènes met grote groepen in de straten van New York. Dat hadden er best een paar meer mogen zijn. Van alleen al van de ontmoetingsscène tussen Tony en Maria. Dansend zonder woorden, wonderschoon. En van Rita Moreno, de actrice die al in de oude musical en film te zien was en ook nu weer van de partij is als eigenaresse van een winkel waarin Tony veel te vinden is. Petje af, want Rita Moreno wordt volgende week 91 jaar.

Er zal hier en daar wel op West Side Story 2021 worden neergekeken. Voor Metro gaat dat niet op. Wat ons betreft heeft Spielberg het mooi geflikt.

Beoordeling uit 5: 4.

Metro’s filmrecensie van de week lees je elke woensdag om 18.00 uur. Op donderdag verschijnen nieuwe titels altijd in de Nederlandse bioscopen. Verslaggever Erik Jonk kiest er wekelijks eentje uit. 

Nieuw leven Famke Louise van harte gegund, maar of het boeiend is voor tv…?