Elfie Tromp Opinie 29 mrt 2018, 05:00

Leestijd: 2 minuten

Giel Beelen is maar een clown

Deze column gaat over muziek of eigenlijk: de integriteit van muziek. Die is regelmatig ver te zoeken in de generieke hitlijsten. Het Nederlandse publiek krijgt maar al te vaak lauwwarme massahits voorgeschoteld, geschreven door hetzelfde circle-jerk-groepje achter de schermen. Het is dan ook een verademing als iemand uit dat dertien in een dozijn-format weet te breken. Niet alleen in muziek, maar ook in eigenheid. Dit stuk gaat dan ook over Tim Knol.

Niet alleen zijn muziek is het waard om te beluisteren, maar hijzelf ook. Te midden van de losbandige snuifpraktijken van Waylon, de onsmakelijke masturbatie-anekdotes van Gordon en de cash-harkende brillendrager Jan Smit, is Tim Knol een baken van smaakvolle redelijkheid in de Nederlandse muziekindustrie.

Knol, voor wie het wellicht was ontgaan, was degene die in december de ophef rondom de door Radio538-ingehuurde streaker bij het optreden van zangeres Maan aanzwengelde. Seksuele intimidatie van een jonge muzikant is tóch niet zo grappig, zo bleek. Knols mening werd door velen gedeeld.

Vorige week was Knol te gast bij Veronica en werd hijzelf geconfronteerd met een stripper in de studio. Ditmaal ingehuurd door Neerlands tanende trots, de shockjockey met beginnende artrose, zowel in denkvermogen als in zijn slappe veertigerspik, Giel Beelen. Laatst zag ik hem nog met tienervloggers in de weer op YouTube. Ze spoten pepperspray in zijn ogen en hij moest over de grond kruipen op zoek naar een flesje water. Topentertainment voor sommigen, maar met muziek en muziekliefde overbrengen heeft het weinig te maken.

Volgens Beelen had Knol nooit een mening over het streaker-incident mogen hebben. ‘Shut the fuck up, Tim. Jij weet helemaal niet waar het over gaat.’

Beste Beelen, we weten wél waar het over gaat, we hebben het allemaal gezien. Welkom in de realiteit, waarin niet iedereen het eens is met de keizer. Toen de stripper kwam, verliet Tim het pand. ‘Ik ben hier te oud voor, voor dit soort kleuterradio’, zei Tim netjes. Wat zou het fijn zijn als Giel dat zelf nou eens als advies zou aannemen.

‘Jij besluit toch ook mee te doen aan het circus?’ vroeg Giel aan Tim, terwijl die zijn spullen pakte.

Het circus. In dat woord zit precies het verschil tussen iemand met liefde voor muziek en iemand met liefde voor, tja, wat eigenlijk? Ophef? Vermaak? Clowns? Beelen wordt snel ouder en een karikatuur van zichzelf. Daar is trouwens een mooi liedje over, hoe ging het ook alweer, ‘hij was maar een clown?’