Erik Jonk Entertainment 28 jan 2016, 14:45

Leestijd: 5 minuten

Brasserie Valentijn, film op ‘n paar vierkante meter

Georgina Verbaan en Egbert Jan Weeber spelen de hoofdrollen in de romantische film Brasserie Valentijn van Sanne Vogel. Een brasserie waarin op 14 februari iedereen zijn of haar eigen gedoe heeft. Ook Valentijn (Verbaan) die haar oude liefde Frank (Weeber) zomaar aan tafel ziet zitten. En hij zit daar niet bepaald toevallig…

Oud fabriekspand

Jullie scenes speelden zich voor 95 procent af op één locatie, de brasserie. Hoe beviel de plek?

Georgina: Wel fijn eigenlijk, al waren we bepaald niet op de meest comfortabele locatie.

Egbert Jan: De locatie, een oud fabriekspand, was niet zo klein als dat hij in de film lijkt. Het restaurant zelf was best groot, dus we zaten niet op elkaar gepropt. Ik had nog niet eerder in een film gezeten waarin alles zich op één plek af speelt. Ik zat zelfs bijna de hele tijd aan dezelfde tafel.

Hoe is het voor een acteur om anderhalf uur op een paar vierkante meter te spelen?

Georgina: Heerlijk. Ik doe niets liever dan alles zo goed mogelijk verbeteren. Je kunt altijd beter lopen, je hand net even anders houden. Ik denk na vijftien opnames soms ‘nou, dat kan nog wel dertig keer’.

Egbert-Jan: In Hollywood zijn er stand-ins voor als er alleen een shot van een hand gemaakt moet worden. Ik vind het wel mooi hoe we Brasserie Valentijn gemaakt hebben. Hoe iemand een tafel dekt, waarbij er veel oog is voor detail, dat past heel goed.

Details maken het

Georgina: Ik houd er ook niet van als een benenshot door iemand wordt gedaan met mijn kleren aan. Die persoon loopt toch anders. Laat mij het maar zelf doen.

Egbert Jan: Zulke details kunnen een personage juist maken. Als een scène dan vijftien keer over moet, dan moet dat. In deze film deden we dat, want sommige shots waren best ingewikkeld.

Georgina: Vijftien keer vind ik prima hoor. Dat doet een acteur dagelijks. Ik had nu een scene van mijn hand met een pick-up. Ik zei nog ‘film de repetitie voor de zekerheid ook’. Helaas werd dat niet gedaan en je raadt het al: de repetitie ging perfect en de scene heel moeizaam. Ik heb het veertig keer moeten doen, haha.

Iets herkenbaars

Naast jullie verhaal, hebben alle restaurantgasten hun eigen verhaallijn. Hoe zal de gemiddelde bioscoopganger dat vinden?

Georgina: Het zijn veel verhalen, maar volgens mij is het niet erg. Voor iedereen zal er wel iets herkenbaars van toen of nu in zitten.

Egbert Jan: Ik hoop dat ik zo word als de lieve oudjes in het restaurant.

En niet als die zeurpiet maar oude snoeperd Tom Jansen?

Georgina: Nou, hij had wel lol met zijn jonge vriendin… Niet te moeilijk over doen toch? Hij is blij, zij is blij.

Voor wie naar de bios wil, hoe zie je jouw personage?

Georgina: Valentijn is alleen, maar niet per se eenzaam. Van de liefde is het echter niet gekomen, omdat de liefde hem gesmeerd was en het even niet zo goed ging. Haar vader overleed en haar broer (Roeland Fernhout, red.) werd vader maar verloor zijn vrouw. Samen met die broer heeft ze het restaurant geopend en zich er met ziel en zaligheid voor ingezet. Uiteindelijk vormt ze een soort gezin met haar broer en diens dochter. Haar leven is wat dichtgetimmerd, echte ruimte voor liefde is er niet. Maar ja, als die grote liefde van toen plotseling weer voor de deur staat, dan gaat ze natuurlijk twijfelen.

Okay met snor

En jij Egbert Jan, de man met de snor?

Georgina: Ik houd van snorren! Mijn vader had een snor, dus ik ben er heel okay mee.

Egbert Jan: Het was mijn eigen snor. Gedaantewisselingen vind ik leuk. Mijn personage Frank is een beetje tragische figuur. Met goede intenties is hij de wereld ingetrokken om zich te verzetten tegen zijn vader. Uiteindelijk is hij in Argentinië toch niet geworden wie hij wilde zijn – een spirituele hippie – en ook nog eens zo opportunistisch dat hij met Valentijn allemaal denkt te kunnen regelen. Hij doet zich beter voor dan dat hij is.

Kun je het je voorstellen dat iemand na twaalf jaar zomaar weer voor je deur staat?

Georgina, na even denken: Nee, persoonlijk niet. Ik kan het me natuurlijk wel voorstellen omdat ik het heb moeten doen voor de film. Valentijn heeft heel hard gewerkt nadat Frank vertrokken was. Dus ze denkt als hij terug is ‘jij hebt lekker tussen de geiten in Nepal zitten mediteren. Jij kan mijn leven niet zomaar even overhoop halen’.

Is ‘een lieve film’ als term bij Brasserie Valentijn op z’n plaats?

Egbert Jan: Op het eerste gezicht wel ja. Mijn opa zei altijd: Een goede acteur speelt dingen die in de wereld gebeuren net iets heftiger of meer bijzonder. Deze film heeft een lieve look, het is net iets mooier dan in de echte wereld. Maar het niet alleen lief, er zitten grappige, gekke en bijzondere thema’s in Brasserie Valentijn. Hoe de autoverkoper en zijn vrouw (Mark Rietman en Lies Visschedijk, red.) met elkaar omgaan, dat is niet bepaald lief hè.

Georgina: Er is liefde, maar bij de meeste mensen toch ook iets mis.

Respect voor Sanne

Jullie werkten eerder met regisseur Sanne Vogel. Was het een prettig weerzien?

Georgina: Zeker. Sanne weet precies wat en hoe ze het wil. Ik heb veel respect voor haar vormgeving, voor hoe ze een verhaal wil vertellen en alles in elkaar over loopt.

Egbert Jan: Het was weer heerlijk werken.

Brasserie Valentijn draait vanaf donderdag in de bioscoop.