Pierre Oitmann Entertainment 9 mei 2019, 05:31

Leestijd: 4 minuten

Tim Knol blijft dicht bij de kern

Na een uitstapje naar de punk is singer-songwriter Tim Knol nu toe aan een compleet ander muziekgenre: bluegrass. Samen met Blue Grass Boogiemen heeft hij een plaat opgenomen in deze stijl. „De nummers zijn minder autobiografisch dan mijn soloplaten”, laat hij weten. 

Tim Knol breekt in 2010 door met de single Sam en sindsdien zijn er vier soloalbums van hem verschenen. Daarnaast is hij actief als professioneel fotograaf en in 2015 maakt hij met de muzikanten uit zijn begeleidingsband een punkplaat onder de naam The Miseries. Nu brengt hij samen met het kwartet Blue Grass Boogiemen het album Happy Hour uit, waarop hij eindelijk een van zijn eerste muzikale liefdes volledig omarmt. „Het heeft een paar jaar geduurd, maar het hing wel in de lucht”, zegt Knol over de samenwerking. Nogal een understatement, gezien hij Blue Grass Boogiemen al kent sinds zijn kindertijd. „Toen ik elf was, zag ik die gasten voor het eerst spelen en toen ik vijftien was, heb ik met ze mogen optreden.”

Het gesprek met Tim Knol vindt plaats in zijn opnamestudio MI5, gelegen in een historisch pand in Hoorn, waar ook mandolinespeler en zanger Arnold Lasseur aanwezig is. Hij herinnert zich de eerste ontmoeting met Knol nog goed en heeft er zelfs een foto van. „Hij kwam kijken en tijdens de pauze raakten we in gesprek. Hij was pas vijftien. Je verwacht niet dat een jongere überhaupt met deze muziek aan de haal gaat.” Lasseur is meteen onder de indruk van Knols muzikale talent. „Hij heeft een paar nummers meegezongen en ik dacht: Sow, zijn stem is perfect voor die muziek gewoon!”

Bijhouden
De samenwerking wordt pas jaren later voortgezet, wanneer Knol en Blue Grass Boogiemen worden gevraagd om gezamenlijk op te treden op een festival op het Pijnackerplein in Rotterdam. Ook levert Knol een bijdrage aan het album Grassified, waarop Blue Grass Boogiemen bewerkingen maakt van bestaande nummers. Na het afronden van zijn vierde album Cut The Wire gaat Knol nummers schrijven met Lasseur. Op Happy Hour horen we een hele andere Tim Knol dan we gewend zijn. „Bluegrass goed kunnen spelen vergt wel wat oefening”, zegt hij over het vingervlugge gitaarspel. „Door met Arnold samen gitaar te spelen, ben ik een betere gitarist geworden, want ik moest leren om hem bij te houden.”

Vooral de hoge vaart in het nummer Stars In Your Eyes blijkt een uitdaging voor Knol, zeker wanneer hij het live speelt. „Stars In Your Eyesis op zo’n krankzinnig tempo aangekomen, daar kan zelfs AC/DC niet aan tippen”, grapt hij. Lasseur laat een filmpje zien van de mandolinesolo uit dat nummer tijdens een optreden van het voorgaande weekend. „Je zit elkaar op te fucken op dat moment”, aldus Knol. „Het wordt een soort wedstrijdje.” Optredens vergen behoorlijk wat inspanning, erkent Lasseur. „Bij nummers waarbij je belachelijk hoog moet zingen, voel je al je anderen in je lichaam”, legt hij uit. „Als je én snel én hoog én hard zingt én daarbij nog snel speelt, dan ben je één bonk energie. Mensen vinden dat hartstikke lachen om te zien.”

Metaforen
Geen van de teksten op Happy Hour heeft direct betrekking op het leven van Tim Knol. „Het is fijn om teksten te schrijven die niet zo diep gaan. Op mijn eigen platen gebruik ik metaforen om een beetje mijn emoties te verbergen, maar bij bluegrass is het raar als je opeens poëtische dingen gaat zingen. Daar wordt het heel suf van. Het idee is dat je dichtbij de kern blijft, net zoals de muziek ook is.” Na Cut The Wire had Knol ook alles wel bezongen dat hem dwarszat. „Het was een periode waarin ik bepaalde ergernissen, zowel privé als professioneel, van me af moest schrijven.”

Knol verwacht dat deze bluegrassplaat voor veel fans beter te verteren is dan de muziek van zijn punkband The Miseries. „Ik heb wel eens gehad dat we op Koningsdag in een of ander dorp moesten optreden en het op de poster stond aangekondigd als Tim Knol met The Miseries tussen haakjes. Dus de mensen verwachtten Tim Knol, maar krijgen ineens beukwerk te horen. Toen heb ik wel een aantal treurige gezichtjes gezien. Maar dan kun je niet meer terug.” Of echt alle fans het kunnen waarderen? „Mijn moeder heeft een pleurishekel aan de banjo. Ze heeft al een man die al zijn hele leven banjo speelt, komt haar zoon ook met een banjoplaat. Die vrouw heeft het zwaar, hoor.”

Wat is bluegrass?
Bluegrass is een type countrymuziek met enkel akoestische snaarinstrumenten, zoals banjo’s en mandolines. De stroming wordt vernoemd naar Bill Monroe’s groep Blue Grass Boys, op zijn beurt een verwijzing naar de Amerikaanse staat Kentucky, oftewel The Blue Grass State. De oorsprong van bluegrass gaat veel verder terug, naar de achttiende eeuw, wanneer Engelse, Ierse en Schotse immigranten zich vestigen in de Appalachen en hun muziek meenemen. De banjo wordt door West-Afrikaanse slaven geïntroduceerd.