Mario Wisse Entertainment 12 jul 2016, 10:15

Leestijd: 4 minuten

Derk Bolt: Nederland is buitengewoon sympathiek land

Om een beetje in vakantiestemming te komen sprak Metro met Derk Bolt, al twintig jaar presentator van het mateloos populaire tv-programma Spoorloos. In zijn nieuwe bundel Groeten uit Verweggistan, beschrijft Bolt zijn avonturen in de exotische oorden waar hij de spoorlozen opspoort.

Wat is het slechtste hotel waarin je ooit sliep?
Dat was in Molagavita in het Andes-gebergte in Colombia. Het was een soort schuur met één wastafel voor vijf gasten, één deken, geen matras, deuren en ramen die niet op slot kunnen en veel ongedierte. Bovendien regende het keihard en lekte het. Daar moesten we twee nachten doorbrengen, want in de wijde omgeving was verder niets. Dan maak je de nacht zo kort mogelijk. Ik stond er met veel plezier om halfvijf op.

Wat heb je minimaal nodig om te kunnen functioneren?
Er moet uitzicht zijn op een einde, haha. Ach, alles is in principe vol te houden. Het is geen Syrië. Kijk, er hoeft niet eens een warme douche te zijn, als je maar onder een waterstraal kan gaan staan en schone kleren aan kan doen. En zo’n draaiventilator is ook fijn.

Ben je weleens beroofd?
Ja. In Indonesië waren de bewakers van ons hotel heel vriendelijk en benieuwd naar onze plannen voor de avond. Wij enthousiast vertellen waar we gingen eten en zo. Toen hebben ze onze kamer leeg getrokken. In Sao Paulo kreeg ik een keer een pistool op mijn hoofd en moest ik de camera inleveren. Bij de grens met Haïti sprong er een vent met een gigantisch mes in de auto. Allemaal dingen waar je geen behoefte aan hebt, zeg maar.

Heb je weleens gedacht dat je het niet ging overleven?
Soms, en dat heeft meestal met chauffeurs te maken. In Bangladesh heb ik de ergste autorit ooit meegemaakt. In de droogtijd zijn daar dijkjes, heel smal, waarover onze chauffeur niet zachter dan 120 wilde rijden. Aan de voet van die dijkjes lopen kinderen en dieren en zo. Mijn cameraman en ik durfden niet uit het raam te kijken, zo eng was het. Die dodenrit werd trouwens onderbroken voor een tocht met een veerboot over de Ganges. Met angst en beven zie je hoe vol zo’n boot wordt geladen en in gedachten hoor je al die ANP-stem: ‘Bij een ongeluk met een veerboot op de Ganges… en aan boord was ook een cameraploeg uit Nederland’. We zijn ook al eens in een boot gestapt die al begon te zinken toen we aan boord kwamen.

Waarom doe je dat allemaal?
Omdat ik er naderhand zo lekker over kan vertellen (lacht). Nee hoor. Kijk, de mensen die daar wonen stappen elke dag in zo’n bootje, die overleven het ook. En een beetje opletten kan geen kwaad. Hoewel geluk ook een zekere rol speelt natuurlijk. Het is een beetje wildebrasachtige manier van leven. Je voelt dat je leeft, dat maakt het aantrekkelijk.

Welk van de landen die je voor Spoorloos bezocht is het aantrekkelijkst voor een vakantie?
Ik vind Colombia een prachtig land. Daar wonen ook de aardigste mensen ter wereld. Het koffiegebied tussen Medellín en de kust van de Pacific is schitterend. Goed betaalbaar ook en relaxt.

Zou je daar kunnen wonen?
Ik zou niet weten wat ik er hele dagen zou moeten doen, eigenlijk. Je wilt wonen bij degenen die je liefhebt en dat zijn mijn ouders en mijn kinderen. Spanje vind ik fijn. Ik heb al twintig jaar een appartementje in Barcelona, dat is mijn tweede thuis.

Wat vind je van Nederland sinds je zo vaak in het buitenland bent?
Als je jong en recalcitrant bent denk je: Nederland is saai, ik moet de wereld in. Maar Nederland is een buitengewoon sympathiek land. Naarmate je vaker weg bent, ga je Nederland steeds meer waarderen.

Even eerlijk: komt het voor dat je in de voorbereiding op een Spoorloos-trip al googelend achter het adres van de spoorloos gewaande persoon komt en de trip toch nog maakt omdat je gewoon zin hebt in een reisje?
Haha, hoe kom je daar nu bij! Kijk, ik heb aanknopingspunten en ervaring genoeg om te weten waar ik ga uitkomen en wij googlen uiteraard alles, maar er mag vooraf niets te vinden zijn, want dan is de lol er af.

Klopt het dat je vaak wordt aangezien voor die verslaggever van Opsporing Verzocht?
Ja, mensen halen die titels vaak door elkaar. Dan weten ze wel van welk programma ik ben, maar dan noemen ze het Opsporing Verzocht. Ik krijg ook vaak opmerkingen als ‘u zoekt mij toch niet?’ of ‘ik ben hier, hoor!’.

Groeten uit Verweggistan verscheen bij Uitgeverij De Kring. Spoorloos is in het najaar weer te zien bij de KRO-NCRV op NPO1.