Erik Jonk Entertainment 5 jan 2020, 18:30

Leestijd: 6 minuten

‘In Five Days Inside gelukkig ook hard gelachen’

Angela Groothuizen is een van de presentatrices die in Five Days Inside in de voetsporen treedt van Beau van Erven Dorens. Ze zag tranen, maar ook de schaterlach.

In vijf dagen een wereld ontdekken waar je anders niet zo snel binnenkomt. Met dat gegeven bracht Beau van Erven Dorens de RTL 4-kijker in Five Days Inside twee seizoenen lang verbazingwekkende, soms verdrietig makende en ook vertederende televisie. Hij ontmoette onder meer langgestraften, zieken die hun einde zagen naderen, asielzoekers en verslaafde bejaarden, en bleef vijf dagen en nachten in hun instelling. Het leverde Van Erven Dorens tegen de miljoen kijkers op en ook de Gouden Televizier-Ring van 2018. Nu hij zijn eigen talkshow Beau heeft, gooit RTL het vanaf dinsdag over een andere boeg. Drie vrouwen gaan het derde seizoen onafhankelijk van elkaar op pad: Angela Groothuizen, Caroline Tensen en Natasja Froger.

Zo verging het Beau:

Metro sprak eerstgenoemde presentatrice, tv-maakster en zangeres. Angela Groothuizen maakte tussen 1990 en 1998 al een programma dat indrukwekkende verhalen van Nederlanders liet zien, De Uitdaging. Daarin zocht zij ook sponsoren om mensen en instanties ‘te redden’. Zo lukte het de voormalige en onvermoeibare Dolly Dot bijvoorbeeld om De Kindertelefoon in stand te houden en te voorzien van een landelijk gratis telefoonnummer.

Sterk format

Dertig jaar later gaat Groothuizen, die de leeftijd van 60 onlangs aantikte, opnieuw de uitdaging aan. Ondertussen maakt zij met haar eigen muziek ook nog eens een theatertour door het hele land, maar eigenlijk doet ze niets liever dan zingen en goede tv maken. Ze hoefde niet na te denken of ze het stokje van Van Erven Dorens wilde overnemen. „Nee, die uitdaging ging ik graag aan. Five Days Inside is ook zo’n sterk format. Ik denk dat veel mensen dit kunnen doen. Als je maar zelf iets durft te vinden en te zeggen en niet alleen maar kunt voorlezen, dan kom je heel ver. De kijker moet reality-tv wel door jou als presentator beleven. Je moet wat meegemaakt hebben en durven te vertellen.”

Moet je voor een programma als deze niet heel sociaal zijn dan? Groothuizen: „Ach, dat zijn de meeste televisiemensen toch wel? Voor Five Days Inside mag je wel empathisch zijn, maar je moet niet mee gaan lijden. Daar wordt niemand beter van. Caroline, Natasja en ik zijn alle drie moeder van al wat oudere kinderen en zitten al jaren in het vak. Dat zit goed.”

Gat in de ziel

Groothuizen bezocht als eerste de Jellinek Kliniek, waarin mannen vechten tegen allerlei verslavingen. „Ik heb er zware verhalen gehoord, maar moet ook zeggen dat we af en toe ontzettend gelachen hebben. De Jellinek is toch een instantie van hoop, waarbij je na een drank-, drugs-, seks-, game- of welke verslaving dan ook weer buiten kunt komen. Natasja was bij Huntingtonpatiënten (zie onder), dat is een heel ander verhaal. In de Jellinek zitten mensen met een gat in hun ziel. Maar het gaat er niet over de rokende puinhopen die je hebt achter gelaten, op je verhaal vertellen en een excuusbrief schrijven na dan. Het gaat daar over herstel. Over afspraken maken en er voor elkaar zijn. Het was een boeiende en intensieve week, waarin ik diep in het herstel van de mannen ben meegegaan. Er zijn zelfs vriendschappen ontstaan. Maar zoals gezegd, ik heb ook hard gelachen. Die kerels hebben de bodem bereikt, die kunnen er alleen nog maar wat van gaan maken. Dat kan ook met keiharde humor en daar houd ik wel van.”

Dementen en blinden

Vervolgens bezocht Groothuizen demente bejaarden („dat is meer slow-tv”) en logeerde zij in Visio, een revalidatiekliniek voor blinden en slechtzienden. „Ook in die laatste instelling is er gelukkig sprake van hoop, maar ik hoorde ook verhalen waarvan de schrik je om het hart slaat. Het blind worden, zeker binnen zeer korte tijd, zou je maar overkomen. Ik zag er echter ook dat je ondanks je slechte zicht een mooi leven kunt leiden. Daarom is Five Days Inside een prachtig programma om te mogen maken.” De blinden hadden alle leeftijden, maar Groothuizen kreeg snel goed contact met ‘de bende van zes’. „Zij waren tussen de 18 en 22 jaar en die volgde ik vooral. Maar er wonen zestig mensen in Visio en bijna alle zestig vonden het goed om te worden gefilmd. Bijzonder. Ik had het gevoel dat ik er drie weken was.”

Bij de demente ouderen wist Groothuizen soms toch enigszins door te dringen. „Dat is het voordeel als je ergens vijf dagen continu bent. Op de laatste volle dag gebeuren er dan soms bijzondere dingen. Een oudere dame zat op dag vier plotseling weer met gekapte haren rechtop in haar stoel. Kort daarvoor dacht ik nog dat zij het niet lang meer zou maken. Maar nee hoor, ze smikkelde vrolijk mee. Zo zie je maar weer, het leven heeft altijd zin.”

Terecht even de hoofdrol

Over de verzorgers is Groothuizen meer dan goed te spreken. „Zoals bij de dementerenden. De dames roken allemaal lekker. Aan zoiets merk je dat de dames goed verzorgd worden. De verzorgers vormen in Five Days Inside niet de hoofdmoot, maar af en toe spelen zij de hoofdrol. Mag best. Geweldige mensen, verzorgers zijn de Haarlemmerolie van ons land. Dat zijn niet de politici en niet de BN’ers. Nee, de radertjes die de machine beter laten lopen, zijn de mensen die gewoon hun werk doen. Werk dat nodig is om een beschaving te hebben.”

Na vijf intensieve dagen gewoon weer buiten staan, is nogal wat. Zo ook voor Angela Groothuizen, die zichzelf een hypochonder noemt (iemand die vaak denkt een ziekte te hebben). „Thuis zeiden ze al: je zult wel weer met vlekken in je ogen binnen stappen, haha. Maar ja, je eigen gezin is het allerbelangrijkste. Dus het is niet zo verkeerd om af en toe te zien hoe dankbaar je daarvoor moet zijn. Bij de demente bejaarden sprak ik een schatje van nog maar 80 jaar. Toen schoot wel even door me heen ‘holiemolie, dat is voor mij al over twintig jaar’. En dat terwijl de afgelopen twintig jaar werkelijk voorbij zijn gevlogen. Op zo’n moment besef ik dat ik nog maar even goed van mijn leven moet genieten."

‘3 in 1-ziekte’

Natasja Froger trapt Five Days Inside dinsdagavond om 21.25 uur (RTL 4) af in een instelling met Huntingtonpatiënten. Deze erfelijke aandoening tast delen van de hersenen aan en heeft een verschrikkelijk kenmerk: Huntington kan leiden tot ALS, Parkinson én Alzheimer. Daarom wordt het de ‘3 in 1-ziekte’ genoemd. Froger ontdekt dat – door de erfelijkheid – hele families door Huntington kunnen worden getroffen (één familie heeft acht slachtoffers). In Nederland hebben circa 1700 mensen Huntington. Natasja Froger leert in De Kloosterhoeve in Raamsdonksveer een wijze les: „Zeik niet over wat je niet hebt, maar wees gewoon eens blij met wat je wél hebt.”