Jason Mraz: Ik vertel niet wie fucking Jason Mraz is
Hoewel Jason Mraz beweert dat hij amper herkend wordt, hoopt hij luisteraars wel te emotioneren met zijn nummers. “Mensen hoeven niet te weten wie fucking Jason Mraz is”, zegt hij tegen Metro. “Ik wil gewoon dat ze mijn liedjes mooi vinden.”
Vier jaar na zijn album Yes!, dat enkel in Nederland de nummer 1-positie bereikte in de verkooplijsten, is de Amerikaanse singer-songwriter terug met de opvolger Know. Aanvankelijk wilde hij de plaat No! noemen, maar dat vond hij te negatief klinken. “Know klinkt hetzelfde als No!, al is het veel positiever. Wat er ook zou gebeuren, dit moest de titel worden. Een van de redenen is omdat ik hoop dat mensen hierdoor ook weer naar Yes! gaan luisteren, want ik ben apetrots op die plaat. Los daarvan is het niet zo dat die twee echt bij elkaar horen. Anderzijds, ergens ook weer wel. Het zijn meer neefjes van elkaar dan broertjes.”
Muzikaal gezien grijpt Mraz juist terug naar zijn inmiddels tien jaar oude succesalbum We Sing. We Dance. We Steal Things., met daarop de top 10-hits ‘I’m Yours’ en ‘Lucky’. “Het is een uitdaging om nog steeds jong en lollig te klinken als je 41 bent”, zegt hij met een glimlach. “Je wilt ook aan jezelf bewijzen dat je niet ouder aan het worden bent. Als ik naar nieuw werk van wat oudere artiesten luister, hoop ik altijd dat ze nog net zoals vroeger klinken, maar meestal klinken ze uitgeblust. Ik wil een stukje van die nostalgie herbeleven.”
Grootse statements
Een paar van de liedjes op Know heeft Mraz al tien, vijftien jaar geleden op papier gezet. “Ik heb ‘Sleeping To Dream’ geschreven voor mijn eerste album, al heb ik dat nummer uiteindelijk geschrapt. Daarna is het wel terechtgekomen op een live-album, maar toen was het niet eens helemaal af. Iemand van mijn platenmaatschappij vroeg me waarom het nooit op een studioalbum heb gezet. Diezelfde persoon griste ook ‘Have It All’ uit de prullenmand. Ik ben continu met nieuwe nummers bezig, dus dan vergeet ik wat er nog allemaal op de plank ligt.”
Mraz vertelt dat hij eigenlijk bezig was met een album dat Master Peace zou heten. Bezorgd over het polariserende politieke klimaat in de VS en de schade die het presidentschap van Trump het milieu mogelijk zou toebrengen, wilde Mraz grootste statements maken op Master Peace. “De liedjes die ik geschreven had, werden afgekeurd door de platenfirma”, aldus de zanger. Hij kwam er gaandeweg achter dat zijn werkgever gelijk had om geen groen licht te geven voor het album. “Na verloop van tijd was ik er zelf ook wel klaar mee, want nadat ik de nummers een paar live had gezongen, raakte ik zelf al vermoeid van al die goedbedoelde boodschappen. Het sloeg niet aan.”
Rolmodel
Vervolgens besloot Mraz zijn belerende, politiekgetinte nummers te verruilen voor zorgeloze luisterliedjes. “Er zijn er maar weinig artiesten die het lukt om zich uit te spreken tegen Trump. De reden daarvan is dat socialmedia nu net zoiets zijn als televisie. Er is een constante stroom van informatie en iedereen kiest zijn eigen waarheid. Dat is nog een reden waarom ik Know als albumtitel wilde. Wat weten we nu echt? Als ik diep in mijn hart kijk, weet ik dat ik niets kan doen aan wat er gaande is in de overheid en ik kan geen oorlog verhinderen, maar ik kan wél invloed uitoefenen op jonge mensen door een goed rolmodel te zijn.”
Gedurende concerten kwam Mraz erachter dat zijn links-liberale gedachtegoed en filantropische werkzaamheden niet altijd stroken met zijn carrière als muzikant. “Toen ik optrad ten tijde van presidentsverkiezingen, werd ik soms door concertbezoekers berispt als ik me erover uitsprak. ‘Hou je muil en speel je liedje!’, werd dan geroepen. Dat is klote. Moet ik mijn burgerschap scheiden van het podium dat ik als muzikant gebruik? Dat voelt vreemd en frustrerend. Enerzijds wil ik van dat recht gebruikmaken, terwijl ik ook weer niet wil deelnemen aan die zinloze discussie.”
Ecologische voetafdruk
Nadat Mraz tijdens opnames van een talkshow in gesprek raakte met milieuactivist Al Gore volgde een uitnodiging om met wetenschappers en wereldleiders af te reizen naar Antarctica voor onderzoek naar klimaatverandering. “Op weg naar huis voelde ik me schuldig omdat ik voor de reis er naartoe op een boot heb gezeten die tonnen aan brandstof verbruikt en ik vervolgens het vliegtuig instapte. Daarnaast ben ik me ervan bewust dat mijn ecologische voetafdruk als muzikant bizar groot is, omdat ik de hele wereld afreis en cd’s uitbreng. Daarom ben ik op zoek gegaan naar boomplantprojecten waar ik op de een of andere manier aan mee kon werken.”
Die milieuvriendelijke instelling past Mraz ook op zijn merchandise toe. “Een goed voorbeeld zijn onze T-shirts. Wanneer ze aan het einde van de tournee niet verkocht zijn, blijven we ermee zitten. Vroeger doneerden we ze dan ergens aan of we maakten er kussenslopen of iets dergelijks van. We hebben een bedrijf in Spanje gevonden die een methode bedacht heeft om van oud textiel nieuw garen te maken. Nu worden al onze nieuwe T-shirts van gerecyclede oude T-shirts gemaakt. Zo komen ze niet op de vuilnisbelt terecht, we proberen ‘fast fashion’ af te remmen en we hebben minder grondstoffen nodig. Wanneer je een product maakt, moet je nadenken over de levensduur en het doel ervan.”
Jason Mraz treedt op 3 maart 2019 op in AFAS Live. Het concert is uitverkocht.