Pim Pauwels Entertainment 4 jun 2023, 10:41

Leestijd: 3 minuten

Verbazing over hotelgasten overheerst bij journalist die undercover in pension Meilandjes verblijft

Hoe is het om te slapen in het hotel van de Meilandjes? Een journalist nam de proef op de som en bracht een bezoekje aan het pension Code Rosé. Vooral over de andere hotelgasten klinkt de nodige verbazing. Want direct na binnenkomst is het duidelijk, de hotelgasten is het maar om één ding te doen: een glimp opvangen van de BN’ers.

„Op de zitjes in de gemeenschappelijke ruimte zitten meerdere koppels ’te wachten’. Niet zomaar te wachten, maar te wachten op een Meilandje”, schrijft journaliste en ‘hoteltester’ Marlies Vording in De Telegraaf. „Als ze ons zien, kijken ze een beetje betrapt, alsof wij een geheim van ze weten dat we aan niemand mogen doorvertellen”, vertelt ze over de gasten van het hotel dat in mei van dit jaar opende.

‘Daar is hij dan, de man voor wie ze zijn gekomen’

Wie Martien of Maxime Meiland in het echt wil zien in het hotel, moet wachten tot het ontbijt. Dat is het moment dat de BN’ers zich ‘laten zien’. En dus is de journalist al vroeg uit de veren om om 8.00 ‘s ochtends aan te schuiven in de ontbijtruimte. Ze blijkt niet de enige met dat idee. De zaal zit vol fans, maar een Meilandje is nog niet gespot. „Het blijft angstvallig stil.”

Over het ontbijt heeft de journaliste veel lof, maar daar gaat het natuurlijk niet om. Waar blijft Martien? Die komt een uur later de ontbijtzaal binnengelopen. „Zo’n tien hotelgasten veren op uit hun stoelen. Daar is hij dan, de man voor wie ze zijn gekomen.” Maar hij is binnen een mum van tijd ook weer vertrokken.

De Meilandjes verschijnen tijdens het ontbijt

En dus is het weer wachten, want volgens de hotelgasten staat vast dat een van de Meilandjes zo weer op het toneel verschijnt. „Gisteren kwam hij ook, rond een uur of tien”, speculeren ze. En inderdaad, weer een klein uur later verschijnt Martien Meiland opnieuw, samen met Erica. Opvallend: „De schare fans durven hun twee idolen nauwelijks aan te spreken.”

De volgende ochtend maakt de journaliste tijdens het ontbijt kennis met Maxime Meiland. „De gastvrouw maakt met een brede glimlach kennis met de aanwezigen. Ze blijkt net als haar vader een ster in het praten over koetjes en kalfjes. Een minuut of drie krijgen we alle aandacht van de blondine, voor ze weer achter de schermen verdwijnt.”

Flink bedrag voor verblijf in hotel Meilandjes

Daar hebben hotelgasten een flink bedrag voor moeten betalen: zo’n 400 euro voor twee dagen overnachten. „De een koopt tickets voor een concert om zijn of haar idool te zien, maar de mensen hier bezoeken voor dat geld (of iets meer…) liever dit pension.”

Toch belandt dat geld niet alleen maar in de zakken van de Meilandjes. Het wordt ook in de aankleding van het hotel gestoken. „Dan weer sta je oog in oog met een opgezette vos of meeuw of vergaap je je aan een plafond met panterprint. Al met al is het genoeg om een heel seizoen van Tussen Kunst en Kitsch mee te vullen.” Haar conclusie: „Je kunt veel vinden van de smaak van de Meilandjes, maar ruimtes van een geheel eigen sfeer voorzien, kunnen ze als geen ander.”

Ook hier en daar geklaag over hotel

Al heeft ze ook hier en daar wat kritiek op het hotel. Zo ontbreekt op de kamer een tafeltje en een prullenbak. Ook is er geen brief of mapje met een welkomstwoord en aanvullende informatie en heeft ze geen idee wat het wifi-wachtwoord is.

„Wel een panterprintplafond in de hal, maar nauwelijks stopcontacten op de kamer. Volop ’wijnen, wijnen, wijnen’ in de foyer, maar geen koelkast om ze koud te houden. Wel shampoo, maar geen handzeep”, schrijft ze verder. „Genoeg geklaagd, we weten heus wel dat we niet komen voor de kamer, maar voor de ervaring.”

Jinek vraagt Nick waarom hij niet huilde bij afscheid (en Simon wel), maar krijgt niet het antwoord dat ze wil