Marc Kok Entertainment 18 dec 2019, 06:35

Leestijd: 12 minuten

Danny Vera’s eeuwige liefde voor De Grote Magnolia

Walibi Holland beweert de hoogste achtbaan van de Benelux te hebben. Maar de 47 meter hoge Goliath verbleekt bij de crazy highs waarmee Danny Vera’s Roller Coaster dit jaar door het universum dendert. Altijd uitkomend bij de plek waar de Magnolia groeit.

Eindejaarsinterviews: voor wie was 2019 een bijzonder jaar? In een reeks lees je over bekende en iets minder bekende Nederlanders die dit jaar niet snel zullen vergeten. Metro-verslaggevers moeten op z’n minst iéts met hun te interviewen persoon hebben en leggen dat ook uit. In aflevering 4, Marc Kok over Danny Vera.

Voor iedereen vriendelijk

Marc Kok: „Ik kijk al jaren naar Voetbal Inside, het populaire tv-programma waarin Danny Vera sinds 2009 optreedt. Maar ik leerde zijn muziek en de persoon Danny pas echt waarderen, toen ik in 2017 voor het eerst zijn theatertour bezocht. Na een prachtige show ging hij bij de bar nog een half uur akoestisch door. Vond ie tof en werkelijk alle bezoekers bleven. Waarna Danny tot na middernacht nog selfies en een praatje maakte met iedereen die dat wilde. Zijn grote held Elvis Presley, die Danny in z’n huiskamer als goud gekleurd beeld aankijkt, inspireerde hem als kind al om voor iedereen vriendelijk te zijn. Dat siert hem als mens.”

Als de Metro-verslaggever woensdagochtend 4 december voor 2 uur en 40 minuten in de trein naar Middelburg gaat zitten, is Danny Vera al zijn stembanden aan het opwarmen. De Stembus voor de Top 2000 is deze dag speciaal voor de Zeeuw in zijn woonplaats neergestreken. Of hij zijn grote hit Roller Coaster wil spelen op dit voor een artiest onchristelijk vroege tijdstip?

Nog onwetend dat zijn song als hoogste nieuwe binnenkomer ooit op nummer 4 in de vermaarde muzieklijst zal arriveren, komt hij graag langs. Met een Bordeauxrood colletje onder zijn strakke pak stapt Vera de ochtendkou tegemoet. Met glimmende schoenen van dito kleur wandelt de 42-jarige zanger vanaf de nog donkere Herengracht naar de Markt. „Tof dat jullie een keer naar mij komen, in plaats van dat ik twee uur naar Hilversum moet rijden”, grapt de americana-zanger, terwijl echtgenote Escha alles op camera vastlegt voor de wekelijkse Viva la Vera vlog.

Diamant

Nadat Vera de gevoelige snaar van zijn gitaar heeft beroerd en de emotionele achtbaan van het bestaan heeft bezongen, blijkt al snel waarom dit nummer zoveel Nederlanders diep van binnen raakt. Elk mens maakt immers de real deep lows van het leven mee, maar de woorden van Vera voelen als troost dat het allemaal weer goed komt. Je kunt altijd naar de verste plek op aarde reizen. ’Cause I know you’re there with me.

Een luisteraar belt naar NPO Radio 2 om zijn gevoel te delen. De jongeman vertelt dat hij dit jaar erg ziek is geweest en uit Roller Coaster veel kracht putte om zich naar een gezond leven terug te knokken. Ook via social media regent het bedankjes. ‘M’n moeder ligt sinds zondag in coma en dan hoor je dit liedje. Danny bedankt voor de tranen in mijn ogen. Wat een diamant heb je geschreven.’

Als Vera weer thuis is en zijn Metro-bezoek met een bakkie koffie en een heerlijk zittende poef ontvangt, vertelt hij het heel bijzonder te vinden dat zoveel mensen ontroerd zijn door Roller Coaster. „Het leven is gewoon een achtbaan. Ik had ooit een heerlijke show in Paradiso waar ik nog helemaal blij van was, hoor ik dezelfde dag dat een vriend zelfmoord heeft gepleegd”, vertelt Vera, nippend aan een espresso. „Dat is een rode draad in mijn leven. Als ik iets heel leuks heb ervaren, volgt vaak snel iets naars. Dat je denkt: what the fuck is dit nou weer! Of ik daarom ook bang ben geworden om leuke dingen mee te maken? Ik moet eerlijk zeggen: ik ben nooit euforisch. Of dat daarmee te maken heeft? Ik denk het wel.”

Vera in parelmoer

Zijn levenservaring gaf Vera de inspiratie tot het schrijven van de prachtige lyrics van Roller Coaster. De tekst I will find my way back home, where magnolia grows, where magnolia grows slaat letterlijk om zijn eigen thuis. Zittend op de bank wijst Vera door het grote raam naar de tuin. „Daar staat ie, de Magnoliaboom. Ooit door mijn vader uit liefde geplant voor mijn moeder. Helaas overleed ze al toen ik 24 was. Elk jaar staat dat ding op haar verjaardag, op 9 april, prachtig in bloei. Escha en ik zijn er altijd bang voor dat de boom een keer omwaait. Dat zou ik echt verschrikkelijk vinden.”

Dat de als Danny Polfliet geboren zanger zich als artiest Vera noemt, is een eerbetoon aan zijn moeder. „Zij was de meest belangrijke persoon in mijn muzikale carrière toen ik jong was. Zij deed er alles voor. Mijn moeder heet volledig Vera Lucienne Marijke. Ik ben blij dat het niet Marijke Lucienne Vera is geweest. Want Danny Marijke was als artiestennaam heel kut geweest, haha. En Vera past gewoon”, zegt de Middelburger vrolijk. „Al mijn Amerikaanse, muzikale helden hebben hun naam met parelmoer op hun gitaar staan. Dus ik zei tegen mijn gitaarbouwer: ik wil de naam Danny Vera met parelmoer op de hals. Die gitaar heeft mijn moeder in het ziekenhuis nog gezien. Zij overleed op 25 augustus 2001. Een paar maanden later tekende ik een platencontract bij Universal. Onder de naam Danny Vera.”

Marsupilami

Ook vader Louis was bijzonder muzikaal. Hij was zanger, won zelfs een talentenjacht bij Veronica en zat in allerlei bandjes. „Er was altijd muziek in huis en mijn vader was continu aan het zingen. Mijn ouders hadden in onze stad, op de Koningsbrug, Bloemenkiosk Vera. Als we in de auto zaten om bestellingen te rijden, ging altijd een cassettebandje erin en was het lekker meeblèren. Ik zong op mijn zesde al hard Julio Iglesias mee in het Spaans.” Lachend: „Alles fonetisch!”

Dat vele Nederlanders emotioneel geraakt worden door Roller Coaster, herkent Vera. Zelf koppelt hij een liefdevolle, persoonlijke herinnering aan het liedje Wij zijn twee vrienden van Dennie Christian. „Als ik dat hoor, moet ik altijd huilen. Ooit zat ik met Dennie. ‘Ik moet het toch eens tegen je zeggen. Er is één liedje van jou, daar moet ik altijd bij janken.’ ‘Oh’, antwoordde hij en noemde wat ballads van ’m op. Ik zeg nee, het is met die fucking Marsupilami. Dat doet me denken aan mijn jeugd. Dat ik op de schouders bij mijn vader zat. Dat we met mijn moeder door een pretpark liepen en als twee dikke vrienden samen dat liedje zongen.”

Blauwe enveloppen

Danny Vera creëerde zijn eigen tranentrekker op de plaats waar we het gesprek hebben. „Dit is mijn ouderlijk huis en ik woon hier al 42 jaar. Vaak schrijf ik mijn liedjes achter de computer. Dan zit ik met een espresso een mail te beantwoorden en pak ik ineens m’n gitaar. Er ligt hier een kladblokje. Of van die blauwe enveloppen van de Belastingdienst, daar schrijf ik héél goed op. Dan hebben ze tenminste nog nut gehad. Ik heb er toch al voor betaald, haha. De meeste liedjes die goed zijn, schrijven zich als vanzelf. Roller Coaster was ook snel klaar.”

Dé grote hit van 2019, die 27 weken in de Nederlandse Top 40 stond, componeerde Vera samen met Mercy John. Die naam klinkt als een beroemde producer uit Nashville, maar het betreft hier John Verhoeven, een bevriende singer-songwriter uit Brabant. ’Sjon had een lekker begintokkeltje en we kwamen qua compositie steeds verder. ’s Avonds heb ik in één ruk de tekst erbij geschreven. Op de plek waar mijn vaders oude slaapkamer staat. De Magnolia in de tekst is een metafoor voor de liefde én thuis. Hier aan de gracht hebben alle huizen een naam. Verderop staat bijvoorbeeld Het Land van Belofte. Ik vond het mooi om ons huis De Grote Magnolia te noemen. Mijn vader had het altijd over die boom. En op mijn allereerste reis naar Amerika was ik met mijn moeder in Memphis. Ik kocht er mijn eerste gitaar en we reden over Magnolia Road.”

Bijzonder koffietje

In de zomer drinken Vera en zijn vrouw elke ochtend in de deuropening een lekker bakkie in de zon. „Mijn vader deed dat vroeger altijd met onze hond. Ik vond het altijd zó irritant als hij dat deed. Dan dacht ik: ‘Pa, je bent toch geen Tokkie!’ Ik begreep het nooit waarom ie daar zat. Totdat hij in 2016 overleed. Sinds hij dood is, doen wij het ook. We zetten de hond op de stoep, drinken een koffietje en zien de dag een beetje beginnen. Heerlijk in de zon.”

Omdat we met Vera zijn hele jaar 2019 bespreken, vragen we hem ook wat er tijdens zijn koffiemomentje op de laatste vrijdag van augustus is gebeurd. „Komt er ineens een vrouw naar ons toe. Ze wijst naar de gracht en we zien een hond in het water. Escha roept dat beestje naar zich toe en verrek, ik zie een kruintje en de bovenkant van een jas omhoog komen. Ik dacht: fuck, er ligt een lijk in het water. Er gaat dan zoveel door je heen. Je denkt: er moet iemand het water in.”

Schoenen uit, het water in

Vera heeft voor zijn gevoel een kwartier staan kijken en gedacht: wat ga ik doen? „Het bleek achteraf anderhalve seconde te zijn. Escha zei later: je deed je schoenen uit en sprong er al in. Ik heb die man vervolgens op de kant gegooid. Zijn lichaamskleur was helemaal grijs, hij deed niks meer. Ik legde hem op z’n zij en heb ’m drie keer op z’n borst geslagen. Toen kwam er water uit zijn mond en begon ie weer te ademen.”

Vera is blij dat de man het uiteindelijk heeft gered. Het mooiste bedankje voor zijn reddingsactie kreeg grote dierenvriend Danny van de hond van de onwel geworden buurtbewoner. „Nadat ik met de politie had gesproken, wilde ik naar binnen om droge kleren aan te trekken. Ik stap ons huis in en het hondje ging helemaal door het lint. Ik loop terug naar hem en zeg: ‘Er is niks aan het hand, pikkie.’ En hij begint tegen me op te springen en me helemaal te likken. Dat was supermooi. Een paar dagen later zag ik de vrouw van de man met die hond lopen. Begon ie me weer te likken. Prachtig dier.”

Live-cd en Kwapappi

Het succes van Roller Coaster straalde natuurlijk af op de theater- en clubtour, die Vera dit jaar louter uitverkochte zalen opleverde. Mocht je het concert gemist hebben? Sinds vrijdag de 13de december heeft Vera een live-cd van de Pressure makes diamonds theatertour uitgebracht. Waarbij hij tijdens z’n optreden, naast zijn muzikale pareltjes, ook graag leuke anekdotes vertelt en met het nummer L.O.V.E. een brok liefde de zaal in stuurt.

Om de inspannende concerten goed aan te kunnen, nam de Zeeuw dit jaar een personal trainer in de arm. Twee keer per week laat hij zich anderhalf uur afbeulen. „Ik liep gisteren mijn 5 kilometer in 20 minuten 45. Dat was mijn snelste tijd van het jaar”, zegt Vera trots. „Maar dat is natuurlijk niks vergeleken met die belachelijk goede hardloper. Hoe heet ie ook al weer? Kwalappi? Kwapappi? (Kipchoge, red.) Die liep onlangs de marathon binnen de twee uur. Alleen maar aan het sprinten. Ongeloooooflijk!”, zegt Vera vol bewondering. „Ik heb een vriend, die aan triatlons doet. Daar begrijp ik helemaal niks van. Stel: je rijdt van mijn huis met de auto naar Vlissingen. Dan spring je daar het kanaal in en zwem je naar Middelburg terug. Als je dan nog niet overleden bent, pak je de fiets en rijd je naar Hilversum. Om vervolgens nog eens hardlopend naar Amsterdam te sprinten. Dat is niet goed voor je hoor. Dat kán niet. Ik vind het met de auto al een opgave, haha.”

Hoogtepunt van het jaar

In 2019 verdween ook, na 55 jaar, bloemenkiosk Vera. Een einde van een tijdperk voor Danny, die daarom in juni op de Koningsbrug een paar liedjes wilde zingen. „Het begon als een geintje. Wist ik veel dat daar tweeduizend man op af zou komen”, lacht Vera nu. „De mensen kwamen overal vandaan. De brug werd afgesloten, niemand kon er meer door en de bus stond vast. Ik heb er drie kwartier gezongen. Nee, ik heb op dat moment niet aan mijn ouders gedacht. Ik heb het heel zakelijk bekeken, anders had ik daar drie kwartier staan janken.”

,,Kijk: ik heb dit jaar ook in Carré opgetreden. Dat is een zaal boordevol geschiedenis, waarbij het lijkt of je in een focking paleis staat. En we verkochten ’m voor het eerst uit. Dat was al wow! Maar die Koningsbrug…. dat was hét hoogtepunt van mijn jaar. Ik stond achter zo’n rood-wit gestreept politielint, haha. Iedereen was vriendelijk. Er was een mooi sfeertje, en oh zo speciaal omdat het op die plek was. De herinneringen aan mijn jeugd, ouders, de bloemenkiosk, m’n leven. Alles kwam daar bij elkaar. Met een uitverkocht Carré verdien je leuk geld. Op de Koningsbrug kreeg ik geen euro, maar wel een prachtige herinnering met eeuwigheidswaarde. Het was prachtig.”

Zo prachtig als een Magnolia in bloei.