Lukas Graham heeft weinig nodig om gelukkig te zijn
Na zijn hit ‘7 Years’ kon Lukas Graham’s geluk eigenlijk niet meer op. Toch schuilt er ook veel verdriet in zijn liedjes. „Wij mensen zijn als water, we willen de barsten en gaten opvullen om dingen perfect te maken, maar niks is perfect dus raken we teleurgesteld”, vertelt hij aan Metro. Toch is het volgens de zanger helemaal niet erg als iets gebroken is. „Sommige dingen horen gebroken te zijn.”
Van een lokale bekendheid in eigen land tot een wereldwijd fenomeen, liedjes die grijsgedraaid worden op de radio en verzoeken van tientallen songwriters die met ze willen werken. De Deense band Lukas Graham, vernoemd naar zijn frontman, heeft het goed voor elkaar.
Metro sprak leadzanger Lukas Graham, zittend op de leren sofa’s van een Amsterdams hotel, en kwam erachter dat geld en beroemdheid voor hem niet het belangrijkste zijn. Ook dit komt terug op zijn nieuwe album ‘3’ dat 26 oktober 2018 uitkwam.
Vrijstad
Het opgroeien in een vrijstad heeft Lukas Graham gemaakt tot wie hij vandaag de dag is. „Ik was een gelukkig kind en ik had niet veel geld en ik was ook niet beroemd. Ik kan gelukkig zijn thuis met mijn gezin, maar ik houd van zingen. Dus ik zou nog steeds zingen en liedjes schrijven, zelfs als er niet zoveel mensen naar mijn liedjes zouden luisteren”, vertelt hij terwijl hij zijn zwarte beanie goed op zijn hoofd doet.
Graham vindt dat muziek veel meer dan alleen een vlucht uit de werkelijkheid is. „Er zijn veel manieren om te ontsnappen van de wereld waar we in leven: bier, drugs, fastfood, strippers. Ik zou muziek meer omschrijven als literatuur. Het is escapisme en een hulpmiddel bij zelfreflectie.”
De geboorte van zijn dochter in 2016 liet hem inzien dat hij wel degelijk een podium heeft en dat hij dat wil gebruiken om zijn stem te laten horen. „Als we stoppen met luisteren naar de mensen met wie we het niet eens zijn, worden we hele simpele, saaie mensen. Het is heel belangrijk om met mensen te praten die het niet met je eens zijn”, stelt Graham. De idealen die hij naleeft komen deels voort uit zijn jeugd.
De dertigjarige Deen groeide op in een vrijstad genaamd Christiania, vlakbij Kopenhagen. De vrijstad was zelfverklaard en deels onafhankelijk, met zijn eigen regels. „De belangrijkste regel is: je kunt doen wat je wilt, zolang je een ander er maar niet van weerhoudt om te doen wat hij/zij wil doen.” Volgens Graham denken mensen vandaag de dag „dat ze onafhankelijk kunnen zijn terwijl dat helemaal niet kan, omdat iedereen met elkaar verbonden is”.
Reflectie
De collectieve gedachte achter zijn albums komen dan ook voort uit zijn jeugd in Christiania. „Het idee is dat we samen sterker zijn en individueel zwakker. ‘Wellness starts with we, illness starts with I’”, vertelt Graham.
Zijn muziek is een reflectie van zijn leven. Het derde album van de band, dat in oktober dit jaar uitkwam, staat vol met persoonlijke songs. Zo is het liedje ‘Lullaby’ een paar weken na de geboorte van zijn dochter, Viola, geschreven.
Een ander heftig moment vond plaats in januari dit jaar. „Mijn vriend William heeft zelfmoord gepleegd. Dat was een shock voor ons allemaal. ‘Not A Damn Thing Changed’ is ook een eerbetoon aan hem, want alles is anders. William heeft zichzelf gedood, mijn dochter is geboren. Het is alsof doordat alles veranderd is, er eigenlijk helemaal niks veranderd is”, stelt Graham.
Een ander realisatiemoment voor hem was het overlijden van zijn vader. „Mijn vader overleed zes jaar geleden, dus ik weet dat er een dag komt waarop ik ook doodga. Mijn dochter gaat dat voelen. Dus ik ga mijn dochter meer pijn doen dan welke jongen dan ook. Daarom het liedje ‘Stick Around For Now’.”
Niet alle liedjes die Graham schrijft komen ook daadwerkelijk op een album terecht. Hij stelt dat je soms de verkeerde liedjes moet schrijven om de goede liedjes te schrijven. Zo kun je honderd liedjes geschreven hebben. De laatste tien hebben volgens Graham het potentieel om beter te worden dan de eerste tien, al kunnen die ook geweldig zijn.
Perfectie
„Je moet je ervan bewust zijn dat zodra je het creatieve proces stopt, je geen kans meer hebt om iets te verbeteren.” Waar zijn aandacht volledig uitgaat naar het creatieve proces van liedjes schrijven, blijven zijn albumcovers simpel en persoonlijk.
Graham gebruikt namelijk altijd hetzelfde schilderij als albumhoes. „Ik houd heel erg van dit schilderij, het hangt in een café dichtbij waar ik vandaan kom. Vroeger ging ik er soms met mijn familie eten. Nu neem ik mijn eigen gezin mee om er te eten. Het schilderij heet The Lady With The Bottles, het is van een echt vrouwelijk lichaam zonder siliconen en botox. Haar lichaam is niet aangepast naar ons standaard ideaal van het begrip ‘perfectie’. Het is naakt en eerlijk.”
Graham hecht veel waarde aan echtheid. Niks of niemand is perfect en daar moeten we volgens hem ook niet naar streven. „Wij mensen zijn als water, we willen de barsten en gaten opvullen om dingen perfect te maken. Maar niks is perfect dus raken we teleurgesteld en gaan we opzoek naar een nieuw gat dat we kunnen opvullen. Als je accepteert dat dat niet kan, wordt alles veel leuker. Het is niet verdrietig dat sommige dingen gebroken zijn. Sommige dingen horen gebroken te zijn.”