Erik Jonk Entertainment 11 feb 2015, 18:51

Leestijd: 3 minuten

Fifty Shades of Grey braaf, maar ook gaaf

Recensie: Fifty Shades of Grey. * Regie: Sam Taylor – Johnson. * Genre: drama / erotiek. * Met: Dakota Johnson, Jamie Dornan. * Beoordeling: 3 (Dakota Johnson 4).

Eindelijk, eindelijk, daar was hij woensdag voor pers en 35.000 dames tijdens ladies Nights: Fifty Shades of Grey. Je weet wel, dat door deskundigen neergesabelde boek van E.L. James, waarbij ‘slecht geschreven’ uiteindelijk de nieuwe definitie werd voor 90 miljoen verkochte boeken. Ze zal nog altijd op de grond liggen van het lachen om zoveel deskundigheid.

Geen Pielemuis

We zullen maar met de deur in huis vallen: je krijgt op het doek de brave versie van wat James in 2011 typte. Er komt geen pielemuis aan te pas, als de dominante miljardair Christian Grey (27) zijn maagdelijke studentje Engelse literatuur Anastasia ‘Ana’ Steel als onderdanige gebruikt (‘Ik bedrijf geen liefde. Ik neuk. Hard’.) Dat laatste is het meest schokkende wat je te horen krijgt.

Lees ook: Andere films die deze week in première gaan.

De twee komen elkaar bij toeval tegen, als Ana de succesvolle zakenman voor het studentenblad moet interviewen omdat haar huisgenote Kate (Eloise Mumford) ziek is. Deze Kate heeft in het boek trouwens nog een prominente rol als twijfelaar over Ana’s relatie, maar die prominente rol is in de film verdwenen. Uiteraard valt Ana plat op haar bakkes als zij Grey ontmoet en dat is gelijk een niet zo goed gelukte, beetje stuntelige scene. Het interview zelf is hilarisch.

Rollende ogen

Wat deze film de moeite van het bezoeken waard maakt is dat die miljoenen vrouwen (en enkele man?) die zo genoten van het boek, een kopie van het papieren verhaal en dus feest der herkenbaarheid krijgen voorgeschoteld. Het bijten op de lip, het rollen van Anastasia’s ogen, de stropdassenlade, de fietser die Steele bijna van de weg rijdt (Christian redt haar uiteraard), haar oude Kevertje, het is er allemaal. Waarom zou de Britse regisseur Sam Taylor – Johnson het ook anders doen als E.L. James met het verhaal zoveel succes boekte. Gelijk heeft ze.

Lees ook: Negen hijgfilms die Fifty Shades voorgingen.

Sterk aan deze Fifty Shades of Grey is het knetterende samenspel van de relatief onbekende acteurs Dakota Johnson en de Noord-Ier Jamie Dornan. Zijn stuitende zelfverzekerdheid en haar gevatte reacties vervelen niet, maar vooral het acteerwerk is prachtig. Dakota Johnson zal niet meer de dochter van Don ‘Sonny Crockett’ Johnson en Melanie Griffith zijn, maar Dakota van Fifty Shades. Wat is dat mens letterlijk en figuurlijk mooi om naar te kijken zeg. Zielig kijken, huilen, giechelen, hunkerend uit haar ogen staren: het ziet er verdomd goed uit.

En verder? Best braaf dus. Doordat de twee hoofdpersonages een zakelijk contract over hun seksuele escapades aangaan, besproken aan een steriele tafel, klinkt anaal fisten zelfs als vrijwilligerswerk voor een milieuorganisatie. En daar kan ondergetekende best om lachen. Recensenten die dagelijks een film beoordelen zullen net als bij het boek liters azijn aanslepen. De filmproducent zal waarschijnlijk echter net zo hard lachen als de schrijfster een paar jaar geleden deed.

Lees ook: De Fifty Shadestrailer, maar dan in lego.

Deel 2 en 3 (ook de boeken bevatten drie delen), zijn al aangekondigd. Dat is een pleister op de wonde voor de grootste tegenvaller van deze Fifty Shades of Grey, het slot. Waardeloos. Maar ja, ook logisch. Bij de boeken had je nog twee van die pillen naast je bed liggen na het einde. Nu wandel je de bioscoop uit.

Drie sterren daarom voor deze film en vier voor Dakota Johnson. Tegenvallen doet Fifty Shades of Grey niet, een vermakelijke avond met je vriendinnenclub heb je zeker. Wie echter wat meer porno uit het boek verwacht, mag thuisblijven.