Bløf komt met jubileumalbum: ‘Gekentekend door corona en frustraties’
Er is er één jarig, hoera! Dat kun je wel zien, dat is Bløf. Het Zeeuwse kwartet bestaat dertig jaar en dat wordt op 8 en 9 april groots gevierd in de Ziggo Dome. Er is ook een nieuw album, genaamd Polaroid. „Dit album is erg gekentekend door corona en frustraties”, vertelt zanger Paskal Jakobsen.
Samen met bassist Peter Slager, toetsenist Bas Kennis en drummer Norman Bonink praat Paskal Jakobsen ons in een chique kamer in het Hard Rock Hotel American in Amsterdam bij over de betekenis achter Polaroid. „Ik heb thuis aan de muur een reeks foto’s hangen van een reis die ik met mijn kinderen heb gemaakt”, beschrijft Jakobsen. „Als ik ze er nu naar vraag, herinneringen ze zich de foto’s in keuken en de dingen die ik erbij verteld heb, niet de reis zelf. Dus die aandachtigheid maakt de herinneringen. Zo hou je dingen in leven. Je kunt dingen meemaken en er geen aandacht voor hebben en dan vergeet je het het. We hebben zoveel audiovisueel aanbod dat je minder aandachtig bent voor dingen om je heen. Ook voor liedjes is er minder aandacht. Dat heeft ons doen besluiten toch een album te maken. Daarmee vertellen we ons verhaal.”
Serie snapshots
Aanvankelijk was het idee om verspreid over twee jaar vier EP’s uit te brengen, waarvan Polaroid_01 de eerste had moeten zijn. „Het duurde ons te lang”, aldus Peter Slager. „We hadden al één EP uitgebracht en die hebben we uiteindelijk opgenomen in het album. Dat voelde toch beter.” Bovendien vindt hij dat geschikter voor Bløf. „Een album is altijd een serie snapshots; als je het zo bekijkt is het wonderlijk dat we niet eerder een plaat zo genoemd hebben. Het is een weerslag van een periode in je leven. Het is een serie snapshots die je bij elkaar legt en dat dan voor voetlicht brengt, dus we hebben van dat idee van de EP’s afgezien.” Het voelde ook wat te chaotisch, vindt Bas Kennis. „Alles was chaos. Het idee van vier EP’s voelde heel versnipperd.”
Eenzaamheid en vertwijfeling
Het valt niet te ontkennen dat de coronapandemie zijn sporen heeft nagelaten op de songteksten die je hoort op Polaroid. „Er zit eenzaamheid en vertwijfeling in”, aldus Slager. „Dat is iets van die afgelopen periode. Iets waar we individueel en als band last van hebben gehad. Als artiest gaat het je niet in de koude kleren zitten als je niet kunt doen wat je vindt dat je moet doen en waar je het beste in bent. Dat doet iets met je identiteit en zelfbeeld.” Toch is de cd volgens Kennis heel positief. „Wat ik het mooie aan deze plaat vind, is dat het gaat over de periode van corona en wat er door ons heenging, maar met de energie van de periode erna. Het is heel erg up. De teksten gaan uiteindelijk over hoop. Het beschrijft waar we doorheen zijn gegaan.”
Kill your darlings niks voor Bløf
Volgens Jakobsen heeft de band ‘concessieloos’ liedjes gemaakt voor dit album. „We hebben er langer over gedaan dan normaal. Er lag meer materiaal. Al voor corona hadden we best veel af en we hebben toen al veel afgeschoten. ‘Het moet toch anders.’ Er was meer tijd voor reflectie. We hebben ook veel niet op plaat gezet. Ik ga niet zeggen welke, maar op ieder album staat toch wel één track waarvan ik achteraf denk: ‘Dat had niet gehoeven.’ Omdat je een soort eerste enthousiasme hebt als je zo’n nummer maakt, komt ‘ie er toch op.” Slager: „Wij zijn niet zo goed in het principe ‘kill your darlings’.” Niemand heeft wat dat betreft een vetorecht. „Niemand wil dat veto uitspreken”, stelt de bassist. „Als iets een belangrijk lied is voor iemand anders ga je niet zeggen: ‘Ik kan er niet mee leven.’ We hebben heus weleens geruzied, maar niet dat het zover kwam dat iemand bij wijze van spreken uit de band wilde stappen.”
Songteksten aanpassen
„We vinden niet allemaal dezelfde nummers goed”, erkent Kennis. „Bij nummers die wat meer politiek geëngageerd waren, hebben we wel eens getwijfeld of we die als single moesten uitbrengen.” Teksten worden wel eens aangepast. Jakobsen: „De laatste zin van Bitterzoet was: ‘Ik proef nog steeds de smaak van bloed.’ Daar had ik moeite mee, omdat het zo’n sterk beeld is. ‘Het smaakt nog steeds zo goed’, hebben we ervan gemaakt. We nemen die besluiten samen als we ergens tegenaan lopen.” Slager heeft daar als voornaamste tekstschrijver steeds minder moeite mee. „Ik ben wat liberaler geworden in die dingen. Je moet kijken waar het geheel toe dient. Soms moet je wel eens van je eerste idee afstappen; wat soms wel eens een heel goed idee is. Af en toe gaan dingen gewoon een andere kant op.”
Geen zware kost
Er is altijd een ‘silver lining’, beschrijft Slager. „Ik heb nooit zo goed hele duistere dingen kunnen schrijven en als ik dat wel doe, spreekt Paskal me daar op aan.” Hij haalt het onuitgebrachte nummer Storm In Mijn Hoofd aan. „Paskal zei: ‘Die vind ik wel heel verdrietig en donker.’ Om die reden hebben we besloten om er uiteindelijk niet mee verder te gaan. In elk geval voor dit moment.” Ondanks dat sommige oude songteksten van Bløf van weemoed doordrenkt zijn, zijn de liedteksten nu hoopvoller. „Ik heb ook zware tijden gekend”, erkent Jakobsen. „Ik ben niet de meest lichtzinnige mens. De laatste jaren is dat gelukkig wel wat minder, dus ik heb ook minder de behoefte om die zwaarte te bezingen.”
Langste nummer van Bløf
Polaroid bevat het langste Bløf-nummer ooit gemaakt, genaamd Wonderen Zijn Welkom. Deze track duurt maar liefst negen-en-halve minuut. „Het zijn twee nummers die aan elkaar gegroeid zijn, als het ware”, legt Slager uit. „Het is een roadtrip-achtige vertelling van mensen die op weg zijn naar zee en daar een soort bevrijding zoeken. Ik schrijf graag metaforisch, waarin allemaal beelden en kleuren voorbij komen waar je ook iets anders in kunt zien. Voor onszelf is het een favoriet geworden.” Een lied als Wonderen Zijn Welkom zou op eerdere albums hevig ingekort zijn. „Voorheen waren onze liedjes zo to the point mogelijk”, vervolgt Slager. „Je hebt heel erg de neiging om wat er niet toe doet eruit te knippen. Hier hebben we het tegenovergestelde gedaan; juist dingen toegevoegd om wat rust erin te brengen. Een gitaarsolo van twee minuten deden we nooit.”
Bløf’s Greatest Hits
Ondertussen is Bløf druk met de voorbereidingen van de twee jubileumshows. „Aan mij de schone taak om een jubileumshow te combineren aan een cd-presentatie”, lacht Slager. „We hebben een ‘concept setlijst’, met enerzijds de greatest hits en anderzijds veel nieuwe albumtracks. Dat is best een ingewikkelde samenstelling. Het is altijd even puzzelen. Hoe meer platen je uitbrengt, hoe groter die puzzel wordt.” Eind van dit jaar verschijnt er een nieuwe verzamel-cd van Bløf, de opvolger van de in 2012 uitgebrachte dubbel-cd Hier. Daar komen als het aan Jakobsen ligt niet enkel hits op te staan. „We denken aan nummers die nooit veel aandacht hebben gehad, nooit het daglicht hebben gezien of B-kantjes waarvan je dacht: ‘Dit had een single moeten zijn.’” Toch mogen de classics wat Bas Kennis betreft niet ontbreken. „Een nieuwe generatie kent Bløf misschien alleen van Horizon en Zoutelande en die wil je ook Liefs Uit London, Harder Dan Ik Hebben Kan en Dansen Aan Zee leren kennen.”
Perfectionist Soy Kroon van The Passion en Costa!! tot zwaar stuk over Auschwitz