Erik Jonk Entertainment 9 jun 2019, 07:03

Leestijd: 6 minuten

Jarig Pinkpop (dag 1): alleen maar cadeaus

Waar her en der zaterdag festivals door weersomstandigheden werden afgelast, daar kreeg het jubilerende Pinkpop een cadeau voor z’n 50e verjaardag: géén harde windstoten, slechts een verdwaalde druppel regen en vooral veel blauwe luchten. Dat verdient zo’n jarig festival ook wel, net als artiesten die ervoor gaan. Dat laatste was op de eerste van de drie Pinkpopdagen helemaal in orde. Dag 1 in woord en beeld, een dag met alleen maar cadeaus.

50 op de main stage

Met niet het beroemde logo als eyecatcher in de nok van de main stage, maar het getal 50 (met in de nul wel de bekende roze Pinkpop-pop) werd de verjaardag begonnen. Dat was letterlijk en figuurlijk direct Goud, want door die hit als afsluiter van Bazart zat de zin er bij de tienduizenden verjaardagsgasten goed in. Veel feestgangers kwamen tijdens dat nummer de Pinkpoppoort nog binnen en renden en dansten al joelend (‘liever snel naar de hel, dan traag naar de heeeeeeeeeeemel’) de festivalweide op.

Daarmee scoorden de Belgen, maar de Nederlandse inbreng was op zaterdag niet misselijk. De – met respect – oudjes van Golden Earring waren al vroeg aan de beurt en zorgden voor een uurtje goud van oud. Tja, wat moeten ze anders zolang het publiek nog altijd geniet van Twilight Zone en When The Lady Smiles. Zanger Barry Hay (70) bewoog bepaald niet als een bejaarde (zie de foto).

Mooi dat dit stuk Nederlandse popgeschiedenis was uitgenodigd. Hay, George Kooymans, Cesar Zuiderwijk en Rinus Gerritsen waren er tenslotte op de allereerste Pinkpop in 1970 (!) al bij. Nu het nog kan, mochten zij eigenlijk niet op het jubileumpartijtje van Mr. Pinkpop Jan Smeets ontbreken.

De wolken weg

De Britse singer-songwriter George Ezra zong de wolken weg tot een strakblauwe lucht. Richting Barcelona en Budapest zullen we maar zeggen, om wat van zijn gebrachte nummers mee te geven.

Ezra had er zin in, net als zijn publiek. Wat speelt die man ogenschijnlijk makkelijk en wat grappig om te zien hoe hij ook heel jonge kinderen dolgelukkig maakt met zijn muziek. George, you are my hero, had een jochie op de voorste rij op een bord geschreven. Niet dat het publiek dit jaar op Pinkpop jong is trouwens. Dat is het bepaald niet, zelfs.

Wel jong en debuterend: Davina Michelle. Metro sprak haar de dag nadat zij hoorde dat Pinkpop haar op de poster had gezet. Ze was zich nog net niet kapot geschrokken. Ga er maar aan staan: nog weinig eigen werk en dan zo’n festivalpubliek als dat van Pinkpop moeten bespelen. Daar slaagde de Rotterdamse met vlag en wimpel in. Als een schaduw dansend achter een ledwall kwam zij op en trok Davina haar strot open. Sodeju! Wat een tijd ook voor haar, met al een week Kuip/Borsato in de benen en stembanden.

Eigen fucking beste band

„Daar sta ik dan”, zei ze even later. „Wie had dat twee jaar geleden durven dromen. En nog met mijn eigen fucking beste band ook.” Goed om te zien dat het publiek ook na haar monsterhit Duurt Te Lang bleef staan, terwijl die nog voor de helft van het optreden langskwam. Nu haar eigen nummer Skyward ook een succes bleek, is Davina Michelle duidelijk meer dan die eerste superhit. Ze verontschuldigde zich aan het publiek nog even voor het feit dat ze nog wat weinig eigen songs heeft, om met een knal het podium af te gaan: languit op haar rug backstage, maar op de videoschermen was het nog net te zien. Hopelijk omdat het grote talent zich he-le-maal gegeven had.

Na de debutante was direct de recordhoudster aan de beurt. Anouk stond zaterdag voor de zevende keer op het Megalandterrein in Landgraaf. Dat aantal bereikte nog geen enkele artiest (wereldwijd). Anouk maakte er een uitstekend en gedreven uurtje Pinkpop van, waarbij opvalt hoe blij een hele festivalweide wordt als deze muziekveterane de bühne betreedt. Zo’n golf van verrukking als er klinkt als zij Michel inzet, dat deed ook Anouk zelf zichtbaar veel.

Headbangen en lachen

Een prater is ze nog altijd niet. Een enkele dank je wel klonk er en afsluitend dank je wel en tot ziens. Nee Anouk zingt, van ingetogen tot helemaal uit haar plaat gaand (Jerusalem), headbangt en lacht. Uiteraard ontbrak Nobody’s Wife niet, uit de tijd dat zij tijdens haar eerste Pinkpop een ei tegen zich aan geworpen kreeg. En waarmee ze het Pinkpoppubliek ook voor zich won door haar smerige shirt uit te trekken en in rode bh verder op te treden. Of dat tot ziens ook een achtste Pinkpop betekent… we zullen het zien.

Leuk op deze verjaardag tussendoor: een festivalganger met een lange stok met daarop de Pinkpop-pop gezet (zo’n stok dient als herkenningspunt van een groep). Weer eens wat anders dan een lange lat met de Friese pompeblêdenvlag. Die is er overigens wél, want ook die hoort een beetje bij de geschiedenis van Pinkpop. Ondertussen ook gezien: een ‘gids’ met een wc-borstel en een Pinkpopganger in Sinterklaaspak. Ach, het hoort er op deze verjaardag allemaal bij.

Funk in het avondzonnetje

Jamiroquai gaat ook al weer een kwart eeuw mee. Het funky optreden, in een avondzonnetje, was lekker en prima te pruimen. Wat vooral opviel: ook al draagt hij vaker een indianentooi, déze… Nou ja, de foto’s zeggen genoeg.

Ook Elbow gaf een meer betoverend, dan knalconcert. We kennen het van de Manchester-heren. Elbow was de eerste band die Pinkpop overduidelijk feliciteerde, al deed zanger Guy Garvey dat zo ongeveer na elk nummer. „Goe-fie-lie-cie-tirt”, probeerde hij tot genoegen van het publiek. „This was bullshit?”

Na twee relatief rustige, maar mooie optredens mocht Mumford & Sons de eerste Pinkpopdag tot een goed einde brengen. Dat kun je aan de Britse folkrockers wel overlaten. Wat een grote band is dit in de loop der jaren geworden.

Slingers blijven hangen

Mumford & Sons bracht wat de meute op de weide verwachtte: iets heel goeds en regelmatig massaal meezingbaars. Dit slot van verjaardagfeest 1 was overigens nog niet de grote klapper. Wat dat betreft is de opbouw van deze Pinkpop goed. Met zondag The Cure (en in de nacht Armin van Buuren) en Pinkstermaandag het nooit meer op Pinkpop verwachte Fleetwood Mac hoeven de slingers voorlopig niet de kast in.