Constance van Amstel
Constance van Amstel Entertainment 28 sep 2017, 
Leestijd: 3 minuten

Birgit Schuurman heeft haar muzikale vuur hervonden

Twaalf jaar na album Sticky Tales is Birgit Schuurman terug met eigen muziek. Op Fuel My Fire heeft ze het vuur weer gevonden. Tijd voor een belletje met de zangeres.

Goedemorgen. Een interview om 9 uur is niet heel rock ‘n roll, he?

Haha, nee, maar ja, ik heb net mijn kind naar school gebracht en moet zo weer repeteren. It’s a busy schedule! Ik denk zelf ook weleens: waar is die tijd toch gebleven dat ik om 9 uur nog lag te tukken?

Het zijn drukke tijden, want je hebt voor het eerst in jaren weer een eigen single uit. Waarom heeft het zo lang geduurd?

Ik heb jaren terug drie albums uitgebracht, maar het vuur dat ik toen voelde was een beetje gedoofd. Ik had niet meer het gevoel dat ik aan het maken was wat ik wilde maken en het lukte me ook niet om erachter te komen wat ik dan wel wilde maken. Snap je? Ondertussen werd het steeds drukker met films, televisie en theater, dus daar heb ik toen voor gekozen, dat was een nieuwe spannende weg. Maar opeens ben je dan tien jaar verder!

En nu voelde je het wel weer?

Ja. Ik heb daar ook echt tijd voor genomen. Een paar jaar geleden zou ik met onder anderen Ali B. en Loes Luca het theater in gaan en daarvoor zou ik zelf ook wat liedjes schrijven. Toen ging dat stuk opeens niet door, maar ik dacht wel: he dat schrijven voelde weer goed. Toen ben ik met mijn gitarist/producer Bart Janssen met een akkoord begonnen en nu zijn we hier.

Slaat de titel van je nieuwe single Fuel My Fire ook op dat hervonden vuur?

Het gaat vooral om dat verlangen om dat vuur weer te voelen. Hoe ouder je wordt, hoe vaker je kunt verlangen naar de dagen dat het allemaal wat meer blanco was. Soms zou ik bijvoorbeeld weleens terug in de tijd willen gaan om te zien hoe zou was gelopen als ik een ander pad had bewandeld. Niet omdat ik niet wil zijn waar ik nu ben, maar ik ben benieuwd naar wat ik niet ken. Het is eigenlijk een soort lust for life, een gretigheid naar het leven.

Op het album dat in het voorjaar verschijnt, vertel je je eigen muzikale verhaal. Waar gaat dat over?

Als je naar artiesten kijkt, zie je vaak een rode draad door iemands carrière lopen. Ik dacht altijd dat ik dat niet had. Maar als ik kijk naar het werk dat ik de afgelopen jaren heb gemaakt, dan is de gemene deler de tegenstrijdige verlangens die in mij om bestaansrecht vechten. Zowel het verlangen naar vastgehouden worden en intimiteit als het verlangen om ongebonden nog elk avontuur te beleven, van elke duikplank te springen en tot diep in de nacht met vrienden naakt op de tafel te dansen. En het gaat dus over die strijd tussen het melancholische verlangen naar vroeger en het willen weten wat er morgen gaat gebeuren.

Hoe zou je je nieuwe geluid zelf omschrijven?

Ik vind dat altijd lastig om het te omschrijven. Het is geen jazz, geen hiphop en geen rock, het is popmuziek. Maar popmuziek kan zowel Katy Perry zijn als Lana del Rey. Het is een soort bitter sweet popmuziek. Niet per se supervrolijk, maar ook zeker niet depri. Wat ik belangrijk vind in al mijn songs is dat er altijd een silver lining is. Ook al gaat het over iets waar je verdrietig van wordt, dat je toch altijd hoop voelt.

Waar kunnen mensen je nieuwe muziek straks horen?

De single wordt al flink gedraaid op Radio 2 en ook op andere zender hoor ik ’m al voorbij komen, daar ben ik heel blij mee. Ik hoop vooral dat ik vanaf het voorjaar mee kan draaien met het festivalseizoen. Ik wil graag bij de mensen binnenkomen die op mooie festivals komen omdat ze een bepaalde muzieksmaak hebben , en ze dan daar kennis kunnen laten maken met mijn nieuwe songs. Ook jongeren die mij niet kennen van mijn muziek, hoop ik te verrassen en betoveren.

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.