Mario Wisse Entertainment 22 nov 2017, 09:22

Leestijd: 4 minuten

Nederlandse hiphop: veel meer dan money en bitches

Hij kwam bij Fresku thuis, zat in de auto bij Hef en liep rond in de kleedkamer van Ronnie Flex. Journalist Rajko Disseldorp (24) portretteerde voor zijn boek Hiphop in Nederland tien Nederlandse rappers. Zonder uitzondering praatten ze vrijuit over hun muziek, hun (vaak moeilijke) jeugd en hun ambities.

Wat betekent hiphop voor je?
Het zijn jongens die durven te zeggen wat ze denken en daarmee een stem zijn voor jongens die dat niet durven. Toen ik een jaar of vijftien was en zoekende, had ik daar veel aan. Ik was geen prater en de vragen die ik had stelde ik niet aan mijn vrienden of aan mijn oudrs. Die rappers werden een soort onzichtbare vrienden. Naar iemand als Sticks luisterde ik bijvoorbeeld zó veel dat ik het gevoel had dat hij tegen mij persoonlijk praatte. Rappers zijn wat mij betreft moderne dichters. Voor mij is hiphop poëzie. Iemand als Ronnie Flex vind ik een grote kunstenaar.

Hoe kan het dat Nederlandstalige hiphop is uitgegroeid tot de belangrijkste muziekstroming onder jongeren?
Daar zijn een paar belangrijke momenten voor geweest. Een daarvan is dat Spotify-streams op een bepaald moment zijn gaan meetellen in de charts. Toen werd ineens zichtbaar dat jongens als bijvoorbeeld Lijpe, die je in de traditionele media nog nooit was tegengekomen, miljoenen keren werd beluisterd. Een ander ding was New Wave. Dat begon bij hiphopsite Puna.nl dat een schrijfkamp had gefilmd met Keizer. Top Notch-baas Kees de Koning zag dat en dacht: dit moeten we ook doen, maar dan met jonge rappers. Dat resulteerde in New Wave waarin de tien beste, jonge rappers van Nederland van dat moment muziek gingen maken in een huis op Schiermonikoog. Dat leverde enorm veel energie en muziek vol bravoure op. Het is echt ontploft daar.

Is er iets wat de tien rappers die je sprak voor je boek gemeen hebben?
Allemaal hebben ze een strijd moeten leveren. Het leven dat ze hadden wilden ze niet meer, het moest anders. Hiphop werd een doel om hun leven te veranderen. Neem Boef, die heeft de criminaliteit achter zich gelaten omdat hij een heel sterke drive had om iets van zijn leven te maken. Ik denk dat veel jongeren zich daarin herkennen omdat ze zelf ook worstelen. Wat jongeren ook aanspreekt: deze rappers zeggen wat ze denken.

Wie van de tien spreekt jou het meest aan?
Hef. Dat heeft te maken met zijn muziek, zijn ongelooflijke verhaal (Hefs vader en moeder waren drugsdealers en toen Hef klein was namen junks speelgoed voor hem mee in ruil voor drugs) en met de manier waarop hij met mij als mens en als journalist omgaat.

Hoe gaat Hef met jou om dan?
Hij neemt alle tijd. Voor het boek reed ik met hem mee in zijn auto, ik at roti met hem in de kleedkamer – hij creëert een heel chille sfeer. Hij heeft ook veel toffe dingen verteld. Eigenlijk zou hij alle rappers mediatraining moeten geven. Populaire rappers van nu zijn niet alleen populair omdat ze rappen, maar ook vanwege hun persoonlijkheid.

Volgens verhalen, teksten en videoclips draait het bij veel rappers om money, bitches en drugs. Kun je dat bevestigen of ontkrachten?
Het klopt, maar ik voel bij de rappers die ik goed vind altijd een onderlaag; hun worsteling met het leven en hoe daarmee om te gaan. Ik ontkracht het dus niet want het is onderdeel van, maar er is veel meer. Dat heb ik ook in mijn boek proberen te verwerken.

Door jou geïnterviewde rappers als Boef, Fresku en Typhoon zijn inmiddels bekend bij het grote publiek. Worden Hef, Ares, Bokoesam en Sevn Alias dat binnenkort ook?
Is niet helemaal waar wat je zegt. Het ligt er aan in welke wereld je leeft. Als je het jongeren vraagt zouden die je vragen wie Fresku is. Voor hen is Sevn Alias dé rapper. Sevn Alias heeft maandelijks 1,2 miljoen luisteraars op Spotify, terwijl Fresku er volgens mij ‘maar’ iets van 180.000 heeft. Maar Fresku, Boef, Typhoon en – niet in mijn boek – Lil’ Kleine zijn bekend bij volgers van de traditionele media, omdat ze weleens bij DWDD zitten.

Rappers hebben de reputatie de klok niet erg serieus te nemen. Was het afzien op dat gebied bij het maken van je boek?
Viel eigenlijk wel mee. Het scheelt waarschijnlijk dat ik ze allemaal vaker dan één keer gesproken heb, dan bouw je een band op. Bij andere rappers, die niet in dit boek staan, heb ik meegemaakt dat ze niet op kwamen dagen. Of dat ze vrienden en neven meenamen en tijdens het gesprek ook een broodje shoarma aan het eten waren en de hele tijd hun jas aanhielden.

Wat vind je daarvan?
Als ik hen was, zou ik een interview als een zakelijke afspraak zien en me ook zo gedragen. Veel rappers doen dat niet. Maar dat is tegelijkertijd ook wel weer mooi, ze blijven zichzelf.

Hiphop in Nederland – de tien rappers van nu (17,50 euro) is verschenen bij Uitgeverij Q. Op maandag 27 november is er een releaseparty van het boek in de Amsterdamse Melkweg. Onder anderen Hef en Fresku komen optreden. Er zijn nog kaartjes.