Erik Jonk Entertainment 9 okt 2019, 06:00

Leestijd: 5 minuten

Maan over filmdebuut: Suuuuuuperleuk, maar wel een ‘soort zij-ding’

Zangeres Maan maakt haar acteerdebuut in De Club van Lelijke Kinderen (deze week in de bioscoop). De 22-jarige zangeres is te zien als dochter van een nieuwslezer (Jeroen van Koningsbrugge).

Maan verafschuwt in familiefilm De Club van Lelijke Kinderen de flaporen van haar broertje Paul (hoofdrolspeler Sem Hulsmann). Maar als de president van het land lelijke kinderen laat oppakken en afvoeren naar een opfriskamp) begint zij dat in haar ogen afzichtelijke broertje te missen. Paul wordt de held als hij met twee andere kids ontsnapt (de geweldige Narek Awanesyan en Faye Kimmijser) en leider wordt van een landelijke opstand van mooie kinderen. Ook Maan neemt daarin het voortouw. Haar vader de nieuwslezer komt in een onmogelijke spagaat omdat hij van de president op tv de meest verschrikkelijke dingen over zijn zoon moet zeggen. Dat houdt hij lang vol. Metro sprak Maan over haar debuut in een hotel in Amsterdam.

Mevrouw De Steenwinkel, de actrice…

Jaaaaaaa.

Jeeh, wat een talenten

Vind je het dan spannend, wat mensen van je acteerprestatie vinden?

Ja, toch wel. Maar (op het moment van het interview, red.) ik heb het eindresultaat van de film nog niet gezien, dus kan zelf nog weinig zeggen over hoe ik het heb gedaan. De regisseur Jonathan Elbers was tevreden en andere acteurs zijn positief. Van dat soort berichten word ik natuurlijk blij. Maar ik dacht vooral bij de kinderen steeds ‘jeeh, wat een talenten’. Deze film voelde voor mij als een ‘soort zij-ding’, omdat zingen mijn prioriteit blijft.

Hoe kwam het zo op je pad?

Ik werd gevraagd om auditie te doen. Volgens mij heb ik ooit ergens uitgesproken dat presenteren en acteren me erg leuk zou lijken. Ik kreeg de rol en vond het best eng en spannend moet ik zeggen. Bij zingen weet ik wat ik kan en is de angst om te falen minder groot. Bij acteren ging ik vol op mijn gevoel af. Ging het niet goed, dan meldde de regisseur dat wel. Of hij daagde me uit om iets te doen wat helemaal buiten mijn comfortzone ligt. Ik moest mijn schaamte opzijzetten. Wat meehielp was dat ik niet bang ben om voor de camera te staan. Mijn enige acteerervaringen waren schoolmusicals. Die vond ik trouwens ontzettend leuk.

Had je veel steun aan mensen als Jelka van Houten (de zus van Carice speelt haar moeder) en Jeroen van Koningsbrugge?

Zeker. Zonder dat ik het hoefde te vragen, kreeg ik tips vanuit henzelf. ‘Zeg het eens zo’ of ‘begin iets rustiger’, zeiden ze dan bijvoorbeeld. Dat vond ik heel fijn. De hulp heb ik omarmd en het heeft me zeker geholpen. Als we een gezinsscène aan tafel speelden, dan had ik wel even het gevoel van ‘nu moet ik écht alles geven en mijn best doen’. Jelka en Jeroen vind ik zulke goede acteurs.

Verdiepen in andere dingen

Je hebt het toch maar gedaan. Je hebt nu je zangcarrière, deze acteerklus, je bent stem in de serie Maan en ik (90 uur lang spreekt ze in)… Ben je niet bang dat je op een gegeven moment kiezen moet omdat er te veel op je pad komt?

Ik heb een keuze gemaakt dat zingen mijn prioriteit heeft. Ik ben zangeres. Wel vind ik het leuk om me te verdiepen in andere dingen die met entertainment te maken hebben. Acteren, presenteren, stem-acteren of – zoals laatst – jureren bij Superkids. Hoe meer ik zie van wat je allemaal kunt doen, helpt me dat ook weer bij het zingen. Als ik een uur op het podium sta, moet ik de boel aan elkaar praten. Dat gaat door alle ervaringen steeds beter en zelfverzekerder. Maar goed, zingen is dus nummer één. Je zult me daarom niet horen zeggen dat ik elk jaar in een film wil spelen. Als er iets op mijn pad komt wat me helemaal geweldig lijkt, dan overweeg ik dat.

Wat vind je van het onderwerp van de film, lelijke kinderen opsluiten in een opfriskamp?

De boodschap van de film vind ik heel mooi en de aspecten discriminatie en antiracisme zijn tijdloos. Je denkt heel snel aan de Tweede Wereldoorlog, ik denk dat het boek uit 1987 (Koos Meinderts, red.) daarop gebaseerd is. Goed dat dat nu in een soort kinderuitvoering wordt gebracht. Ik vind dat het ook over discriminatie gaat, iets wat dagelijks gebeurt.

Beetje anders is heel vet

Wat is de boodschap?

Wat mij betreft mensen die er bijzonder uit zien of anders zijn dan de rest, moeten niet anders behandeld worden. In De Club van Lelijke Kinderen vindt de president een meisje met rood haar lelijk. Maar dat rood haar lelijk is, is natuurlijk helemaal geen feit. Het is iets persoonlijks, een visie die iemand heeft. Het is goed om aan kinderen te laten zien dat iets als rood haar hebben niet betekent dat je lelijk bent. Iemand anders kan jouw rode haar supermooi vinden. In de wereld om ons heen zien we te veel mensen die zichzelf niet mooi genoeg vinden en daarom dingen aan hun lichaam laten veranderen. Uiteraard heeft dat te maken met social media en de gefotoshopte mooie vrouwen die daarop langskomen. Ik vind het juist heel vet als je er een beetje anders uit ziet dan een ander en tof dat dat nu in een familiefilm is gegoten. Een tweede boodschap is voor de pesters: kappen!

Zo’n pester als jijzelf in de film bent.

Ja, in het begin scheld ik mijn broertje uit voor olifant, wegens zijn flaporen. Maar als hij verdwenen is, besef ik hoeveel ik van hem houd. En dan komt de mooie opstand, door een heleboel kinderen. Dat was een hele happening op de set.

Met kinderen wat losser

Je hebt genoten?

Ja, ik vond het suuuuuuperleuk en een vette ervaring. Het werken met de kinderen vond ik misschien wel het leukst, omdat ik zo van kinderen houd. Als ik door kids omringd ben, voel ik me altijd wat losser. Dat werkt voor mij positief.

Zeiden ze al ‘mevrouw Maan’?

Haha, sommigen zeiden zeker U. Mag ik met U op de foto? Maar belangrijker is dat kinderen De Club van Lelijke Kinderen gaan zien. Omdat het gewoon een leuke speelfilm is, maar die ook een belangrijke boodschap heeft.