Pierre Oitmann Entertainment 5 feb 2020, 20:41

Leestijd: 3 minuten

Eefje de Visser wil niet op herhaling

Het regent lovende recensies voor Eefje de Visser. Zowel haar album als haar liveshows worden bejubeld. Ze denkt dat haar nieuwe visuele aanpak daarbij helpt. „Ik ben veel bewuster van wat ik nu wil uitstralen.”

Eefje de Visser kwam afgelopen week op de derde plek binnen van de Album Top 100 met haar vierde album Bitterzoet, net achter Eminem en Billie Eilish. Een knappe prestatie, zeker als je bedenkt dat de Zuid-Hollandse singer-songwriter anders dan de overige artiesten in de hoogste regionen van deze lijst helemaal geen hitsingle heeft.

Nu deden haar voorgaande platen De Koek, Het Is en Nachtlicht het ook al uitstekend zonder noemenswaardige airplay op de radio, maar dankzij een verse platendeal met Sony Music lijkt De Visser zichtbaarder dan ooit. „Ik heb het gevoel dat het voorheen bij een kleinere niche van muziekliefhebbers bleef, maar het is leuk dat het nu ook mensen bereikt die het nog niet kenden of die geen muziekblogs volgen. Ik wil graag maken wat ik wil maken en hoop daar zoveel mogelijk mensen mee te raken. Ik ben blij dat het zo goed wordt opgepikt.”

Ze heeft het idee dat het beeld dat mensen voorheen van haar hadden niet per se strookt met de werkelijkheid. „Als ik me toen geprofileerd had als een artiest met een duidelijke visuele stijl en iets minder naturel denk ik dat mensen dat anders hadden geïnterpreteerd.” Men zag haar vooral als een meisje met een akoestische gitaar, zegt De Visser terugkijkend op hoe ze zich eerder presenteerde. „Ik hoop dat ik dat stigma van mij af heb kunnen schudden.” De zangeres, die zaterdag haar 34e verjaardag viert, vindt dat bij de release van haar vierde langspeler alles samenvalt: een platenfirma met slagkracht, een visueel aantrekkelijke liveshow (waarmee ze bovenaan 3FM’s Live List pronkt), een duidelijke visie en heldere melodieën. „Ik ben mezelf gaan dwingen om heel kernachtig te blijven en puurdere songs te maken.”

Melancholie

Ze heeft daarvoor uitgebreid de tijd genomen. „Ik had me voorgenomen de plaat af te maken, maar geen deadline te stellen. Ik wilde ook geen herhaling van de platen ervoor, maar ik merkte dat ik bleef hangen in mijn songwritingstijl, waardoor ik het niet vernieuwend vond. Ik heb veel dingen weggegooid en ben opnieuw begonnen.” De Visser werd voor de productie bijgestaan door haar Belgische vriend Peterjan Coppejans, met wie ze samenwoont in Gent. Hoewel ze dik tevreden is met hoe haar leven er nu uitziet, sluimert er iets van verdriet in haar liedjes door. „Voor mij geldt dat ik dingen maak vanuit melancholie. Dat zie ik als een soort mooie vorm van pijn of verdriet.”

„Er zijn ook mensen die vanuit vreugde zoiets kunnen maken”, vervolgt ze. „Het zou cool zijn als ik dat ook zou kunnen ooit.” Ze beweert echter dat de mooiste popliedjes ooit bijna allemaal een zekere melancholie bevatten. „Ik heb het idee dat vrolijkheid alleen door mensen ervaren wordt als leeg en daarom niet echt beklijft. Dat je iets wel leuk kan vinden, maar dat het je niet lang raakt.” Oftewel, in de woorden van Jon Bon Jovi: “A poet needs the pain.” De Visser stemt in. „Het romantiseren van verdriet is iets heel menselijks en onoverkomelijk. Daar kun je niet omheen.”

De Nederlandse tournee van Eefje de Visser start op 20 maart in Den Haag.