Pierre Oitmann Entertainment 1 nov 2018, 07:00

Leestijd: 4 minuten

The Prodigy gooit frustraties eruit

The Prodigy klinkt op zijn nieuwe album No Tourists nog net zo energiek als ten tijde van de grote hits uit de jaren 90. Oprichter Liam Howlett legt uit hoe dat komt: „Ik componeer alleen muziek als ik boos ben, niet wanneer ik me vrolijk voel.”

Beukende baslijnen, snerende synthesizers, vervormde vocalen en hyperactieve hi-hats. Dat zijn een aantal van de kenmerken van de bejubelde Prodigy-albums Music For The Jilted Generation (1994) en The Fat Of The Land (1997). The Prodigy maakte de ultieme nineties-pubermuziek, maar ook in 2018 klinkt de Britse dance-act nog heel opstandig. Misschien wel meer dan in lange tijd, mede vanwege de beelden die Howlett in het nieuws ziet. Zijn frustraties vormen de basis voor No Tourists. „Blijdschap betekent luiheid voor een creatieve geest”, is hij van mening. „Als ik me zorgen maak, ben ik productiever. Daarom kwamen de nummers voor dit album me praktisch aanwaaien. We hebben ze zo gemaakt dat ze lekker agressief klinken als we ze live spelen, ook al is alles elektronisch.”

De tracks zijn gemaakt met de recente aanslagen in Londen nog vers in het geheugen, al zijn ze net zozeer geïnspireerd door cyberterrorisme, het oprukken van extreemrechtse groeperingen en de vluchtelingencrisis. „Ik woon in Londen, dus ik zit er middenin. De andere jongens (vocalisten Keith Flint en Maxim, red.) merken er minder van, want die wonen op het platteland. Ik ben overal van op de hoogte en dat voedt mijn muziek. Dat wekt woede in mij op, dus dat is een directe bron van inspiratie. Wij dragen onze boodschap uit in klanken, want het is niet dat ik politiek getinte teksten schrijf. We besteden veel tijd aan onze songteksten. Je zou het misschien niet zeggen, maar er zit altijd een diepere betekenis achter.”

Concentratieproblemen

No Tourists verschijnt drie jaar na het laatste album The Day Is My Enemy, wat voor The Prodigy relatief snel is. In het verleden duurde het soms vijf tot zeven jaar voor er weer nieuwe nummers uitkwamen. „Ik kan niet verklaren waarom het in het verleden zolang geduurd heeft, alleen dat ik op een gegeven moment niet meer zoveel zin had om albums te maken, omdat het me zoveel tijd kostte. Ik zat eraan te denken om ep’s te maken, met als enige reden dat ik dan sneller muziek kon uitbrengen. Alles gaat tegenwoordig sneller en je kunt er niet meer vijf jaar over doen om een plaat te maken. Op een gegeven moment begon ik met schrijven van nieuwe tracks en binnen een paar maanden had ik er al een aantal klaar.”

„Toen ik eenmaal besloten had wél een album te maken, was dat het enige waar ik al mijn tijd instak. Ik heb vrienden genegeerd en nachtenlang doorgewerkt. Ik probeerde het maximale aantal uren per dag wakker te zijn dat fysiek mogelijk was. Tijdens tournees heb ik ook veel muziek geschreven.” No Tourists kwam makkelijker tot stand dan de voorganger. Howlett legt uit dat de titel The Day Is My Enemy op hemzelf van toepassing was. „Ik dronk behoorlijk veel tijdens de opnames van de vorige plaat. Toen we halverwege waren, merkte ik dat het me afremde. Dat album is vooral in de nachtelijke uurtjes gemaakt, want overdag kon ik me niet concentreren.”

Dagjesmensen

„Op een gegeven moment vond ik er niks meer aan, dus toen ben ik ermee gestopt”, zegt hij over zijn drankgebruik. „Ik heb een sterke wil. Ik doe wat nodig is om mijn muziek te maken. Mijn hoofd moet ernaar staan. Het is moeilijk iets te creëren wanneer alles hetzelfde blijft. Er is verandering nodig.” Met de titel van het nieuwe album uit The Prodigy zijn zorgen over de invloed van grote techbedrijven als Facebook en Google. „Mensen zijn luier geworden. Dat is de schuld van het internet. Alles is makkelijk en alles ze voorgeschoteld krijgen, vinden ze leuk. Daardoor gaan ze niet meer zelf op onderzoek uit. Alsof het dagjesmensen zijn in Londen. Wij van The Prodigy zijn nooit toeristen geweest, maar ontdekkingsreizigers. We hebben altijd koers gezet naar nieuwe bestemmingen.”

Howlett kijkt uit naar de aankomende concertreeks, waar veel nieuwe nummers voor het eerst worden gespeeld. „Het touren houdt ons jong van geest. We hebben geen reden om te stoppen.” Toch hebben de bandleden van The Prodigy een paar keer bijna op het punt gestaan om de stekker eruit te trekken. „Toen we begonnen, kon ik me niet eens voorstellen dat we het drie maanden met elkaar zouden uithouden. Zo is het eigenlijk altijd gebleven”, erkent hij. „We hebben er twee of drie keer serieus over nagedacht om ermee te kappen. Elke band heeft zijn ups en downs. Zolang de mensen het nog steeds leuk vinden wat we doen, wil ik er in elk geval nog mee doorgaan.”

The Prodigy geeft op 9 december een concert in de Ziggo Dome.