Erik Jonk Entertainment 13 okt 2017, 05:30

Leestijd: 4 minuten

Linda de Mol: Je vindt me vast hopeloos ouderwets

Als iemand met haar tijd is meegegaan, dan is het presentatrice Linda de Mol wel. Maar oh, wat verlangt ze naar knus tv-kijken met haar gezin. Net als vroeger.

Met Oh, Wat Een Jaar! keert Linda de Mol terug naar de dingen van weleer. De gulden, het cassettebandje, broeken met wijde pijpen, de Raider in plaats van de Twix, de lolobal, noem maar op. In het nieuwe programma op de zaterdagavond van RTL loodst zij ons (en honderd jongeren in de show) door acht verschillende jaren, met Jeroen van Koningsbrugge en Ruben Nicolai als teamcaptains aan haar zijde.

Kneiter van hits

Wat waren de rages? Welke bijzondere tv-fragmenten kwamen er voorbij? Wie scoorde er een kneiter van een hit? Als vijftiger weet Linda de Mol zelf waarschijnlijk het antwoord op veel vragen uit de show. Ze is op het gebied van tv-programma’s, Linda.tv en haar eigen magazine echter altijd met haar tijd meegegaan. En toch is ze best ouderwets, geeft ze toe. Maar daarover later meer, want er is dit televisiejaar ‘heel veel Linda’.

Zonder na te denken ratelt De Mol de imposante rij op: „Acht afleveringen Oh, Wat Een Jaar!, vier Story Of My Lifes, elf Miljoenenjachten, acht Weet Ik Veels, vijf Linda’s Zomerweken en acht afleveringen Familie Kruys…” Het werd bijna te veel van het goede. „Toen het nieuwe programma Oh, Wat Een Jaar! op tafel kwam, heb ik meteen gezegd: dan moet er ook iets uit. Er kan namelijk niets meer bij. Daarom doe ik dit seizoen geen Ik Hou Van Holland. Dat vind ik eng, want het is natuurlijk populair. Het scoort nog steeds heel goed, dus waarom zouden we die schrappen? Maar ja, het kon niet anders.”

Eén jaar centraal

„Qua feel op de zaterdagavond is Oh, Wat Een Jaar! wel een goede vervanger”, vergoelijkt de tv-ster haar keuze. „Het thema is echter iets anders, want het gaat niet over Nederland maar over de hele wereld. Elke aflevering staat er één jaar centraal. Stel dat we het hebben over 1974, dan zien we er allemaal uit als in 1974: het decor is helemaal 1974, we eten hapjes uit 1974 en de gasten van die avond hebben het jaar bewust meegemaakt. Zij waren toen minimaal 14. Ja, we hebben soms wat oudere gasten. Dat is ook weleens leuk, toch? Dat je eens Karin Bloemen, Jan de Hoop of Ad Visser uit kunt nodigen.”

Linda zelf mist best ‘dingen van toen’, beseft zij als (bijna) verdwenen zaken als het cassettebandje uit het programma in het gesprek met Metro aan de orde komen. „Wat ik persoonlijk heel erg mis is het thuis samen beleven en kijken van televisieprogramma’s. Of het nu een film is, of een quiz of het nieuws. Je beleeft samen niets meer, want iedereen zit op z’n eigen manier naar iets te kijken. Je zult me wel hopeloos ouderwets vinden. Maar ja, ik mis dat, samen met de kinderen op zaterdagavond naar dingen kijken. Of lekker op zondagavond samen voor Studio Sport zitten.”

Opzoeken op Netflix

Om toch maar weer even vanuit ‘die goeie oude tijd’ naar de 2017 te flitsen: „Weet je wat we met z’n vieren thuis wel doen? Opzoeken wat we op Netflix alle vier leuk vinden.” Hoewel het maar om gezinsleden gaat: „Tja, het is echt moeilijk om ons allemaal bij elkaar te krijgen.”

Oh, Wat Een Jaar! (om 20.00 uur op RTL 4) is vanaf zaterdag acht keer op de zaterdagavond te zien. „De jaren die we behandelen lopen trouwens van 1965 tot en met 2001”, wil Linda nog even kwijt. En of ze het al niet druk genoeg heeft: „Ach, kunnen we weer 37 shows maken!”

Zoektocht The Story of My Life

De tweede reeks van The Story of My Life heeft Linda de Mol net achter de rug. Het programma waarin stellen stokoud worden gemaakt trok tussen de 750.000 en 950.000 kijkers. Het vinden van kandidaten vond Linda de Mol bepaald geen gemakkelijke klus. André Hazes en zijn Monique (foto), Carlo Boszhard en Herald Adolfs, Renate en Winston Gerschtanowitz en Victoria Koblenko / Evgeniy Levchenko kreeg ze zover.

Linda: „Het was best moeilijk om vier koppels te vinden die wilden meedoen. Er zijn namelijk nogal wat voorwaarden. Je moet redelijk jong zijn, anders kun je iemand niet twee keer ouder maken. Je moet als kijker beide personen wel een beetje kennen, anders zou het misschien minder boeiend kunnen zijn. Twee keer vier uur stil zitten in de grime, dat moet je maar willen. Zonder telefoon en zonder televisie, zonder spiegels… Ga er maar aan staan. Bovendien moet je bereid zijn om heel open over je leven te vertellen. Dat alles maakt het tot iets heel pittigs. De dag duurt voor de deelnemers zo ontzettend lang, dat ik er als presentatrice gewoon vergaderingen over andere programma’s tussendoor kon doen, haha.”