Mario Wisse Entertainment 14 mrt 2018, 09:15

Leestijd: 3 minuten

Actrice Elise van ‘t Laar fonkelt in Dorst

In het DeLaMar Theater in Amsterdam ging maandagavond Dorst in première, een zwartkomisch familiedrama met Simone Kleinsma (59) en Elise van ’t Laar (28) als moeder en dochter. Metro belde the day after the night before met de opvallend knap acterende Van ’t Laar.

Hoe was de grote première?
Indrukwekkend. Er zaten heel veel mensen uit het vak in de zaal die na afloop lovend waren. Ik vond het bovendien fijn dat we de film eindelijk aan iedereen konden laten zien. Ik ben alles nog een beetje aan het verwerken.

Waar gaat Dorst volgens jou over?
Over Coco, een jonge studente die eigenlijk niet zo goed weet wat ze met haar leven aanmoet. Als zij haar moeder tegenkomt op straat en te horen krijgt dat die niet lang meer te leven heeft, grijpt ze die situatie met beide handen aan en denkt: ik ga mijn moeder steunen en verzorgen. Eigenlijk gaat het over de goede bedoelingen van beiden die lastig samenkomen. Dat zorgt voor ongemakkelijke en – hoop ik – ontroerende momenten.

Wat voor type is Coco?
Coco is grillig, intuïtief, aanhankelijk, gevoelig en eigenwijs. Ze trekt heel graag haar eigen plan. Ze leidt een wild en nogal losbandig leven. Maar eigenlijk zoekt ze bij iedereen naar liefde.

Begrijp je haar?
Ja hoor, ook ik heb weleens van die fases. Ik woon bijvoorbeeld sinds drie maanden in Berlijn en daarheen verhuizen was ook een intuïtieve beslissing. Volgens mij hoor ik hier, dacht ik telkens wanneer ik in Berlijn was en dat gevoel heb ik gevolgd. Coco en ik hebben allebei een soort losheid. Dat is fijn, want zo kon ik uit mijn eigen leven putten.

Is dat fijner dan iemand spelen die in niets op je lijkt?
Eigenlijk niet, want ook dat is heel boeiend om te spelen. Simone (Kleinsma) speelt in Dorst mijn moeder Elisabeth, iemand die in bijna niets op haar lijkt. Simone is warm, uitbundig en liefdevol terwijl Elisabeth afstandelijk, rationeel en eigenlijk lichtelijk autistisch is. Heel knap hoe Simone dat neerzet.

Behalve met Simone Kleinsma stond je ook met Stefan de Walle, Leopold Witte en Patrick Stoof op de set. Hoe was het om met die oudere acteurs te werken?
Heel tof. Je voelt dat zij veel ervaring en kwaliteit hebben. Ze tilden mijn spel naar een hoger level.

Hoe ben je aan deze rol gekomen?
Ik ben gevraagd en dat is echt grote luxe. Saskia (Diesing, de regisseur van Dorst) had mij in twee films gezien en had zoiets van: volgens mij ben jij Coco. Ik heb koffie met haar gedronken en een dag met Simone gewerkt om te kijken of de chemie er was en toen was het beklonken.

Klopt het dat Saskia je vroeg in een periode dat je het acteren een beetje achter je aan het laten was?
Dat klopt wel, ja. Het gebeurt wel vaker dat ik denk: is dit het wel? Als het niet helemaal loopt zoals ik wil en ik heb weinig goede rollen, vraag ik mij soms af of er ik er krampachtig aan vast moet blijven houden. Maar elke keer als ik dan weer een rol speel, denk ik: dit is toch wat ik echt wil en wat ik mijn hele leven wil blijven doen.

Je speelt een paar scènes waarin je heel erg dronken bent, was dat moeilijk?
Acteertechnisch gezien vond ik dat de spannendste scènes. We hebben gerepeteerd hoe je dat fysiek over moet laten komen, want het gevaar bestaat dat je theatraal gaat lallen en dat wordt al snel tenenkrommend.

Heb je nog overwogen om echt dronken te worden?
Eeeehm… ik heb van tevoren wel stiekem één klein shotje wodka genomen, meer voor het idee. Het is geen goed idee om echt dronken te gaan spelen.

Dorst draait vanaf donderdag 15 maart in de Nederlandse bioscopen.