Erik Jonk Entertainment 22 feb 2015, 18:30

Leestijd: 4 minuten

Zout op Mijn Huid, de 50 Shades van 25 jaar geleden

Ruim een kwart eeuw geleden, lang voor de trilogie Fifty Shades of Grey, gingen er al oehs en aahs over de aardbol. De reden in 1988: het boek Zout op Mijn Huid van de Franse schrijfster Benoîte Groult. Ook in Zout op Mijn Huid wordt er expliciet over de liefde en de gevolgen daarvan onder de lakens geschreven. Al gaat het hier om een gewone Bretonse visser en een intellectuele Parisienne, George geheten. Beiden hebben er een relatie naast.

Ode aan de liefde

Twee grote verschillen met Fifty Shades, dat als een slecht geschreven doktersromannetje met seks werd gezien: de ode aan de liefde Zout op Mijn Huid wordt een literaire klassieker genoemd. Ten tweede: in het 25 jaar oude boek heeft de vrouw de touwtjes in handen…

Die vrouw, George, is nu een personage van Sophie van Winden (31). Zij staat in de toneelversie van producent Hummelinck Stuurman, die zaterdagavond in première ging. Haar tegenspeler tot en met 16 mei is Dragan Bakema (In Therapie, Soldaat van Oranje), José Kuijpers is de oudere George die op haar leven terugkijkt.

Over het uitbrengen in de tijd van Fifty Shades

Sophie van Winden (Overspel, Dokter Deen, Kenau): ,,Het grappige is dat de producent in 1997 al met dit stuk bezig was. Toen werd een bewerking gemaakt en die ging niet door. Ook nu kwam het idee al weer een paar jaar geleden. De link met Vijftig Tinten Grijs als recent boek en de film is vanzelfsprekend en het wordt zelfs in de marketing gebruikt. Maar het lag al even in de kast."

Over de vergelijking met Fifty Shades

Van Winden: ,,Ach, logisch dat er wordt vergeleken met zoiets groots van nu. Ik moet bekennen dat ik tot een van de weinige vrouwen in Nederland behoor die het boek niet heeft gelezen en die ook geen enkele aantrekkingskracht voelt om de film te zien. Ik kan me wel zo’n beetje voorstellen wat ik dan voorgeschoteld krijg. Ik ben blij dat Zout op Mijn Huid ook nog wat anders in zich heeft."

Over de stof die opwaaide in ’88

,,Ik was 5 jaar, haha, maar heb Zout op Mijn Huid wel bij mijn mondeling Frans op de middelbare school besproken. In Frankrijk heet het De Schepen van Mijn Hart. Er is een hele generatie vrouwen die veel waarde hechten aan het boek, omdat het heel bevrijdend was. Dat een vrouw zonder boetedoening haar lust kon beleven. De schrijfster wilde graag dat vrouwen mochten waar ze zin in hadden, in plaats van dat de man centraal staat. George kiest ervoor de liefde met de visser te hebben, maar ze wil niet met hem trouwen om ze haar eigen leven in Parijs heeft en hij, Gauvain, daar niet in past. Dat was in 1988 een geëmancipeerd standpunt."

Over wat de man ervan vindt

,,Bij de try-outs waren mannen in de zaal die het boek hadden gelezen. Ik denk dat veel mannen zich graag zouden identificeren met die visser. Het is nogal een stoere, geweldige man die er wordt neergezet. Daarnaast gaat het verhaal dat we vertellen over de liefde, dat is voor iedereen. Het kwam onder de aandacht omdat er, zelfs nu nog, veel valt te winnen in de emancipatie van de vrouw en in het beleven van waar ze zin in heeft."

Over literatuur versus pulp

,,Ik weet niet of Zout op Mijn Huid helemaal aan de literatuurwetten voldoet, maar het zal wat meer body hebben dat Fifty Shades of Grey. Ik mag er weinig over zeggen, omdat ik die laatste niet ken. Met Vijftig Tinten heeft E.L. James haar beoogde doelgroep blijkbaar bereikt. Ik vind het helemaal niet erg dat er lectuur én literatuur bestaat, maar dat bepaalde boeken waarde hebben omdat ze echt heel intelligent geschreven zijn… dat vind ik geweldig."

Over haar personage

,,In het boek heeft George zichzelf, meer dan in het stuk, hoog zitten. Ze kijkt wat op Gauvain neer. Haar pedante toontje vind ik minder interessant dan de verschillen tussen deze twee mensen. In het totaal hartstochtelijk verliefd worden kan ik helemaal meegaan. Dat heb ik gelukkig zelf ook mogen meemaken. George denkt alleen dat als ze gaat trouwen, het verlangen zal stoppen. Dat de hartstocht en hun seks niet meer kan voortleven. En als ze gaan samenleven dat ze zich gaat ergeren aan dingen als zijn tafelmanieren. Ik ben verloofd, dus ik denk daar natuurlijk anders over. Maar ja, een visser zet je niet zomaar in een flat in Parijs. Dat zal het zijn."

Over de expliciete scènes

,,Jaaaaa…. hoe zullen we dat nou doen hè? We hebben het er lang over gehad. Dingen heel expliciet doen, werkt niet zo in het theater. Daar mag de verbeelding spreken, vind ik. Je kunt ook veel met taal doen. We zijn wel anderhalf uur hartstocht aan het ademen, dat is inspannend genoeg! Seksscènes met naakte lichamen… nou nee. Het publiek kan ook meezinderen met enorm oogcontact en met je kleren aan."

Informatie en speellijst: www.hummelinckstuurman.nl.