Erik Jonk Entertainment 27 sep 2021, 16:51

Leestijd: 5 minuten

Musical Aladdin is prachtig, of lag dat ook aan de sfeer in de weer volle zaal?

Wat een verademing, in tweevoud. De musical Aladdin in Scheveningen op zich al. Maar ook die volle zaal met 1600 toeschouwers waardoor de sfeer er vanaf de eerste seconde afspatte. ‘De wereld wacht’, zingen de hoofdrolspelers van Aladdin. Nou, dat hebben we gedaan. Maar we hebben de (musical)wereld een beetje terug.

• Gezien: Première Disney-musical Aladdin. • Producent: Stage Entertainment. • Wanneer en waar: zondag 26 september, AFAS Circustheater in Scheveningen. • Met onder meer: Jonathan Vroege, Keoma Aidhen en Stanley Burleson. • Beoordeling: 4 uit 5.

Met de coronapas húp het Circustheater in

Zestienhonderd premièregangers stonden zondagmiddag – in de zon – klaar voor de paarse loper. Allemaal met de QR-code op de smartphone en een ID in de hand. Ja, ook elke bekende Nederlander. Het mag gezegd, het AFAS Circustheater had de doorstroom perfect geregeld. Elke check van de coronapas duurde een seconde of drie en zo was er nauwelijks oponthoud. De hopelijk tijdelijke coronamaatregel kan dus prima. Tja goed, je zult maar een lunchroom en amper personeel hebben. Daar moppert de horeca misschien wel terecht over. Maar ‘grote tenten’ als zo’n theater in Scheveningen kan het coronatoegangsbewijs schijnbaar prima regelen. Natuurlijk werkte mee dat er louter blij publiek op de première afkwam. Veelal mensen die de coronapas als vrijheid zien en zonder mopperen het ‘ding’ tonen. Eenmaal binnen leek het alsof corona nooit had bestaan. Handen werden beleefd geschut en bekenden vielen elkaar overal om de nek. Hoe fijn was dat…

Kippenvel bij de opening

Veel meer was fijn. Alleen de opening al. Geest Stanley Burleson verschijnt als het vliegende tapijt, dat als doek geldt, opgaat en zweept de zaal op. Het publiek heeft met het loslaten van de coronamaatregelen het kippenvel sowieso wel op de armen staan, dus Burleson heeft de boel direct joelend aan de gang.

En dan krijgen we dus Aladdin, de Broadwaymusical van Disney (2014) en gebaseerd op de animatiefilm van Walt Disney uit 1992. De kleurige musical gaat over de charmante straatdief Aladdin en de prachtige prinses Jasmine en is al jaren een succes in de internationale theaters. Velen zullen het verhaal wel kennen en je krijgt dan ook precies wat je verwacht. De serieuze laagjes ‘uithuwelijken’, ‘verschil tussen arm en rijk’ en ‘eerlijk duurt het langst’ zijn wel prima thema’s natuurlijk. Aladdin ontmoet de prinses op straat. Zij dreigt uitgehuwelijkt te worden en wil het leven buiten de verstikkende paleismuren leren kennen. De vonk springt over, al heeft Aladdin geen idee wie hij tegenover zich heeft. Als hij door toeval in aanraking komt met een lamp en een geest, mag hij drie wensen doen. Eén daarvan is dat hij prins wil worden en zo binnen de paleismuren van Jasmine belandt. Maar ja, de prinses is ooit niet voor een prins gevallen, maar voor dat schoffie op straat. Erik van Muiswinkel maakte overigens een rake vertaling van het Amerikaanse stuk.

Veel nieuwe gezichten in Aladdin

Disney heeft niet gekozen voor de grote musicalsterren van Nederland. Nee, alleen Stanley Burleson (geest), Roberto de Groot (Jafar) en Michel Sorbach (sultan) zijn – met respect – oude rotten in het vak. Verder heel veel jong talent. Onder meer komen zij van dansacademie Lucia Marthas en dat is te zien… De hoofdrollen van Aladdin en Jasmine zijn zelfs voor onbekende gezichten, Jonathan Vroege en Keoma Aidhen. Metro stelde ze afgelopen weekend aan je voor. Is dat erg? Nee, juist niet. De gretige groep is verfrissend, talentvol en – als het om Vroege en Aidhen gaat – uitstekend gekozen. Hun spel is fijn, de zang uitstekend op orde. Eigenlijk zijn ze gewoon verdomd goed. Een speciale vermelding is er voor Darren van der Lek als de gekke Iago, hulpje of assistent (of irritant blok aan het been) van de slechte Jafar. Je kunt zo’n personage gaan haten vanwege het geschreeuw en de gekke bekken. Maar Van der Lek (eerder een van de angels in Kinky Boots) pakt het typetje zó vol overgave en dat elke seconde, dat het gewoon knap wordt.

Deze video komt niet uit de show (daarin vliegen Aladdin en Jasmine op een tapijt).

Stanley Burleson de ster van Aladdin

Ster van de show is echter Stanley Burleson. Wat een prestatie zet deze vijftiger neer. Hij lijkt beter in vorm dan ooit en gooit er zo even een spagaat uit. Dans, zang: wat een baas, wat een passie, wat een beleving. Het is de bedoeling dat hij de show acht keer per week gaat doen, maar dat lijkt haast onmogelijk. Een scene met Jonathan Vroege en Keoma Aidhen op een vliegend tapijt in een heldere sterrennacht is prachtig. Het zeer lange gedeelte in een ‘gouden grot’ – waarin de geest uit de fles komt – is nog voor de pauze echter het hoogtepunt waarin visuals, zang en vooral ook dans (tap) prachtig samenkomen. Tijdens de première leverde dit al een staande ovatie op. Stanley Burleson nam hem zichtbaar genietend en het publiek nog verder opzwepend dankbaar in ontvangst.

Was het die enorme sfeer van een volle zaal die Aladdin zo prachtig maakt? Het scheelt vast, qua beleving. Maar de plaatjes die je van Disney krijgt voorgeschoteld en de kwaliteit van hoofdrolspelers (en ensemble, laten we die vooral niet vergeten) zijn te goed om het alleen aan het na-corona-gevoel op te hangen. Aladdin is absoluut Circustheater-waardig. In de theaterzaal met de meeste stoelen van ons land horen nu eenmaal de grootste titels te staan.

Meer informatie over de musical Aladdin in speeldata vind je hier.

Claudia de Breij schreef een boek over Prinses Amalia: dit vinden mensen ervan