Pierre Oitmann Entertainment 26 jun 2018, 06:15

Leestijd: 4 minuten

Kan Concert At Sea nóg groter worden?

Het is al dertien jaar een fenomeen tijdens het festivalseizoen: Concert At Sea. Wat begon als een eendaags muziekfeest met een handvol acts, is uitgegroeid tot een van de grootste evenementen van Nederland. „De formule is ijzersterk”, concludeert Paskal Jakobsen.

Kort na het verschijnen van het ambitieuze album Umoja, met gastmuzikanten van over de gehele wereld, hadden de mannen van Bløf nog zo’n ambitieus project voor ogen: een eigen popfestival op de Brouwersdam in Zeeland. Die eerste editie uit 2006 was een doorslaand succes en drie jaar later werd Concert At Sea uitgebreid tot een tweedaags festival. Al gauw wisten internationale grootheden als Faithless, Lenny Kravitz, Skunk Anansie, Counting Crows, UB40 en James Morrison hun weg naar de Brouwersdam te vinden. Dit jaar staan er optredens van onder meer Alanis Morissette en Sting met Shaggy op het programma. Ook duurt Concert At Sea voor het eerst drie dagen. „We doen geen beloftes naar de toekomst, we willen eerst kijken hoe deze extra avond bevalt”, vertelt de zanger van Bløf aan Metro.

Waar de line-up van Concert At Sea in de beginjaren vooral bestond uit Nederlandse collega-artiesten als Ilse DeLange, Marco Borsato, Golden Earring, De Dijk, Anouk en het eveneens Zeeuwse Racoon, beseffen de organisatoren dat buitenlandse acts cruciaal zijn voor het programma-aanbod. „Wij zien ook dat de Nederlandse vijver niet zo heel groot is om in te vissen”, zegt Bløf-bassist, tekstschrijver en medeorganisator Peter Slager. „Om als festival een interessant programma aan te bieden, ben je gedwongen minstens één internationale naam uit te nodigen. Dat lukt sommige jaren beter dan andere. Sting zitten we bijvoorbeeld al een paar jaar achteraan.”

Kwaliteitsstempel

Alanis Morissette stond ook al jaren op het verlanglijstje, bekent Jakobsen. „Iedereen van onze leeftijd had die plaat en kende al haar nummers”, zegt hij over Morissette’s doorbraakalbum Jagged Little Pill uit 1995, met daarop de top 10-hit Ironic. „Ik had ’m niet, omdat iedereen ’m al had”, grapt Slager. Speciaal voor jonge festivalbezoekers wordt uitgepakt met Jonna Fraser, Broederliefde en Ronnie Flex. „We proberen een zo breed mogelijk palet aan acts neer te zetten, al moet het tegelijkertijd wél onze kwaliteitsstempel krijgen”, licht de Bløf-zanger toe. „We zullen niet van alle artiesten die optreden zelf de platen draaien of de concerten bezoeken, maar ze staan niet op het affiche als wij er niet achterstaan.”

Met veertigduizend bezoekers per dag is Concert At Sea een belangrijke toeristische attractie in Zeeland. Wat dat betreft hoeft het zeker niet groter te worden voor de organisatoren. Datzelfde geldt voor de balans tussen Nederlandse en buitenlandse artiesten. „Het voelt goed zoals het zich nu verhoudt”, vindt Jakobsen. „Je kunt ook niet terug wanneer het programma nog dertig procent meer internationale namen bevat. Het is niet zo evident dat je die ieder jaar kunt boeken. Dan ga je de concurrentie aan met Pinkpop en Lowlands.” Hij wijst erop dat uit de kaartverkoop blijkt dat het publiek het ermee eens is. „Als we het nog tien jaar zo kunnen volhouden, zijn we daar heel blij mee.”

Zoutelande

Alle 1620 inwoners van de Zeeuwse kustplaats Zoutelande zijn uitgenodigd om een dag van Concert At Sea gratis te bezoeken. Dit als een vriendelijk gebaar naar de dorpelingen toe, nadat Bløf eerder dit jaar de grootste hit uit zijn 26-jarige loopbaan scoorde met het gelijknamige liedje. Het duet met voormalig Hooverphonic-zangeres Geike Arnaert bezorgde Bløf tevens zijn eerste hit in België. „We sloegen daar nog geen deuk in een pakje boter”, erkent Slager. Niet alleen stond het nummer zes weken aan kop van de Ultratop, de Vlaamse hitlijst, maar het dorp werd plotsklaps een populair vakantieoord bij onze zuiderburen. „Toen Zoutelande ook in België een hit werd, zorgde dat voor een toeloop van dagjesmensen en langer verblijvende toeristen.”

De mannen van Bløf zijn verguld met het feit dat ze exact twintig jaar na hun doorbraak met de single Liefs Uit Londen nog zoveel mensen weten te raken met hun liedjes. „Het voelt heel goed om niet alleen op je welverdiende lauweren te rusten, maar om nog steeds een voor radio én internet relevante band te zijn”, stelt Jakobsen. De Zeeuwse identiteit wordt meer dan ooit omarmd. „Toen we ons in de beginjaren als een Zeeuwse band hadden neergezet, hadden we daar vrij snel tabak van. Dat was iets waar we vanaf wilden. Regiopop was toen heel groot, maar met alle namen die weggevallen zijn, is het geen term die nu gebezigd wordt. Je wortels worden belangrijker met de jaren. We voelen ons meer Zeeuw dan ooit.”