Daisy Heyer Entertainment 15 jul 2019, 17:34

Leestijd: 7 minuten

Technokoning Adam Beyer: ‘Talent gaat vóór gender’

Vorig jaar was het daar opeens: een eigen festival voor het immens populaire Drumcode label. Dit jaar gaat het festival van één naar twee dagen. De man achter het label, de muziek en het festival: Adam Beyer.

De 43-jarige Zweedse dj die oorspronkelijk uit Stockholm komt en die al vanaf zijn vijftiende besloot als dj aan de slag te gaan, blijkt al jaren een succes. Anno 2019 woont hij met zijn vrouw (en tevens dj) Ida Engberg op Ibiza, heeft hij eigen succesvolle avonden op Awakenings Festival, draait hij over de hele wereld als een van de pioniers van de scene en is ‘zijn’ festival na de eerste editie direct uitgebreid naar twee dagen.

Opvallend accent

Wie zijn radioshows luistert herkent direct Adam’s opvallende accent wanneer hij Engels praat: een tikkeltje monotoon en op de een of andere manier bekakt. Maar Adam heeft er zin in: hoewel de verhalen gaan dat hij niet bepaald fan is van interviews, praat hij met een enthousiaste schwung over Drumcode Festival dat dit jaar op 24 en 25 augustus plaatsvindt op het NDSM-Werf.

„Na het eerste jaar waren we best tevreden”, zegt hij bescheiden over het toen al uitverkochte evenement. „Het eerste jaar dat je een festival organiseert is nooit een makkelijke klus, helemaal niet in een land als Nederland waar het festivals regent en de concurrentie dus moordend is. Hier moet je het goed doen, want een tweede kans krijg je niet. Al waren we best zelfverzekerd toen we besloten Drumcode te organiseren. We hebben met het label een grote fanbase in dit land en het pakte voor ons ook heel goed uit. Tuurlijk mogen er wat dingen anders, maar als ik kijk naar de eerste keer kan ik eigenlijk alleen zeggen dat hetgeen wat deze keer beter is, vooral de line-up is.”

Vrouwen in de scene

Beyer vertelt over de artiesten die komende editie naast hem op de podia staan. Om een Drumcode-dj te zijn, zijn er slechts enkele ‘eisen’: je moet aan een bepaalde stijl voldoen. „Ergens in het midden qua muzikaal tempo: niet te sloom, maar ook zeker niet te hard’ én je moet in staat zijn om een dag te openen, maar ook om hem af te sluiten”, legt Beyer uit. Hij lijkt onder andere groot fan van vrouwelijke techno-dj’s die de afgelopen jaren de scene veroveren. Amelie Lens, Charlotte de Witte, ANNA, Monika Kruse en natuurlijk ontbreekt zijn eigen vrouw Ida niet. Al benadrukt hij dat ‘talent vóór gender gaat.’ „Ik geloof niet in genderquota. Dat je een vrouw boekt púúr omdat het een vrouw is. Maar ik ben heel blij dat er vrouwen zijn die nu een enorme populariteit boeken in de technoscene. Hoe diverser een feest, hoe beter. Gender, muzikale smaak, kleur, seksuele voorkeur… Ik ben helemaal for the rainbow.”

Met Nederland heeft Adam Beyer een bijzondere band. Hij kwam al midden jaren ’90 naar ons land om te draaien, maakte vrienden, spendeerde hier veel tijd en draaide ook toen al op Awakenings, waar hij de kans kreeg om als een vast gezicht van het enorme technofeest zijn ding te doen. „Wanneer je steeds weer op dezelfde plaats draait krijg je eigenlijk een soort relatie met je publiek. Die jaren creëerde een natuurlijke vriendschap tussen mij en het Nederlandse publiek. Bovendien voel ik bepaalde overeenkomsten tussen Zweden en Hollanders. We hebben een beetje dezelfde mentaliteit voor mijn gevoel.”

Verwend publiek

Als het gaat om het gezegde dat Nederlanders moeilijk te entertainen zijn op festival, moet Adam dan ook lachen. „Er zit ook een bepaald element aan verwend zijn aan dit stigma vast”, legt hij uit. „Deels is het waar. Er is in jullie land zo’n beetje iedere dag een mogelijkheid om uit te gaan. Daarom zijn de Nederlanders over het algemeen niet bepaald snel onder de indruk. Als ik het vergelijk met draaien op een feest in Italië; daar moet ik altijd op allerlei producten een handtekening zetten. Als ik in Nederland ben kraait er niemand naar een handtekening. Ze kijken amper! Dat herken ik in Zweedse mensen. Voor mij is dat niet raar. Ik vind het juist tof dat het publiek verwacht dat je op hetzelfde level bent als dat zij zijn. Er zit een bepaalde coolness in jullie.”

In de jaren vanaf het moment dat Adam is begonnen met draaien is er veel veranderd. Heel veel. Volgens de dj is de tijd waarin hij begon in niets meer te vergelijken met hoe de dancescène nu in elkaar zit. „Elektronische muziek is mainstream”, legt hij uit. „Iedereen weet wat een dj is. Mijn dochters van 4, 6 en 8 kijken Barbie-serie waarin Barbie’s vriendin een dj is en zich voorbereid op een gig. Toen ik ermee begon wist niemand wat een dj was. Als wij een elektronisch instrument zoals een 909 op de radio hoorden in een popliedje werden we helemaal gek omdat dat het instrument was dat wíj in onze liedjes gebruikten. Het was ontzettend underground; bijna een geheime sociëteit waar niemand vanaf wist. Nu is het een miljoenenindustrie.”

Sinds twee jaar woont de technokoning samen met zijn kids en vrouw op Ibiza. Een fijne plek om te leven voor iemand die zo into techno is, al zou je denken dat het wellicht zorgt voor onrust in de zomermaanden: wanneer zo’n beetje iedereen op het eiland weet wie hij is. Dat valt mee volgens Adam: „We leven best afgelegen, in het midden van het eiland. We ontwijken in de zomer een beetje de steden die heel druk zijn, maar het is oké. Mensen herkennen je en willen misschien een keer met je op de foto. Dat is toch geen probleem!”

Leven op Ibiza

Als drie kinderen opgroeien op Ibiza met twee ouders als dj’s zou je denken dat ze wellicht vanzelf ook interesse gaan krijgen in het vak. Zijn kids kunnen volgens Adam dan ook rekenen op support. „Al zou ik hen ook uitleggen wat de keerzijde van deze wereld is. Het is heel leuk om te werken met muziek, maar je moet heel veel opofferen; helemaal als je op een dag kinderen wil. Wat die keerzijde dan is? Ik ben de afgelopen 20 jaar denk ik 40 tot 50 procent van mijn leven onderweg geweest. Een heleboel vrienden die ik vroeger had, heb ik nu niet meer omdat ik nooit tijd heb om ze te zien. Ik zie familie niet op dagen dat ik ze zou moeten zien, ik heb bruiloften gemist… Eigenlijk leef je je hele leven omgekeerd. Wanneer iedereen slaapt ben jij wakker, je werkt in het weekend als mensen vrij zijn en bent doordeweeks vrij wanneer de mensen werken. Het is bijna alsof je buiten de samenleving leeft. Dat werkt prima als je een beetje tussen de 20 en 35 jaar bent, maar wanneer je ouder wordt en een gezin hebt wil je af en toe wel dat het een beetje ‘gewoner’ wordt. Dat zijn dingen waar je rekening mee moet houden.”

„Het is niet alsof ik mijn pensioen aan het plannen ben”, vervolgt hij lachend. „Ik weet ook niet of ik mijn plafond al bereikt heb; ik denk dat ik nog meer kan doen op muzikaal gebied. Heel misschien begin ik aan het einde van de horizon wel dat stipje te zien, maar voor nu is er nog veel te veel wat me bezighoudt, waaronder alles rondom Drumcode. Ik heb het festival, mijn radioprogramma en een heleboel releases die eraan zitten te komen. Voorlopig doe ik nog altijd iets waar ik écht van houd en kan ik het met Ida, die een stapje terug heeft genomen qua draaien, heel goed bolwerken. Zolang wij allemaal happy zijn blijf ik hiermee doorgaan. Wees maar niet bang.”