Erik Jonk Entertainment 21 nov 2016, 13:26

Leestijd: 4 minuten

Petticoat: Abbey Hoes wil lekker Abbey blijven

De nieuwe Chantal, de nieuwe Carice… Het zegt actrice Abbey Hoes eigenlijk niet zo veel. Zij is lekker Abbey.

Je zou haar zo in de jaren 50 zien ronddartelen en misschien ook wel in de flower powertijd. Abbey Hoes (22), Gouden Kalfwinnares 2014 voor Nena en absoluut acteertalent. De Amsterdamse is vanaf donderdag (KRO-NCRV, NPO 1) te zien in de muzikale dramaserie Petticoat.

Bekrompen dorp

Petticoat, eerder speciaal voor Chantal Janzen als musical geschreven, gaat over Pattie Jagersma, die met haar vader in het nogal communistische Groningen van de jaren 50 woont. Zij wil haar bekrompen dorp dolgraag verlaten en zangeres worden en verruilt het noorden dan ook voor de grote stad. Daar wordt zij een superster van de meidengroep Petticoat, leert ze zichzelf kennen en zeker ook de showbizzwereld. Die is natuurlijk lang niet zo mooi als het lijkt. De serie bevat liedjes die Doe Maarvoorman en componist Hennie Vrienten al voor de musical schreef. Naast Abbey Hoes zijn onder meer Hajo Bruins, Freek Bartels, Martijn Fischer en Marlijn Weerdenburg in Petticoat te zien.

Hoes spreekt Gronings in de serie en moest ervoor naar een taalcoach. „Ik moest stukjes uit de krant voorlezen enzo, hartstikke leuk. Volgens mij is het wel goed gelukt, al zullen er wel weer mensen over vallen dat het niet helemáál klopt. We hebben het dialect echter met respect behandeld en er een eigen versie van gemaakt, zodat de rest van Nederland er zich in kan vinden.”

Prime time

Als musical werd Petticoat in 2010 omarmd door pers en publiek, dat zou met deze prime-timeserie ook weleens kunnen gebeuren. Hoes heeft de theaterversie niet gezien. „Ik ben er heel erg benieuwd naar, maar ga de musical pas kijken als de serie op tv is geweest.” Ook haar voorgangster Chantal Janzen heeft ze er niet over gesproken. Hoes wilde graag haar eigen Pattie Jagersma creëren en voelde geen druk dat zij ‘een nieuwe Chantal moest zijn’. „Als andere mensen dat een heel ding vinden, prima. Ik heb het niet als probleem ervaren, ook omdat ik de musical niet heb gezien. Mensen zeggen ook wel eens dat ik de nieuwe Carice van Houten wordt. Tja, ik weet niet eens of ik dat wel een compliment vind. Ik wil lekker Abbey zijn en als Abbey worden gewaardeerd. Op Petticoat ben ik hartstikke trots en ik hoop dat de serie wordt gewaardeerd.”

Abbey Hoes woonde zelf in Mijnsheerenland, maar trok niet als haar personage naar de grote stad om te schitteren. „Ik ben eigenlijk een Rotterdams meisje dat een tijdje op het platteland heeft gewoond. Ik ben gewoon een Rotterdammer die nu in Amsterdam woont. Sorry, ik heb geen goed Pattie Jagersmaverhaal voor je, haha.”

Het leven van die Pattie, in een tijd zonder social media, had Hoes best willen leven. „Die tijd heeft z’n charme. Ik zou het niet voor altijd willen, maar die tijd wel willen voelen. Mensen, vooral vrouwen, waren heel erg bezig met wat anderen van ze vonden. Ik vind dat wel interessant en vraag me af wanneer dat dan weg was. Maar het was ook een tijd dat mensen elkaar echt gedag zeiden, in plaats van via Facebook. Ze schreven elkaar brieven, hoe mooi. Zelf ben ik iemand die nog altijd kaartjes stuurt, moet ik bekennen. Bij verjaardagen en als ik op vakantie ben. Dan neem ik er de tijd voor en zoveel moeite is het niet.” Wat dat betreft past Abbey Hoes heel goed in Petticoat, maar hoeveel kaartjes krijgt ze terug? „Ik krijg ze wel, maar vooral van mijn oma’s, hihi.”

Van den Ende

Van theater naar tv is niet zo gangbaar voor een titel. Andersom gebeurde met bekende namen als High School Musical en Moeder Ik Wil Bij De Revue vaker. Verantwoordelijk voor de televisieversie zijn de producenten Iris van den Ende en Job Gosschalk. Van den Ende? Juist, deze dochter van Joop maakt haar dramaseriedebuut met een stuk dat haar vader als musical speciaal voor Chantal Janzen liet schrijven en maken. „Mijn vader vertelde er altijd vol trots over”, zegt Iris van den Ende. „De liedjes uit Petticoat heb ik aan de keukentafel zo vaak gehoord, dat ik ze allemaal woord voor woord mee kon zingen.”