Gesprongen stoppen weerhoudt jonge honden van musical Grease niet om lekker los te gaan
Daar sta je dan, misschien vol zenuwen, klaar achter het doek van de musical Grease. Heel veel bekende Nederlanders en familie en vrienden zitten vol verwachting in de zaal en dan… doet de boel het niet. Het overkwam de cast van de nieuwste Grease gisteravond in het DeLaMar Theater in Amsterdam. Sneu, maar de groep met veel jonge musicalacteurs herpakte zich prima.
Titel: Grease. Producent: Albert Verlinde. Regie: Servé Hermans. Hoofdrollen: Tristan van der Lingen (Danny Zuko) en Danique Graanoogst (Sandy Dubrowski), het duo dat Metro kort voor de première sprak. Gezien: première maandagavond, DeLaMar Amsterdam. Nog te zien: tot en met eind oktober in het hele land.
Meer dan een half uur lang geen Grease
De stoppenkast was… ermee gestopt. Albert Verlinde moest dat nieuws brengen en maakte er maar het beste van („paar minuutjes lieve mensen”). Een half uur later sprak hij de volle zaal nog een keer toe en had het toen niet alleen met het mooi uitgedoste premièrepubliek te doen. „Een groep jonge honden staat hier achter een half uur lang z’n energie op te houden.” En naar de tekst van de filmhit van Frankie Valli: „Maar mensen, Grease is the word!” Het leverde als hart onder de riem de eerste ovatie op. De zijwanden van het decor konden de hele avond hun werk niet meer doen, maar daar bleef het qua ongemakken wel bij.
Met eenmaal William Spaaij als radio-dj Vince Fontaine – gekleed in spetterend David Bowie-kostuum – in de openingsscène, was het stoppenleed snel geleden. En met dat door Albert Verlinde aangehaalde eerste nummer uit die beroemde film uit 1978 al helemaal. Het zorgde voor zo’n lekker ‘aaahhh Grease is terug-gevoel’. Dat vonden de makers al langer, want de Instagram-pagina van de musical heet Grease_is_Back.
Grease keert altijd weer terug
Grease als film met John Travolta en de vorig jaar overleden Olivia Newton-John is zo geliefd en beroemd, dat de titel als musical moeiteloos om de zoveel jaar op de theaterplanken kan terugkeren. In Nederland is nu de vierde versie te zien. Het meest vers in het geheugen liggen nog de voorstellingen met Jim Bakkum / Bettina Holwerda en Vajèn van den Bosch / Tim Douwsma. De eerste Grease was in de jaren negentig te zien. Een betere marketing voor de huidige tournee was niet denkbaar, want de hoofdrolspelers werden door het televisiepubliek gekozen. Voor Op zoek naar Danny en Sandy werd wekenlang ruimte gemaakt op de vrijdagavond van NPO 1.
Tristan van der Lingen en Danique Graanoogst werden de winnaars van de tv-competitie. De twee stellen allesbehalve teleur en sloegen zich uitstekend door de première die zo haperend was begonnen heen. Zeker bij Graanoogst is ‘alles raak’, waarbij gelijk ook opvalt – dat waren we even vergeten – dat Olivia Newton-John een grotere rol had dan die hunk van weleer, John Travolta.
Irritant uitgesproken teksten het minpunt
Wat ook opvalt, het gebeurt vaker in vrolijke musicals, is het overdreven uitspreken van teksten. Zeker door het ensemble en dat is gelijk het minpuntje in deze Grease. Of het aan de (mindere) kwaliteit van acteren ligt of dat zoiets in opdracht van de regisseur gebeurt: ik weet het niet. Maar het is eerder irritant dan grappig. Gelukkig scoren datzelfde ensemble en de grotere bijrollen qua zang en dans, mede dankzij een leuke choreografie van Daan Wijnands, goed. Heel goed zelfs, want de lol en de energie spat er vanaf. Maar ja, wie gaat er nou niet los op klassiekers als Greased Lightning, Summer Nights en You’re The One That I Want? Zeker op die laatste natuurlijk, al zal menigeen na te veel bier terugdenken aan een gênante vertoning op de dansvloer een avond eerder.
Nee, gênante toestanden op deze Grease-dansvloer zien we niet. Je krijgt, zoals het hoort, spektakel om vrolijk van te worden. Dat moet ook wel, want het verhaal over de stoere (in deze versie heet dat ‘botte lul’) Danny en veel minder stoere Sandy is nooit het spannendste verhaal in de theaters geweest. Gaan zij elkaar na eerdere romantische summer nights tijdens de zomervakantie, écht krijgen als blijkt dat zij op dezelfde Ridell Highschool zitten? Dat is alles waar het om draait, verpakt in die heerlijke tijd zonder asociale media en waarin roken iets was waaraan je niet dood gaat („nou ja, niet zo snel in elk geval”). Leuk om te zien: de Sandy van Danique Graanoogst is niet meer zo naïef als de Sandy van vroeger. Zij is eerder het type ‘niet op haar mondje gevallen’.
Ervaring en ‘vakvrouwschap’
Het is niet alleen jong grut dat we in deze Grease zien. Wat ervaring doet, zien we met mooie prestaties van Marjolijn Touw als hoofd van de school miss Lynch, William Spaaij als de eerder genoemde Vince Fontaine en Esmée Dekker als die wat grof gebekte leerlinge Rizzo. Touw laat haar ‘vakvrouwschap’ zelfs zien door bij een scène met een stekker actueel in te gaan op de vervelende start van de avond. „Blijf met je tengels van de stekker af, anders liggen we weer een half uur stil”, of woorden van die strekking flapte zij er zonder nadenken uit. William Spaaij was de afgelopen jaren regelmatig ook achter de musicalschermen actief. Het is altijd fijn hem ook te zien spelen en horen zingen, zeker met zoveel lol als hij dat tijdens de Grease-première deed.
Esmée Dekker tenslotte (My Fair Lady, Lazarus, Rocky Horror Picture Show), was nog véél beter dan goed. Als er geen televisieshow was geweest om de nieuwe Sandy te vinden, dan had Dekker de hoofdrol waarschijnlijk in de schoot geworpen gekregen en moeiteloos vertolkt. Als 29-jarige zet zij namelijk net zo overtuigend haar behoorlijk grote en belangrijke rol van Rizzo neer.
Zin in een feestje? Dan kun je prima naar Grease gaan. Deze versie is zoals die musical moet zijn, niets meer en niets minder. Zeker door de mix van al die bekende nummers die na het eindapplaus nog eens kort de revue passeren – met de hele cast uitbundig op het podium – ga je blij het theater uit.
Beoordeling uit 5: 3,5.
Hoofdrolspelers Grease gaan op voor de première: ‘Grease werd bij ons iedere kerst gedraaid’