Constance van Amstel Entertainment 27 feb 2018, 06:24

Leestijd: 4 minuten

Ellie Lust dacht dat ze alles wel gezien had

Interview. De aanbiedingen voor tv-optredens stromen sinds haar deelname aan Wie is de Mol? binnen bij Ellie Lust, ’s lands bekendste politievrouw. Meestal zegt ze nee, maar Ellie op Patrouille kon ze niet weigeren. ‘Ik dacht: dit is het, dit is het tv-programma dat ik wil maken.’

Zeg je Ellie Lust, dan zeg je ‘etherdiscipline’. Voor 2016 had nog nooit iemand van deze politievakterm voor ordelijke portofooncommunicatie gehoord, maar nadat Lust hem dat jaar in onvervalst Amsterdams in Wie is de Mol? had geïntroduceerd, werd het gemeengoed. En de politiewoordvoerster een publieksfavoriet. Twee jaar na haar seizoen WIDM komen er nog wekelijks verzoeken voor tv-optredens bij haar binnen, zegt ze. „Tegen 85 procent van de verzoeken zeg ik nee. Ik vind dat een programma bij mij en mijn werk moet passen, en daarbij wil ik voorkomen dat mensen denken ‘daar heb je haar weer’ als ze de televisie aanzetten”, vertelt Lust als Metro haar spreekt naar aanleiding van de start van haar eerste eigen tv-programma Ellie op Patrouille.

Tegen dit nieuwe Avrotros-programma zei je dus wel ja, waarom?

Ik werd gebeld door producent MediaLane of ik een programmaformat wilde bespreken. Toen ben ik daar met mijn vrouw Boukje naartoe gegaan en legden ze me Ellie op Patrouille voor, een programma waarin ik als agent met verschillende politie-eenheden ter wereld mee zou lopen. Toen dacht ik: ‘natuurlijk, dit is het. Dit is het tv-programma dat ik wil maken.

Hier zat je op te wachten?

Nee, dat niet. Het is nooit een doel geweest voor mij om een tv-programma te krijgen. Wel heb ik ooit aangegeven ‘make me an offer I can’t refuse’. En dit was het.

Je trekt op met eenheden uit Israël, Bogota, San Francisco, Kenia, Dubai en Albanië. Wat was de rode lijn tussen al die verschillende korpsen?

Ik denk dat dat de liefde voor het vak is. In al die stukjes in de wereld waar ik heb mogen zijn, doet iedere politieagent iets om bij te dragen aan veiligheid of de zorg voor mensen. Ik ben niet naïef, en weet dat er op sommige plaatsen sprake is van corruptie of dat er soms buitensporig veel geweld wordt gebruikt, maar ik heb dat niet gezien. Ik heb overal mensen gesproken die vanuit hun hart iets willen betekenen.

Waar heb je je het meest over verbaasd?

Dat ik dacht dat ik met 20 jaar ervaring op straat in Amsterdam alles wel gezien had. Ik heb in Bogota met 350 agenten een inval gedaan in drugspanden waar we tientallen mensen op grond aantroffen, sommigen zonder ledematen, geen tanden, die drie jaar geen douche gezien hadden. Zo toekomstloos. Het ging om de dealers, maar de aanblik van al die verslaafde mensen was ongelooflijk. In Amsterdam kennen we onze junks ook wel, maar daar is in een stad met 10 miljoen mensen geen beginnen aan.

Ben je bang geweest?

Bang niet. Dat komt omdat ik geen bang mens ben, maar er zijn wel situaties waarin ik hyperalert ben geweest. In Bogota, maar ook in Albanië waar we achter vuurwapengevaarlijke verdachten aan zijn gegaan. Waar de burger naar achter stapt, stapt de politie naar voren. Dat is spannend, maar ons werk.

Was je vrouw-zijn nog een probleem in sommige landen?

Nee, zo heb ik dat niet ervaren. Ik ben een collega, dus one of us. Zelfs in Dubai waren er vrouwelijke agenten omdat daar veel dingen voor mannen en vrouwen gescheiden zijn en dan is een mannelijke beveiliger van bijvoorbeeld vrouwelijke leden van het koninklijk huis niet overal welkom.

En dat je openlijk lesbisch bent, was dat overal oké?

Dat deed er op zich natuurlijk niet toe, maar ik kies wel momenten waarop ik het wel of niet kan vertellen. In Colombia werd me een keer gevraagd of ik getrouwd was en kinderen had. Toen dacht ik wel: wat zal ik zeggen? Kan het ons belemmeren als ik de waarheid vertel? Want ik wil niet dat het ons draaischema belemmert. Ik ga dat dan dus ook niet als statement brengen.

Zou je na dit avontuur durven stellen dat het Nederlandse politieleven saai is?

Ik wilde zeggen dat het Nederlandse politieleven nooit saai is, maar routineklussen als een aanrijding of een geluidsoverlast zijn dat soms wel een beetje. Amsterdam kent wel grote incidenten, maar het is ook een soort dorp in vergelijking met andere delen van de wereld. Als ik zie hoe het ook kan zijn, dan hebben we het hier best goed.

Tot slot: Hoe is het in de rest van de wereld gesteld met de etherdiscipline?

Goed. Politiemensen snappen dat wel. Maar ik kom er ook in de afleveringen nog op terug, want etherdiscipline kent iedereen inmiddels wel, maar ik gooi er nog wel wat ander jargon in. Voor mij is dat normaal taalgebruik, maar de kijker zal er wel weer wat van vinden.

Ellie op Patrouille zie je op dinsdagavond om 21.25 uur op NPO1