Erik Jonk Entertainment 30 mrt 2016, 15:40

Leestijd: 4 minuten

Musicalsterren kijken zwetend naar eigen tv-serie

In de tv-serie Bloed, Zweet en Spotlights worden musicalacteurs gevolgd. Metro bekijkt aflevering 1 met één van hen, Hanna van Vliet uit De Tweeling; en belde met Romy Monteiro.

Kleren zonder gaten

„Shit, daar was ik even vergeten dat alles op tv zou komen. Had daar nou even aan gedacht, want ik heb genoeg kleren zonder gaten.” Hanna van Vliet (23) is vanavond een van de ‘hoofdrolspeelsters’ in Bloed, Zweet en Spotlights, waarin de AVROTROS de tv-kijker acht weken het leven achter de schermen van de musicals De Tweeling en De Bodyguard laat zien. Van Vliet studeerde in 2014 af en heeft nu al twee hoofdrollen in musicals achter haar naam: Pippi Langkous en De Tweeling.

Ze bekijkt de eerste aflevering met Metro in het gezellige eetcafé Edel in Amsterdam West. Koffie, croissantje, tosti op tafel en kijken maar naar de laptop. De verslaggever ziet Hanna zwoegen in een repetitieruimte, zij ziet zichzelf zwoegen in een t-shirt met een gaatje. „Daar gaat mijn moeder mij dus over opbellen hè?”

Een beetje recalcitrant

Van Vliet vond de camera’s die wekenlang op haar gericht waren gemakkelijker dan tijdelijke camera’s tijdens persdagen. „Daar kreeg ik vaak dezelfde vragen en daar word ik een beetje recalcitrant van, haha. Nee, dit was beter al was ik zoiets niet gewend. Je leert de makers die een mooi programma willen maken kennen. Zij waren oprecht geïnteresseerd. Ik vond het meteen leuk, want over het Concertgebouworkest en het Nationale Ballet hadden ze al prachtige programma’s achter de schermen gemaakt.”

Als de actrice en zangeres uit Amsterdam naar repetitiebeelden kijkt, schudt ze het hoofd regelmatig. „Die camera’s waren soms ook heftig hoor. We repeteerden zes dagen in week. Mentaal kan dat met zo’n zwaar verhaal als De Tweeling eigenlijk niet. En dan kwam de tv-ploeg nog weleens op de vrije maandag langs. Ja, dat was zwaar.”

Het hoofdschudden gaat echter vooral over dat wat ze tijdens die repetities van zichzelf terugziet. „Je ziet beelden waarbij het spel nog niet veel was, daar kan ik als acteur bijna niet naar kijken. Volgens mij is dit repetitieweek twee. We spelen al maanden en ik ben tot op de dag van vandaag bezig met het ontwikkelen van mijn rol.” Van Vliet kan ook lachen om de beelden. Als er wordt geschakeld naar Romy Monteiro van De Bodyguard bijvoorbeeld, als die de sterren van de hemel staat te zingen.

Soort Pippi Langkous

„Haha, zij is gewoon een popster. Zie je mij daarna als een soort Pippi Langkous een liedje proberen te interpreteren. Wat ben ik aan het doen? Maar goed, ik ben misschien ook meer een zingende actrice en Romy een acterende zangeres.” Of als de camera’s registreren dat Hanna paprika’s koopt op de Ten Katemarkt. „Daar loopt Pippi weer hoor.”

Dan zien we Hanna een pannenkoek met stroop eten in eigen keuken, dan weer mopperend over de drukte achter de coulissen waarbij ze in haar rijdende bed iets te snel het podium wordt opgeduwd. „Met die scene heb ik wat moeite. Dat was tijdens de montageperiode van De Tweeling. Tijdens de voorstellingen was het natuurlijk allemaal goed. Zo lijk ik een jonge arrogante actrice, maar ja, de makers vonden het voor tv wel spannend.”

Waardevol

Onaardig en streng is Van Vliet allerminst. Met een grote glimlach verlaat ze Edel dan ook, op weg naar weer een show met De Tweeling in Apeldoorn. En ondanks verschillende beelden ook positief over Bloed, Zweet en Spotlights: „Over dertig jaar vind ik het zó waardevol dat deze beelden bestaan. Dat weet ik wel zeker.”

‘Oh my God..’

Romy Monteiro, hoofdrolspeelster in de musical De Bodyguard waarvoor al 400.000 kaarten zijn verkocht, bekeek zichzelf ook in de eerste aflevering. Zij begon haar avontuur als zangeres en actrice met zeer weinig ervaring. „Ik had me daarom heel erg verheugd op het terugkijken. Om te zien hoe het in het begin ook al weer was. Er is zóveel gebeurd. Gek genoeg raakte ik heel geëmotioneerd.”

Bizarre dingen

„Ik zag een jong bleu meisje dat nu snel volwassen is geworden. Ik zag angst in mijn ogen en het steeds bezig zijn met het tevreden stellen van mensen. Af en toe dacht ik: oh my God, wat ben ik aan het doen? Wat was het ook een spannende tijd vol bizarre dingen, zeg. Ik moest aan de Bloed, Zweet en Spotlights-camera’s wennen. Bij elke vraag schoot ik in de mediatrainingrol, terwijl de tv-makers natuurlijk echt Romy wilden zien. Later vergat ik bijna dat ze er waren en ging het veel beter. Het is verder eng dat heel Nederland me make-uploos en met zwetend hoofd gaat zien. Dat hoort er in zo’n programma bij, maar als meisjemeisje zie je dat toch anders, haha.”

Bloed, Zweet en Spotlights, elke donderdag om 20.30 uur op NPO 2.