Pierre Oitmann Entertainment 24 jan 2019, 13:00

Leestijd: 4 minuten

Alain Clark wil dingen laten rijpen

Na drie jaar gewerkt te hebben aan zijn voorgaande album, het commercieel gezien teleurstellende Bad Therapy, komt Alain Clark vrij snel met de opvolger. Hierop lijkt hij zijn ambities voor wereldfaam aan de kant te hebben geschoven. „Het voelt als een verademing”, zegt hij tegen Metro.

Sinds het uitbrengen van zijn eerste Engelstalige album Live It Out in 2007 gaat het Alain Clark voor de wind. Die plaat stond wekenlang in de top 10 en zijn volgende langspeler, Colorblind, piekte zelfs op nummer 1. Generation Love Survival (2012) en Walk With Me (2014) waren wederom grote verkoopsuccessen. Dankzij een contract bij het Amerikaanse platenlabel Concord kreeg Clark de gelegenheid om in Los Angeles met tientallen songschrijvers en een van de producers van Justin Bieber te werken aan Bad Therapy. Dat leverde hem ironisch genoeg geen hit op. „Het is een therapeutische periode geweest”, verklaart hij. „Nu kan ik zeggen dat het geholpen heeft.” In een riante hotelkamer aan de Dam beschrijft Clark hoe dat proces geleid heeft tot de opnames van zijn dit voorjaar te verschijnen album Sunday Afternoon.

„Het is een groot contrast met Bad Therapy”, legt hij uit over de opnamesessies van Sunday Afternoon, waarin hij werd bijgestaan door de Australische producer Justin Stanley. Het programma De Beste Zangers Van Nederland speelde daar een rol in. „Ik had een aantal jaar nee tegen ze gezegd, omdat het programma in het begin iets meer een competitief element had en dat is niet mijn ding, in relatie tot muziek. Ik wist niet of het bij me paste, met een camera op mijn gezicht en dat hele amicale aspect, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan. Het productieteam is bij me langs geweest en na een minuut voelde ik al dat het heel oprecht was. Ik was meteen om.”

Bankhangen

„Tijdens die periode van De Beste Zangers heb ik weer geleerd dat liedjes gewoon heel klein kunnen zijn”, vervolgt hij. „Sterker nog: het is vaak meer dan genoeg.” Terug naar de basis dus, met een gitaar op schoot liedjes schrijven. „Ik schreef vaak ’s avonds met een kaarsje aan. Ik had me nu voorgenomen: ik kom niet van de bank af voor ik een liedje af heb.” Na Bad Therapy, waarop elk liedje met een andere hitschrijver is vervaardigd, wilde Clark weer een hele plaat in zijn eentje schrijven. „Het is leuk mensen te leren kennen en dergelijke samenwerkingen aan te gaan, maar het is duidelijk voor mij dat het niet mijn favoriete manier van schrijven is, nee.”

Clark beschrijft hoe het maken van liedjes met broodschrijvers eraan toegaat. „Wat ik persoonlijk prettig vind, is om het eerste uur of paar uur niet te schrijven, maar eerst te gaan lunchen of praten over dingen. Vaak ontstaan daar al de stille beginselen van liedjes. Ik heb ook voorbeelden dat we binnen vijf minuten al aan het schrijven waren, maar dat voelt een beetje zakelijk. Zeker als je het al langer doet, kun je op een hele technische manier schrijven. Dan kijk je om je heen in de kamer”, zegt hij terwijl hij de hotelkamer verkent, „en je ziet een spiegel en een lamp. Je zoekt daar een metafoor bij en dan schrijf je er een liedje over.” Hij pauzeert even. „Dat is eigenlijk best wel mooi; een spiegel en een lamp.”

Rijpen

Momenteel legt hij de laatste hand aan Sunday Afternoon. Aanvankelijk was het idee om de plaat uit te brengen op dezelfde dag als zijn voorstelling ‘Closer’ in theater Carré, maar hij heeft besloten om nog langer aan zijn album te werken. Opmerkelijk, in een tijd waarin popartiesten steeds sneller en steeds meer muziek uitbrengen. „Ik ben het nog niet zo gewend, al hoop ik wel zo ingericht te kunnen zijn om dat ook zo te doen. Maar als mens hou ik ook van dingen die langzaam groeien. Ik heb een huis vol met vintage spullen, ik luister oude muziek. Ik hou van dingen die rijpen.”

Gedurende de uitverkochte voorstelling in Carré blikt Alain Clark tevens terug op de afgelopen tien jaar van zijn succesvolle carrière. „Ik heb de oude jongens uit de Live It Out-tijd weer gevraagd, want ik ben weer op die plek qua energie en ze kennen mij ook, dus ik wil het graag met hen vieren.” Hij hoopt een spontane en intieme setting neer te zetten, met veel verhalen bij de liedjes. „Ik wil het laten voelen alsof je bij me thuis of in de studio binnenloopt.” Inmiddels zijn er ook theatershows in drie andere zalen aangekondigd waar hij zijn nieuwe songs gaat zingen. De relaxte vibe van die nummers komt helemaal overeen met hoe hij nu in het leven staat. „Liedjes zijn altijd polaroids geweest van bepaalde periode en dat is nu ook zo.”

Foto’s: Rahi Rezvani en ANP